✅پرسش: ايا امام زمان(عج) زن و فرزند دارند؟ 🌺پاسخ: در مورد زن و فرزند امام مهدى(ع) سه احتمال وجود دارد: أ) حضرت ازدواج نکرده است. لازمه این احتمال آن است که امام(ع) یکى از سنتهاى مهم اسلامى را ترک کرده باشد، که با شأن امام سازگار نیست. امّا از سوى دیگر چون غیبت از اهمیت بیشترى برخوردار است؛ به ناچار امام از سنت چشم پوشى مى کند، که اشکالى ندارد. براى حفظ مصلحت بالاتر، از مصلحت پایینتر چشم پوشى مى گردد. ب) حضرت ازدواج نموده امّا فرزندى ندارد. نداشتن فرزند به سبب غیبت است. پذیرش این فرض، سؤالى را با خود مى آورد که آیا همسرش هم از عمر طولانى بهرهمند است یا این که مدّتى با حضرت زندگى کرده و بعد از دنیا رفته است؟ در این صورت حضرت به سنت ازدواج عمل کرده و بعد بدون زن و فرزند زندگیش را ادامه مى دهد. ج) حضرت زن و فرزند دارد. با پذیرش این فرض، این سؤالات مطرح است: آیا آنان نیز عمرى طولانى دارند؟ فرزندان حضرت نیز فرزندانى دارند؟ اگر دارند، این همه اولاد، در پى اصل خویش مى افتند و همین کنجکاوى، مسئله را به جایى مى رساند که با فلسفه غیبت منافات دارد. 🔹با توجه به مطالب مذکور، نمى توان یکى از این سه احتمال را قاطعانه پذیرفت و این به مقتضاى خرد ورزى است که در جایى که دلیل کافى براى اثبات یا انکار چیزى وجود ندارد، از ابراز حکم قطعى خوددارى گردد. از روایات نیز مطلب مسلمی به دست نمی آید. ظاهر بعضی روایات وجود اهل و عیال را برای حضرت اثبات می کند و روایات دیگری نیز خلاف مطلب را اثبات می کنند. برخی روایات دلیل بروجود فرزند برای حضرت مهدی هستند الا یك روایت كه منافی و معارض با این روایات است و آن روایت این است، هر امامی باید فرزند داشده باشد به جز حضرت مهدی كه فرزند ندارد، ولی علماء و برزگان شیعه مانند مرحوم محدث نوری و شیخ طوسی و میر محمد میر لوحی معاصر علامه مجلسی این تنافی را رفع كردند، بدین بیان كه امام زمان مانند سایر ائمه پسر امام ندارد، نه آنكه اصلا پسر ندارد و بنابراین از مجموع احادیث استفاده می شود كه، برای حضرت مهدی فرزندان بسیاری هست كه همه از اولیاء و صلحاء شرفا هستند ولی سمت امامت ندارند، چرا كه امام منحصر در دوازده نفر است. ۱- مفضل بن عمر گوید: از امام باقر(ع) شنیدم که در مورد امام مهدى(عج) فرمود: «صاحب الزمان را دو غیبت است. یکى از آن دو به اندازهاى طولانى شود که برخى گویند: حضرت از دنیا رفته و برخى گویند کشته شده است اما کسى جز آنانى که امور حضرت را پىگیرى مى کنند، از مکان و فرزندان وى آگاه نیستند».[۱] ۲- از امام صادق(ع) آمده است: «گویا مى بینم حضرت مهدى(عج) با اهل و عیالش در مسجد سهله است».[۲] ۳- از امام هشتم(ع) در دعایى نقل شده است: «اللّهم اعطه فى نفسه و أهله و ولده و ذریته و جمیع رعیته ما تقرّ به عینه و تسرّ به نفسه؛[۳] خدایا، مایه چشم روشنى و خوشحالى امام زمان(عج) را در او و خانواده و فرزندان و ذریه و تمام پیروانش فراهم فرما!». ۴- نیز از آن حضرت در مورد امام زمان(عج) این دعا نقل شده است: «اللهم صل على ولاة عهده و الائمة من ولده؛[۴] خدایا، بر والیان و فرزندان وى که امامند، درود فرست!». در برخى احادیث مشکل سندى و در برخى دیگر مشکل دلالت وجود دارد. و همچنین روایاتى وجود دارد که با صراحت وجود فرزند را براى حضرت نفى مى کند.