✅ شب ۲۳ ، سال ۹۴

❤️ اگر صدبار هم زمین بخورم و طاقت تکان خوردن هم نداشته باشم، چشم هایم را به طرف تو خواهم دوخت

❤️ سیره ی امام سجاد(علیه‌السلام) در شب آخر ماه رمضان ✅ امام صادق(ع) می فرمایند: شيوه حضرت علي بن الحسين (ع) اینطور بود که وقتی ماه رمضان فرا می رسید، هرگز غلامان و كنيزانش که خطائی مرتكب شده بودند را تنبيه نمي كرد. آن حضرت فقط خطاها و گناهان آنان را در دفتري ثبت كرده و تخلّفات هر كس را با نام و موضوع مشخص مي نمود. 🦋 تا اینکه وقتی شب آخر ماه رمضان فرا می رسید، همه را فرا می‌خواند و دور خود جمع می کرد. آنگاه از روي نوشته، تمام كارهاي خلاف آنان را كه در طول ماه رمضان مرتكب شده بودند برايشان گوشزد مي كرد و به تك تك آنان مي فرمود: فلاني! تو در فلان روز و فلان ساعت تخلفي كردي و من تو را تنبيه نكردم! آيا به ياد مي آوري؟ مي گفت: بلي اي پسر رسول خدا! و تا آخرين نفر اين مطالب را متذكر مي شد و آنان به اشتباهات و خطاهاي خود اعتراف مي كردند. ✅ سپس در میان آنها به پا می خواست و مي فرمود: «ارفعوا اصواتكم و قولوا يا علي بن الحسين! انّ ربّك قد احصي عليك كلّما عملتَ كما اَحصيتَ علينا كلّما قد عملنا و لديه كتابٌ ينطق عليك بالحقّ لايغادر صغيرة و لا كبيرة ممّا اتيتَ الّا احصاها ...»؛ با صداي بلند بگوئيد: "اي علي بن الحسين! پروردگارت تمام اعمال و رفتار تو را نوشته است چنانكه تو اعمال ما را نوشته اي و نزد خداوند نامه اعمالي هست كه با تو به حق سخن مي گويد و هيچ عمل ريز و درشتي را فروگزاري نمي كند و هرچه انجام داده اي به حساب آورده و تمام آنچه را كه انجام داده اي نزد او حاضر و آماده خواهي يافت، چنانكه ما اعمال خود را در نزد تو آماده و ثبت شده ديديم. پس ما را عفو کن همچنانكه دوست داري مالک مطلق تو را عفو کند ... اي علي بن الحسين! به ياد آر آن حقارت و ذلّتي را كه فرداي قيامت در پيشگاه خداي حكيم و عادل خواهي داشت. آن پروردگار عادل و حكيمي كه ذرّه اي و كمتر از ذرّه اي به كسي ظلم و ستم روا نمي دارد و اعمال بندگان را همچنانكه انجام داده اند به آنان عرضه خواهد كرد و حساب و گواهي خدا كافي است. ببخش و عفو كن تا پادشاه روز قيامت از تو عفو كرده و درگذرد چنانكه خودش در قرآن مي فرمايد: «وليعفوا و ليصفحوا الا تحبّون ان يغفر اللّه لكم واللّه غفورٌ رحيمٌ»؛ بايد ببخشند و درگذرند، آيا دوست نداريد خداوند شما را بيامرزد؟ و خداوند آمرزنده و مهربان است". 