با متربی تنبل و کسل چه کنیم؟ روحیه عدم فعالیت متربی عدم فعالیت و تنبلی گاهی موقت و گذرا است و گاهی مزمن و بیمارگونه. گاهی تنبلی ناشی از بیکاری است. اگر بیکاری داوم داشته باشد به یک بیماری مزمن تبدیل می شود. اگر تنبلی به صورت یک عادت و بیماری در آمده باشد باید، طی دوره ای کوتاه یا طولانی مدت درمان شود. راه های درمان نسبت به افراد و روحیات و شرایط آن ها مختلف است.  بعضی از این راه ها عبارتند از:  ۱- ایجاد انگیزه ی فعالیت با اموری مثل برگزاری مسابقات از آسان تا سخت با شیب ملایم. ۲- تشویق به موقع و قرار دادن پاداش هایی برای فعالیت. ۳- عدم سختگیری و پرهیز از هر چیزی که موجب احساس سختی کار می شود. ۴- ایجاد حس اعتماد و توکل در افراد با اموری مثل عدم سرزنش و عدم حساسیت و ایراد نگرفتن از شخص و ذکر خدا و تکیه بر قدرت و حمایت او. ۵- پرهیز از شِکوه و شکایت در حضور شخص و جلوگیری از گله گذاری و شکوه و نق زدن و غر زدن توسط او.  ۶- کمک به نظم در برنامه ریزی و انجام فعالیت ها در زمان خود و عدم تأخیر در انجام آن ها. ۷- ایجاد امیدواری و رفع نگاه بدبینانه و ناامیدی در شخص ۸- توجه به گذر زمان و کمبود وقت. 🔸یکی ازنکاتی که در زدودن این روحیه موثراست آن است که باتوجه به شناختی که مربی ازعلایق و استعدادهای متربی پیدا می کند به او مسولیت هایی درحلقه و سپس در پایگاه و مجموعه بدهد والبته با مراقبت از آفات مسولیت.  🔸ازدیگرنکات ، هماهنگی با خانواده متربی جهت اعطای مسولیت هایی در منزل و مطالبه از اوست. مهم ترین نکته دراین مورد همان شناخت استعداد و علایق فرد و سِیر دادن او در همان مسیر است تا از این کسالت بیرون آید. #متربی #مربی #مهارتهای_سر_گروه @salehintehran