[۵] ✍منابع جهت مطالعه بیشتر : سیمای آفتاب، دكتر حبیب الله مظاهری. تجسم امید و نجات، عزیز الله حیدری. سیمای مصلح جهان، مراد فیضی. ارتباط معنوی با حضرت مهدی«عج »، حسین گنجی. پی نوشت: [۱]. شیخ طوسى، کتاب الغیبه، ص ۱۶۲. [۲]. مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷. [۳]. سید ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۵۱۰. [۴]. سید ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۵۱۰. [۵]. مسعودى، اثبات الوصیه، ص ۲۲۱. 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔷 @salehintehran #تاریخی

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰چرا حدود صد سال قبر امیرالمومنین علی(ع) مخفی بود؟ ✍️پاسخ: ✅در رابطه با دلیل مخفی بودن قبر امیرالمؤمنین علیه السلام، به مدت صد سال، نظر شما را به مطالب زیر جلب می كنم. روشن است كه عوامل و حوادث گوناگونی موجب عداوت و كینه توزی نسبت به حضرت علی علیه السلام شده است؛ از آن جمله: ۱ - امیرالمؤمنین علیه السلام همیشه به حق عمل میكرد و عمل به حق در كام بیشتر مردم تلخ بود. ۲ - كشتن بسیاری از سران كفر در زمان پیامبر(ص)، از قریش و یهودیان و... . ۳ - جنگ جمل كه برنامه ریزی اصلی آن با عایشه بود. ۴ - جنگ صفین كه با معاویه و لشكر او انجام شد. ۵ - ماجرای پذیرش حكمیت. ۶ - جنگ نهروان كه با خوارج صورت گرفت. ناگفته نماند كه منشأ و بهانه این وقایع در زمان حكومت حضرت علی علیه السلام و دشمنی ها با او، قتل عثمان بود؛ خوارج نهروان جنگ با حضرت علی علیه السلام را عبادت میدانستند و سبّ و دشمنی حضرت و كشتن كسانی را كه منسوب و یا وابسته به امام بودند، در سرلوحه برنامه های آنان قرار داشت، چنان كه عبدالله بن خبّاب بن ارت را كه از اصحاب حضرت بود، با همسرش به شهادت رساندند. دشمنی ها از سوی آنان ادامه یافت تا این كه عبدالرحمان بن ملجم حضرت علی علیه السلام را به شهادت رساند، پس از مراسم تشییع و تدفین، ابن ملجم را برای اجرای قصاص به حضور امام مجتبی علیه السلام آوردند، به حضرت عرض كرد: میخواهم در گوش شما آهسته چیزی بگویم؛ امام حسن علیه السلام پیشنهاد او را رد كرده و فرمود: میخواهد گوش مرا به دندان بگیرد؛ ابن ملجم گفت: به خدا قسم! اگر میگذاشت گوشش را جدا میكردم. براساس این مسئله توجه به دو نكته ضروری است: الف) هرگاه قاتل در بند و كسی كه در انتظار كشته شدن به سر میبرد، این گونه دشمنی خود را اظهار كند، چگونه خواهند بود كسانی كه هیچ منعی برای دشمنی نداشته باشند؟ ب) هر گاه خوارج كه هیچ قدرت حكومتی و غیر آن را در اختیار نداشتند، این گونه دشمنی خود را ابراز كنند، چگونه خواهد بود افكار یاران معاویه و خاندان بنی امیه، در حالی كه حكومت در اختیار آنان بود؟ از اطراف هدایا به سوی آنان سرازیر میشد، آنان مبالغه در محو آثار آل محمدصلی الله وعلیه وآله را از اعظم قربات میدانستند.