🦋 امام (ع) اين كلمات را خطاب به خود می گفتند و به غلامان و كنيزانش هم تلقين مي كرد که بگویند و در طول این مدت، خود امام(ع) در ميان آنان ايستاده بود و مي گريست و ناله می کرد و مي گفت: «ربّ انّك امرتنا ان نعفوا عمّن ظلمنا فقد ظلمنا انفسنا فنحن قدعفونا عمّن ظلمنا كما امرت فاعف عنّا ...»؛ پروردگارا، تو به ما امر فرمودي از ستمكاران خويش درگذريم و ما براستي بر خود ستم كرده ايم؛ همان طور كه فرمودي، ما از كساني كه به ما ستم كرده اند درگذشتيم، تو هم از ما درگذر كه تو در عفو كردن از ما و از امر شدگان برتري. و تو به ما امر فرمودي سائلي را از درگاه خود محروم نكنيم و هم اكنون ما با حال گدایی و سوال و بیچارگی، در آستانه ی درِ خانه ات زانو زده و احسان و عطاي تو را مي طلبيم، بر ما منّت بگذار و محروممان نگردان، كه تو در اين كار شايسته تر از ما و از امر شدگان هستي. خدايا! کرم نمودی پس کرامتت را شامل حال من نیز بکن، زیرا من از گدایان درگاه تو ام. ✅ سپس رو به غلامان خود می کرد و می فرمود: "من شما را عفو كردم، آيا شما هم من و بدرفتاري هاي مرا كه فرمانروايی بد و پست و ظالمی براي شما، و مملوک و بنده ای براي فرمانروايی بخشاينده عادل و نيكوكار بودم، بخشيديد؟! " آنان پاسخ می دادند: با اينكه ما از تو بدی نديده ايم، تو را بخشيديم. آنگاه به آنان مي فرمود: "بگوئيد خداوندا! از علي بن الحسين درگذر! همان طور كه او از مام در گذشت؛ او را از آتش جهنم آزاد كن همان طور كه او ما را از بردگي آزاد كرد". آنان دعا مي كردند و امام سجاد(ع) هم آمين مي گفت و سپس مي فرمود: "برويد، من از شما در گذشتم و آزادتان كردم به اميد اينكه خدا نيز از من درگذرد و آزادم كند". 🦋 و در روز عيد فطر آنقدر به آنها هدايا مي بخشيد كه از ديگران بي نياز مي شدند. هر سال در شب آخر ماه مبارك رمضان در هنگام افطار حدود بيست بنده آزاد مي كردند و می فرمودند: «انّ للّه تعالي في كلّ ليلةٍ من شهر رمضان عند الافطار سبعين الف الف عتيقٌ من النّار...»؛ "خداوند متعال در هر شب ماه مبارك رمضان هنگام افطار، ۷۰ میلیون نفر که همگی مستوجب آتش هستند را از آتش آزاد مي كند‌ و در آخرین شب ماه رمضان، به تعداد تمام افرادی که در کل ماه آزاد نموده، از آتش آزاد می‌کند؛ و من هم دوست دارم خداوند مرا در حالی ببیند که من نیز بندگانی که در دنیا مملوکم بودند را آزاد کردم، به امید اینکه خدا مرا از آتش آزاد کند". 📚 بحارالانوار، ج ۹۵، ص ۱۸۶ تا ۱۸۸ اقبال الاعمال ، ص ۵۶۰ و ۵۶۱

🌺 پاداش روزه خود خدا است 🌺

✅ روزه‌ى روزه‌گيرنده، زمانى مورد قبول واقعى الهى قرار مى‌گيرد كه با رعايت شرايط‍‌ ظاهرى و اخلاص كامل به جا آورده شود. ✅ اين جا است كه خداوند روزه دار را مورد لطف خود قرار مى‌دهد، و جزايش را در دو جهان، ديدار و قرب و انس با خويش مى‌گرداند، چنان كه در حديث قدسى فرمود: «أَلصَّوْمُ‌ لِى وَ أَنَا أُجْزى‌ بِهِ‌؛ وَ لِلصّائِم فَرْحَتانِ‌:حِينَ‌ يُفْطِرُ وَ حِينَ‌ يَلْقى‌ رَبَّهُ‌.» روزه براى من است، و من خود پاداش آن هستم، و براى روزه دار دو شادمانى است: هنگامى كه افطار نموده و روزه مى‌گشايد؛ و آن گاه كه با پروردگارش ملاقات مى‌نمايد. 🔆 نور هدایت ، جلد ۱ ، ص ۴۹۳

❤️ مناجاتی زیبا از زبان خدا

✅ حافظ‍‌! منشين بى‌ مى و معشوق زمانى كايّامِ‌ گل و ياسمن و عيد صيام است خواجه در عدّه اى از غزليّات خود از آن جمله اين غزل(در بيت ختم) بر اهميّت ماه صيام و روز عيد آن اشاره مى فرمايد. و در حديث آمده كه: «كُلُّ‌ عَمَلِ‌ ابْنِ‌ آدَمَ‌ هُوَ لَهُ‌ إلاَّ الصِّيامَ‌ فَهُوَ لى وَ أَنَا اجْزى‌ بِهِ‌.» :(تمام اعمال فرزند آدم براى اوست،مگر روزه كه براى من است و من خود پاداش آن هستم.) _ بنابر اينكه فعل متكلّم«اُجْزى‌»مجهول خوانده شود _ و نيز حديثى دلالت بر عظمت روز عيد صيام براى مؤمنين دارد، كه فرمود : «إذا كانَ‌ أوَّلُ‌ يَوْمٍ‌ مِنْ‌ شَوّالٍ‌، نادى‌ مُنادٍ: أيُّهَا المُؤْمِنُونَ‌! اُغْدُوا إلى‌ جَوائِزِكُمْ‌.» : (وقتى روز اوّل ماه شوّال فرا مى رسد، مناديى صدا برمى آورد: اى مؤمنان! سَرِ صبح[روز عيد] به سوى جايزه‌هايتان بشتابيد.) سپس حضرت باقر عليه السلام به جابر فرمود: «يا جابِرُ! جَوائِزُ اللّهِ‌ لَيْسَتْ‌ كَجوائِزِ هؤُلآءِ المُلُوكِ‌.»: (اى جابر! جوايز و پاداشهاي خداوند بسان جوايز و بخششهاى اين پادشاهان نيست.) پس از آن فرمود: «هُوَ يَوْمُ‌ الجَوائِزِ.» : (آن روز، روز جايزه و پاداش مى باشد.) نيز در دعاى قنوت نماز عيد، عطايايى كه به بندگان خالصش عنايت فرموده به عنوان عيدى درخواست شده است. معلوم مى شود خواجه را جوائز عيد نصيب گشته و به گوشه اى از خيرات محمّد و آل محمّد صلى الله عليه و آله و صالحين، و شهود حضرت محبوب كه از بهترين و والاترين جوائز الهى است، دست يافته كه مى گويد: ✅ گل در بر و مِىْ‌ در كف و معشوقه به كام است سلطان جهانم به چنين روز غلام است آرى، مقام خلافت الهى را، راه يافتگان به فنا و مقام مخلصيَّت(به فتح لام)نايل خواهند شد، و اين همان مقام سلطنت الهى است كه به ايشان داده مى شود، و مى‌توانند در زمين و زمان تصرّف كنند؛كه: «عَبْدى! أطِعْنى أجْعَلْكَ‌ مَثَلى، أنَا حَىٌّ‌ لا أمُوتُ‌، أجْعَلُكَ‌ حَيّاً لاَ تمُوتُ‌، أَنَا غَنِىٌّ‌ لا أفْتَقِرُ، أجْعَلُكَ‌ غَنِيّاً لا تَفْتَقِرُ، أنَا مَهْما اشآءُ يَكُونُ‌، أجْعَلُكَ‌ مَهْما تَشآءُ يَكُونُ‌.» : ([اى]بندۀ من! از من اطاعت نما تا تو را نمونۀ خويش گردانم، من زنده اى هستم كه مرگ را بر من راهى نيست، تو را نيز زنده اى مى گردانم كه هرگز نمى ميرى؛ من بى نيازى هستم كه هرگز نيازمند نمى شوم، تو را نيز آن‌چنان غنى مى نمايم كه هرگز نيازمند نشوى، من هرچه بخواهم موجود مى شود، تو را نيز آن‌چنان مى گردانم كه هرچه بخواهى موجود مى شود.) 🔅 جمال آفتاب ، جلد ۱ ، ص ۴۵۲ _ ۴۵۴