[۱] روشن است كه انواع دشمنیها با حضرت و یاران او با شهادت حضرت به پایان نرسید. صفحات تاریخ مملو از این قبیل عداوتها است. لعن و سب حضرت علی و امام حسن و امام حسین علیهم السلام در قنوت نماز و تحت تعقیب قرار دادن اصحاب حضرت همانند میثم تمار و رشید هجری و جویریة بن مسهر توسط معاویه، نیز لعن امام علیه السلام در منابر و خطبه های نماز جمعه، و انواع اهانتها به حضرت، بخشی از این دشمنیها است.[۲] مجموعه این عوامل سبب شد كه حضرت علی علیه السلام وصیت كند كه مخفیانه او را دفن كرده و قبر مطهرش را پنهان كند. برخی از مورخان و سیره نگاران در این زمینه آورده اند: ۱- اختفای قبر حضرت برای همگان نبوده، بلكه مقصود مخفی بودن آن از دشمنان و نا اهلان بوده است از محمد بن سائب كلبی درباره علت این امر سؤال شد، در پاسخ گفت: از ترس خوارج و دیگران.[۳] ۲- مجلسی هم علت اختفای قبر حضرت را ترس از خوارج و منافقان میداند.[۴] ۳- در عبارت دیگری آورده است: غرض حضرت از وصیت به مخفی بودن قبر این بوده است كه بنیامیه محل قبر را ندانند، چرا كه اگر میدانستند قبر مطهرش كجا است، جنازه را بیرون میآورده و آتش میزدند، همان گونه كه با جنازه زید بن علی بن الحسینعلیهمالسلام چنین كردند. بنابراین احتمال اهانت به جنازه امیرالمؤمنان علیه السلام وجود داشت.[۵] ۴- هتك حرمت به ساحت حضرت، بسیار جدی بود. برخی از عالمان تصریح كرده اند: چون حضرت علی علیه السلام نسبت به دشمنیهای بنی امیه آگاهی داشتند، به اختفای قبر خود وصیت فرمودند.[۶] با انقراض دولت بنیامیه به مرور زمان از دشمنیها نسبت به حضرت كاسته شد، به نحوی كه امام صادق علیه السلام در دوران بنی عباس موانع اختفا را برطرف دانسته و با زیارت قبر حضرت، مردم را به آن راهنمایی كردند. [۱]. سید عبدالكریم بن طاووس، فرحة الغری، منشورات الشریف الرضی، قم، ص ۱۷ - ۱۹. [۲]. همان، ص ۲۳ - ۲۵. [۳]. همان، ص ۱۲۳ - ۱۲۴. [۴]. محمد باقر مجلسی، بحارالأنوار، ج ۴۲، ص ۳۳۸. [۵]. همان، ص ۳۹۲. [۶]. قطب الدین الراوندی، الخرائج و الجرائح، ج ، مؤسسة الامام المهدی، قم، ۱۴۰۹ ه' ، ج ۱، ص ۲۳۴؛ مفید، الارشاد، ج ۱، ص ۱۰؛ الطبرسی، تاج الموالید (مجموعه نفیسه) نشر مكتبة آیة الله العظمی مرعشی نجفی، ص ۹۳. 🌎 منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @salehintehran #تاریخی

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰آیا اهل سنت حدیث من کنت مولاه فهذا علی مولاه - رو قبول دارند؟ اگر قبول دارند چرا با خلافت حضرت علی مخالفت کردند؟ ✍️پاسخ: ✅تمام مسلمانان رخداد عظیم غدیرخم را كه در آخرین سفر حج رسول الله(ص) اتفاق افتاد را قبول داشته و میگویند در سال دهم هجری در روز هیجدهم ذیحجه در محل غدیرخم در منزلگاهی به نام جحفه - محل انشعاب خطوط كاروانها به مدینه و مصر و شام و مكه - كه حجّاج از آن جا از یكدیگر جدا شده هر كدام به شهر و دیار خود باز میگشتند، رسول خدا(ص) در آن جا به كاروانیان دستور توقف داد و مقرر داشت تا در همان جا فرود آیند. فرمود تا پیش رفتگان را فراخوانده از راه رفته با گردانند و منتظر بمانند تا واپس ماندگان نیز از راه برسند آن گاه فرمان داد تا آن جمعیت بسیار كه بنا به قولی بر یك صد و بیست هزار نفر بالغ میشدند متفرق نشوند. دلیل اختلاف اهل سنت با