♥ گويا خواجه در اين غزل با بيانات مختلف در صدد تقاضاى ديدار حضرت محبوب و بهره‌مند شدن از روز عيد صيام و نتايج معنوى آن بوده،مى‌گويد: گفتا:برون شدى به تماشاىِ‌ ماهِ‌ نو از ماهِ‌ ابروانِ‌ منت،شرم باد!رو روز عيد كه روز جوايز و بهره بردارى از مشاهدۀ جمالِ‌ يار مى باشد فرا رسيد، و من در شب عيد به فكر رؤيت هلال اوّل ماه (براى آنكه روز عيد افطار نمايم) بودم، غافل از اينكه بايد به فكر مشاهده و جوايز ماه روزه باشم، اينجا بود كه حضرت محبوب به من فرمود:باز به فكر رؤيت ماه نو مى باشى و از ديدن من غفلت دارى، شرمت باد! مرا با اين سخن به خود آورد. با او گفتم: عمرى است تا دلم ز مقيمان زُلف توست غافل ز حفظِ‍‌ جانبِ‌ ياران خود مشو اى دوست!عمرى است در انتظار ديدارت نشسته‌ام، تا شايد جمالت را از ملكوت خود و مظاهرت جلوه گر ببينم و به مشاهده‌ات در روز عيد نايلم سازى؛ كه: «ألصَّوْمُ‌ لى،وَ أنَا اجْزى‌ بِهِ‌.»: (روزه براى من است،و من خود جزا و پاداش آن هستم.) 🔆 جمال آفتاب ، جلد ۹ ، ص ۱۳۷_۱۳۸

🔆 شيخ ابوالحسن سوهان آژن از برجستگان اهل معرفت و مشايخ گازر گاه است كه در قرن ۵ مى‌زيست. ✅ گفتار : خواجه عبد اللّه انصارى از قول شاگرد ابوالحسن نقل مى‌كند كه:استاد ما شب عيد ماه صيام كه مى‌شد،تا به صبح سجده مى‌كرد و مى‌گريست و مى‌گفت:«خداوندا! آن روزه‌اى كه براى تو گرفتم و آن حجّ‌ و نماز كه كردم و آن چه خواندم،از همه توبه مى‌كنم،مرا رايگان بيامرز و بپذير.» 🔆 پاسداران حریم عشق ، جلد ۲ ، ص ۱۹۵

❤️ سخنرانی در مورد عید فطر

✅ چرا در اکثر ایام ویژه، زیارت امام حسین(ع) توصیه شده؟

🌸روزه يكسو شد و عيد آمد و دلها برخاست 🌸مىْ به ميخانه به جوش آمد و مى بايد خواست 🌙 ماه صيام، كه ماه ضيافت الهى است گذشت، و روز عيد فطر، كه روز جوائز الهى به بندگان است فرا رسيد و دلهاى ايشان براى گرفتن عيدى و جوائز كه لقاء او است مى طپد، و حضرت دوست نيز طبق وعده اى كه به آنان داده است بر ايشان تجلّى خواهد كرد؛ كه: 🌙«إذا كانَ أوَّلُ يَوْمٍ مِنْ شَوّالٍ، نادى مُنادٍ: أيُّهَا المُؤْمِنُونَ! اغْدُوا إلى جَوآئِزِكُمْ.» : (وقتى روز اوّل ماه شوّال فرا مى رسد، مناديى صدا بر مى آورد: اى مؤمنان [شتابان] به سوى جايزه هايتان صبح كنيد). 📚برگرفته از کتاب جمال آفتاب ، استاد سعادت پرور

⚠️ اطلاعیه ✅ به اطلاع می‌رساند جلسات هفتگی از پنجشنبه همین هفته آغاز میگردد ⬅️ همراه با نماز مغرب و عشا 🔍 مکان: قم ، خیابان ایستگاه راه آهن ، کوچه ۱۸ ، حسینیه الزهرا (س) 🔰 خواهشاً از پارک کردن ماشین در کوچه ۱۸، جداً خودداری فرمایید

❤️ [این ندیدن من] تلاش می خواهد، مجاهده می خواهد، خون دل خوردن می خواهد، "عشق" می خواهد، "اشک" می خواهد. #کلیپ_صوتی ✾•┈┈••✦••┈┈•✾ ❤️ شهد عشق ✅ @ShahdEshgh