خلافت امام علی(ع) به این مطلب بر می گردد که: اهل سنّت در معنای حدیث غدیر «من كنت مولاه فهذا علی مولاه» اختلاف كردند. بعضی از اهل سنت میگویند پیامبر اكرم(ص) در روز غدیرخم حضرت علی(ع) را به عنوان دوست خویش معرفی كردند. اگر چنان چه بپذیریم حدیث غدیر دلالت بر امامت حضرت علی(ع) میكند نمیپذیریم كه حدیث غدیر دلالت بر امامت بلافصل حضرت علی میكند تا موجب شود خلافت سه خلیفه منتفی شود. [۲] به اعتقاد شیعه با توجه به مجموع گفتار رسول خدا(ص) در غدیر، معنای مولا در جمله «من كنت مولاه فهذا علی مولاه» دارنده قدرت ولایت در دین و امور مسلمانان است، نه معانی دیگر - دوست، یاری كننده، همسایه و... معنا ندارد كه پیامبر اسلام(ص) در آن هوای گرم و سوزان طاقتفرسا در میان آن همه مسلمان و در آن هوای گرم و نامناسب حضرت علی(ع) را به عنوان دوست خویش معرفی كرده باشند آن چه كه فهمیده میشود این است كه پیامبر(ص) در آن هوای نامساعد یك مسأله دینی بسیار با اهمیتی را به مسلمانان معرفی كردند كه آن هم مسأله با اهمیت جانشینی و امامت است چون پیامبر(ص) تا آن وقت اصول و فروع دین و احكام آنها را بیان كرده بودند به جز این كه مسأله بسیار مهم جانشینی و امامت بعد از خودشان به نحو مراسم نصب و تبریك برگزار نكرده بودند لذا در روز غدیرخم مراسم نصب و تبریك حضرت علی(ع) بود كه در غدیرخم برگزار شد. [۳] از طرفی دعایی را كه پیامبر اسلام(ص) در غدیرخم در حق حضرت علی(ع) داشتند كه فرمودند: «اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله» این دعا مناسب و شایسته شخصیتی است كه زعامت و رهبری ملت اسلام را بر عهده داشته باشد و قرینه است بر اینکه پیامبر اسلام(ص) در آن روز حضرت علی(ع) را به عنوان خلیفه و زعیم مسلمانان تعیین كردند. [۴] آن چه جای تأمل دارد این است كه، پس از رحلت رسول خدا(ص) چون عدهای از تصاحب كنندگان حكومت ادعا كردند كه رسول خدا(ص) آن چه درباره علی(ع) فرموده در آستانه وفات نسخ كرد، در واقع یاد كردن از واقعه غدیر كم ارزش شد. از نظر شیعه، این قضیّه مورد تأیید است و حتّی همه مفسّران شیعه و حدود ۳۶۰ نفر از علمای اهل سنت معتقدند كه آیه «تبلیغ»؛ «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ [مائده/۶۷] ای پیامبر(ص) آن چه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده، به مردم ابلاغ كن و اگر نكنی، رسالت خود را به طور كامل انجام ندادهای و خداوند تو را از مردم بدخواه حفظ میكند.» دراین جا به دیدگاه برخی از مفسّران اهل سنّت اشاره میكنیم: ۱. واحدی نیشابوری در كتاب اسباب النّزول، صفحه ۱۵۰ میگوید: «یا ایها الرسول...»، روز عید غدیر درباره علی بن ابیطالب نازل شده است ۲. سیوطی در كتاب الدر المنثور، جلد ۲، صفحه ۲۹۸ مینویسد: «یا ایها الرسول...»، روز عید غدیر درباره علی بن ابیطالب نازل شده است. ۳. فخر رازی در كتاب تفسیر [۵] خود میگوید: «مفسّران ده وجه و سبب برای نزول این آیه بیان كردهاند»؛ سپس در ادامه میگوید: «دهم این كه این آیه در مقام فضیلت علی بن ابیطالب نازل شده است و هنگامی كه این آیه نازل شد، پیامبر اسلام دست حضرت علی را گرفت و فرمود: هر كه من مولا و سرپرست و حاكم او هستم، علی هم مولای او است». 📚منابع: [۱]. در كتابهای اهل سنت نام ۱۴۶ نفر از صحابیانی كه در غدیر حضور داشته اند یاد شده است. در این باره ر.ك: الغدیر، ج ۱ . [۲]. دلایل الصدق، ج ۲، ص ۱۰۱؛ [۳]. دلایل الصدق، ج ۲، ص ۹۳؛ [۴]. دلایل الصدق، ج ۲، ص ۹۵ [۵]. ذیل آیه ۹۷ سوره مائده. 🌐مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @salehintehran #تاریخی