✅ اگر توکّلمان و امیدمان به او باشد، ما را هم جا نمی گذارد و می برد؛ [البته] به شرط همت. انسان وقتی که جایگاه و مقام بالا را می خواهد، باید همت بالا داشته باشد. ❤️ عشقی که در آن اطاعت و بندگی نباشد، عشق نیست؛ این عشقِ من درآوردی هست. در عشق حقیقی، اطاعت و بندگی هست. 🔰 من به سرچشمه ی خورشید نه خود بردم راه: نفی خودیّت و منیّت میکند. خودش را بر می دارد؛ یعنی من هیچ کاره ام. انسان واقعا در محضر الهی هیچ و پوچ هست. زمانی این ارزش پیدا می کند که امر مولا اطاعت بشود. همان مقدار که عمل کردی، رنگ و بوی مولا را می گیری. این اشاره به شایستگی همه ی ما هست که در ما قابلیتی هست که می توانیم به سرچشمه ی خورشید راه پیدا کنیم؛ اما بدون رنج و تعب نمی دهند. بدون زحمت نمی شود. بدون تزکیه و خودسازی نمی شود. [با] جدی نگرفتن اینها، اصلا به ما نمی دهند. اما [اگر] دیدند [که] در شما همت و جدیتی هست، هدایت واقعی شروع می شود و دستت را می گیرند: او که می رفت مرا هم به دل دريا برد ⚠️ [علت] همه ی عقب ماندگی های من، [بخاطر] آقای "من" هست که تشریف دارد. این باید برداشته بشود. خودتان را نبینید. اگر تنها خودمان را ببینیم، فعل خودمان و توانمندی خودمان را ببینیم و [اینکه] "ما" می خواهیم برسیم، هیچوقت نمی رسیم. اما اگر الطاف و عنایات حق و دست غیبی امام زمان(عج) را ببیند، اینچنین فردی هرگز جا نمی ماند. [علتِ] در جا زدن های ما در مسیر معنوی، همه اش [بخاطر] عدم معرفت به این حقیقت هست. اگر این حقیقت شناخته شود، دیگر "توئی" وجود نخواهد داشت که خودت را ببینی. چون نمیشناسی، خودت را می بینی. 🦋 ندیدن به این معنا نیست که: [بگویی] "من که نیستم و خودم را نمی بینم، [بلکه] خدا و عنایات خدا" نه! این لفظی است که به کار می بری و کارایی ندارد. این معنا دارد که چطور خودت را نبینی. "من" در اعمال و رفتار و کردار و پیشامدها و مشکلاتی که هست، خودش را نشان می دهد که "من" تشریف دارد یا ندارد. در وظایفی که امام زمان(عج)، به دست همه ی ما، چه طلبه چه غیرطلبه، سپرده است دیده می شود. ❤️ نفی و ندیدن "من" به این سادگی به دست نمی آید؛ چون اگر این [من] نباشد، دیگر "او" هست و اگر "او" باشد، صاحب همه چیز شده ای. [این ندیدن من] تلاش می خواهد، مجاهده می خواهد، خون دل خوردن می خواهد. "عشق" می خواهد، "اشک" می خواهد. نفی [منِ] تنها لفظی و بدون عمل کافی نیست و انسان را به جایی نمی رساند. اگر "من" بخواهد در ما حکومت کند، انسان به جایی نمی رسد. ✅ سرچشمه ی خورشید که در وجود همه ی ما هست، همان مقام خلیفة اللهی هست. انسان که دارای مقام خلیفة اللهی شد، متصل به ذات الله می شود. این زمانی به انسان دست می دهد که تجلیات ربانی و روحانی در انسان بشود. و زمانی انسان، صاحب این تجلیات ربانی و روحانی می شود که نفی خودش را بکند، همه چیز را نفی کند. 🔥 این [انسان که] همه را می بیند، با "من" می بیند؛ [اگر] من نباشد، هیچکدام را نمی بیند. فردا هِی می خواهد یک به یک تعلقات را از خودش جدا کند [که خیلی سخت هست] جدا کردن تعلقات، با نفی "من" امکان پذیر هست. [این] "من" هست که می بیند و تعلق پیدا می کند و علاقه مند می شود. اگر این "من" کنار برود، دیگر هیچ چیز را نمی بیند؛ نه رذائل می ماند و نه فضائل‌. حتی فضائل را هم نمی بیند. اینکه فرمودند که انسان باید از حجاب های نورانی هم بگذرد؛ [چون که] "من" در آن تشریف دارد، حجاب می شود. لذا انسان می تواند هم حجاب های ظلمانی هم نورانی را از بین ببرد. این زمانی خواهد شد که نفی "من" بشود. 🔰 ولی ما از "من" نمی گذریم که! "من" دلم می خواهد! "من" نمی توانم! این نتوانستن هم از "من" سرچشمه می گیرد. چرا نمی توانی!؟ هم فضائل و هم رذائل از "من" هست. مخلِصین با مخلَصین، زمین تا آسمان فرق دارد. انسان تا [در] مخلِصین هست، در نورانیت با حجاب هست. اما وقتی که به مخلَصین رسید، به نورانیت بدون حجاب می رسد. این "من" را اگر بگذاری کنار، همه ی درد ها درست می شود. ولی [من را] بر نمی داریم که! به "من" توهین شد! به "من" بی احترامی شد! "من" اینرا می خواهم! "من" آنرا می خواهم! "من" می خواهم حرفم در کرسی نشانده شود! "من" مشکل دارم! "من" زجر میکشم! "من" عقب مانده ام! "من" سستم! "من" تنبلم! همه ی اینها از "من" است. ❤️ این "من" را بردار. این من نمی گذارد تو به جایی برسی. بارها به رفقا عرض کرده ام بزرگترین گیر همه ی ما، این "من" هست‌. تو این "من" را بردار و بگذار "مولا" تو را بچرخاند. تو چه کاره ای آخه! اما عرض کردم با عمل، با بندگی، با خشوع، با خضوع. و اِلّا به انسان نمی دهند. لوازم اینها را هم عرض کردم که: نماز شب و دستوراتی که داده شده. و همه ی اینها با دستورات و نماز شب، "بدون اشک" کند [به] جلو می رود. اما [اگر] اشک داشته باشی، سریع به مقصد می رسی.

⚠️ اطلاعیه ✅ جلسه جمال آفتاب امشب برقرار می باشد ⬅️ همراه با نماز مغرب و عشا 🔍 مکان: قم ، خیابان ایستگاه راه آهن ، کوچه ۱۸ ، حسینیه الزهرا (س) 🔰 خواهشاً از پارک کردن ماشین در کوچه ۱۸، جداً خودداری فرمایید

❤️ در دلم بود که آدم شوم اما نشدم ❤️هجرت از خويش کنم، خانه به محبوب دهم / تا به اسما مُعَلَّم شوم اما نشدم

❤️ هیچ چیز در مقابل معشوق ارزش ندارد. هر چه هست باید به پای معشوق ريخته بشود؛ و اگر آنرا داشتی، همه چیز را داری. ✅ اما لفظی نمی شود. زحمت می خواهد. تهذیب نفس می خواهد. "نه" گفتن به نفس می خواهد. استقامت می خواهد.

⚠️ اطلاعیه ⬅️ جلسه جمال آفتاب دوشنبه 2 خرداد برگزار نمی گردد.

🕊 #نڪتة_من_النڪات 🕊 ♻ سالک را آن قدر امتحان می کنند تا از خود بی خود شود و دیگر «خودش را نبیند»! 🚷 همه چیز خودش، نیرو و توان خودش، اشک و تضرع خودش و حتی از اینکه «می تواند خودش را عبور بدهد»، منقطع شود. «آن قدر» خدای تبارک و تعالی سالک را به امتحانات مبتلا می کند که «بالاخره» مجبور شود لنگ بیندازد و بگوید: «خدایا! من هیچ کاری نمی توانم بکنم!» ✔ خدا در این ابتلائات و فشارها، اولا سالک را متوجه می کند که تا اینجا هم که آمده ای، کار ما بود! و بعدش هم متوجهش می کند که تو هیچ نداشتی و اگر هم توانستی قدمی از قدم برداری و مراحلی را طی کنی، آن هم به خاطر نسیم ها و جذبه های رحمانی ما بوده است و اگر ما لطف و عنایت خودمان را قطع می کردیم، همان اول نابود شده بودی! «رمز موفقیت سالک» این است که به اینجا برسد. ❌ لذا «طی کردن ره صد ساله، در یک سال» این است که انسان به آن «انقطاع» برسد؛ منقطع از نیرو، فهم، حرکت، ذکر و «همه چیز خودش» بشود! وقتی که منقطع شد، او را می خواهند و «می برند». سالک وقتی منقطع شد، می گوید: من خسی بی سروپایم که به سیل افتادم ▫«خس» یک چیز بی خاصیت است که هیچ ندارد؛ نه اراده ای و نه توانی. سالک می بینید که خسی بیش نیست و هرچه هست، لطف و عنایت الهی است. چون دیگر خود را نمی بیند، دلش را به اسماء الهی «می سپارد» و چنین می سرآید: او که میرفت مرا هم به دل دریا برد ✅ لذا «همه کاره اوست» و به گفته خواجه: به سعی خود نتوان برد ره به گوهر مقصود خیال بود که این کار بی حواله برآید و نیز در جایی می گوید: به جد و جهد چوکاری نمی رود از پیش به کردگار رها کرده به مصالح خویش 📚 ساقی عشق (شرح دیوان حافظ)، استاد غفاری، ص ۲۸ و ۲۹ ✾•┈┈••✦••┈┈•✾