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰آیا روز سیزده محرم امام سجاد(ع) امام حسین(ع) را دفن کردند؟ ✍️پاسخ: ✅در مورد حضور امام سجاد(ع) در کربلا برای دفن بدن شهدای کربلا: طبق برخی گزارشات تاریخی و روایی امام سجاد(ع) و بنی اسد اجساد شهدا را دفن کرده‌اند. بنی اسد فردای عاشورا پس از رفتن سپاه عمر سعد، عده‌ای از آنان برای دفن شهدای کربلا آمدند،(۱) و چون اجساد را نمی‌شناختند، متحیّر بودند. در آن هنگام حضرت سجاد(ع) آمد و پیکر اهل بیت و اصحاب را یک به یک به آنان شناساندند و آنان در دفن شهدا، حضرت را یاری کردند و برای خویش افتخار آفریدند.(۲) طرفداران این مبنا باور دارند که در روز یازدهم محرم در هنگام حرکت اهل بیت به سوی کوفه بدن شهدا دفن شده بودند. اینان در برابر این پرسش که چگونه امام سجاد(ع) که اسیر بود، اجساد را دفن کرده‌اند، می‌گوید: امام سجاد(ع) با بهره‌گیری از امدادهای غیبی به طور معجزآسا شهدا را دفن نموده است. مرحوم مجلسی می‌گوید: از برخی راویان نقل شده که نزد امام رضا(ع) بودم. علی بن ابی حمزه وابن سراج و ابن مکاره وارد شدند. پس از سخنانی که میان آنان و امام دربارة امامتش گذشت، علی بن ابی حمزه گفت: از پدرانت برای ما روایت شده که عهده‌دار امر دفن امام، جز امام نمی‌شود. از امام پرسید: پس بگو حسین بن علی(ع) امام بود یا نه؟ گفت: امام بود. پرسید چه کسی عهده‌دار کار او شد؟ گفت: علی بن الحسین(ع). پرسید او کجا بود؟ او که دست ابن زیاد اسیر بود! گفت: بی‌آنکه بفمند بیرون آمد و پدرش را دفن کرد و برگشت. امام رضا(ع) فرمود: خدایی که می‌تواند امام سجاد(ع) را به کوفه ببرد تا پدرش را دفن کند، می‌تواند صاحب امر امامت را به بغداد برساند تا عهده‌دار کفن و دفن پدرش شود و برگردد، در حالی که نه در زندان است نه اسیر.(۳) مقرم نیز می‌گوید: چون امام سجاد(ع) آمد، بنی اسد را دید که کنار کشتگان گرد آمده‌اند و سرگردانند؛ نمی‌دانند چه کنند و کشته‌ها را نمی‌شناسند، چون بین بدن‌ها و سرهای مقدس جدایی انداخته بودند و گاهی از بستگان آنان می‌پرسیدند. امام سجاد به آنان خبر داد که برای دفن این اجساد پاک آمده است. آنان را با نام و مشخصات معرفی کرد. هاشمیان را از دیگران شناساندند.(۴) آنچه که در برخی روایات به صراحت بدان اشاره شده است خارق­ العاده بودن حضور امام سجاد(ع) در کربلا و همراهی با بنی­ اسد در تدفین شهدای کربلا است. 📚پی نوشتها: ۱. مروج الذهب، ج ۳، ص ۶۳. ۲. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص ۷۷. ۳. بحار الانوار، ج ۴۲، ص ۱۸۷. ۴. مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۶۹. 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @salehintehran #تاریخی