⚠️ اطلاعیه ✅ جلسه ختم صلوات و حدیث کسا امشب برقرار می باشد. ⬅️ همراه با نماز مغرب و عشا 🔍 مکان: قم ، خیابان ایستگاه راه آهن ، کوچه ۱۸ ، حسینیه الزهرا (س) 🔰 خواهشاً از پارک کردن ماشین در کوچه ۱۸، جداً خودداری فرمایید. 🦋 مشاوره قبل از اذان برقرار می باشد. قرعه کشی راس ساعت ۱۹.۳۰ انجام خواهد شد. 🌕 درب حسینیه از ساعت ۱۹.۱۵ باز می باشد.

💠 #دستورات و اعمال #چله_کلیمی (اول ذی‌القعده تا دهم ذی‌الحجه) استاد غفاری: 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔰آخرین روز ماه شوال: ۱- محاسبه عملکرد خود از ذی‌قعده سال قبل تا اکنون(کتاب وجودی خود را ورق بزنید) ،سجده شکر برای توفیقات(شکرا لله) و استغفار و عذرخواهی از خطاها و اشتباهات با اشک و ناله. ۲- غسل توبه و نماز توبه(موجود در مفاتیح:اعمال یکشنبه ذی‌قعده) 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔰دستورات کلی: ۱. اصل در این چله #مراقبه و #محاسبه است. ۲. عمده این است که در این چهل روز گناه نکنید. واجبات اولویت دارد به تمام مستحبات. اصل هم مواظبت از چشم و زبان و گوش است. ۳. تا چهل روز مسافرت غیر ضروری ممنوع. ۴. اگر توانستید روزه بگیرید، مخصوصا دهه اول ذی‌الحجه. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔰 ۱. نماز شب در وقت سحر(سرتان برود ولی نماز شب نرود، نماز شب انسان را غنی میکند) 🔰۲. ذکر چله ۱. قبل از شروع چله، دعای مجیر، جوشن صغیر و مشلول را کامل بخوانید و یک ذکر که به دلتان افتاد را هر شب چهارصد بار بگویید( مثلا یاالله، یا شافع، یا فتاح و...) 🔹 تا هزار بار میتوانید بگویید 🔹تا چهل روز در ذکر استقامت بورزید 🔹شب یعنی از غروب تا طلوع 🔹یک ساعت مشخص تعیین کنید تا هرشب در همان ساعت ذکر را بگویید 🔰 ۳. زیارت آل یس. تا چهل روز مواظب آقا امام زمان(ع) هستیم ( شاید در روز عرفه خدمت آقا امام زمان(عج) رسیده باشید، البته همین صدا زدن آقا یعنی رسیدن و چه سعادتی بالاتر از این؟! ). 🔰 ۴. نماز یکشنبه‌های ذی‌قعده ( اگر توانستید هر روز بخوانید) 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔰 ۵. خواندن نماز دهه اول ذی‌حجه بین نماز مغرب و عشاء (ده روز آخر چله) ✾•┈┈••✦••┈┈•✾ ❤ شهد عشق 💠 @ShahdEshgh

❤️ قم حرم اهل بيت ✅ به مناسبت ولادت حضرت فاطمه معصومه(س)