☢ در مورد لیله الرغائب این نکته رو باید دقت کرد که نام این شب، شب آرزوها نیست بلکه شب رغبت هاست. ✅ اگه بخوایم به زبان تنهامسیری خودمون بگیم امشب شبی هست که ما باید از خدا بخوایم که علاقه به "عمیق ترین تمایلات" رو در وجود ما قرار بده. مشکل اصلی ما اینه که معمولا علاقه های عمیق خودمون رو نمیشناسیم یا اگه بشناسیم به اندازه کافی برای رسیدن بهشون انگیزه نداریم ⭕️ و اینا باعث میشه که معمولا جرات "عبور از علاقه های سطحی" رو نداشته باشیم.... اینطوری میشه یه مقدار به اهمیت این شب پی برد.

#خانواده_خوب ۳ قسمت ۴۱ 🔷 یکی از دلایل آسان بودن دین، سهل بودن اصلاح انسان در «خانواده» است ✔️ 🔸 یکی از مواردی که نشون میده ‌دین ما یه دین «آسانه» و راه تربیت دینی و رشد معنوی انسان یه راه ساده و روشنه توجه به نقش سازندۀ «خانواده» در اصلاح فرد و جامعه است؛ 👌✅ چون اصلاح انسان در «خانواده» واقعاً راحته. ما معمولاً یا می‌خوایم فرد و درست کنیم یا جامعه رو، و کلید هر دوی اینها اصلاح خانواده است. 🔑👨‍👩‍👧‍👦 ولی ما چون از راهش وارد نمی‌شیم، تصور می‌کنیم تربیت دینی و اصلاح فرد و جامعه از طریق دین، سخت است. ✋🔴❌ • ما بیش از اینکه دنبال جبران کاستی‌های خانواده‌ها توسط آموزش و پرورش باشیم، باید دنبال اصلاح خانواده‌ها باشیم، چون اصل تربیت در خانواده است. ✅💯 🌱🔸🌿▫️🔹🌳

💥 یکی از جاهایی که انبیاء آمدند تا اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. این‌طور نیست که انسان، هر رغبتی که داشته باشد خوب و مطلوب باشد! خیلی از گرفتاری‌های ما بابت رغبت‌ها و خواسته‌هایی است که افق و سقف آنها پایین است. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: ما دو جور رغبت داریم: رغبت‌هایی که مطلوب هستند و رغبت‌هایی که مطلوب نیستند. این‌طور نیست که آدم هر مطلبی را که بخواهد، خوب باشد. خیلی از گرفتاری‌ها برای رغبت‌ها و خواسته‌های ماست. تمام همت ما و تمام امکانات و تمام فرصت‌های ما خرج رغباتمان می‌شود. یکی از جاهایی که انبیاء آمدند و اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. آنها آمدند در ما رغبت بزرگ درست کنند تا راغب فی الله باشیم (إِلَى اللَّهِ راغِبُون) و راغب در دنیا نباشیم. اصولاً رغبت‌های ما را اولیائمان درست می‌کنند. اگر اولیاء ما اهل دنیا بودند، تمام رغبت‌های ما آرزوهای دنیایی می‌شود و ما راغب فی‌الدنیا می‌شویم. اولیاء طاغوت کارشان همین است که ما را تحریک و تحریص و ترغیب به دنیا می‌کنند و کاری غیر از این، از آنها ساخته نیست. امت خودشان را ترغیب به دنیا می‌کنند و آلهه و بت‌هایی درست می‌کنند و به مردمشان می‌گویند شما رو به اینها بیاورید و رو از اینها برندارید! انسانی که در وادی ولایت ائمۀ جور است، تمام رغباتش رغبات دنیایی است. در آنجا افق رغبات پایین است و سقف رغبات بیش از دنیا و هوس‌های دنیایی و حرص به دنیا و میل به دنیا نیست. این رغبت‌ها برای انسان اسارت ایجاد می کند و آدم را کوچک می‌کند. در‌واقع اینها رغبت نیست، اینها اسارت است. ولی انبیاء الهی سعی می‌کنند سقف رغبت انسان را بالا ببرند. انسان اگر در وادی ولایت امام قرار گرفت، رغبت انسان رفعت پیدا می‌کند و میل و خواسته‌هایش رفعت پیدا می‌کند و خواسته‌هایش در حد دنیا نیست. زاهد فی الدنیا و فارغ از دنیا می‌شود. همه دنیا را هم به او بدهی خوشحال نمی‌شود و اگر همه دنیا را هم از او بگیری غصه نمی‌خورد، چون یک رغبت بالاتری دارد. این [تربیت] را انبیاء درست می‌کنند. محیط ولایت انبیاء و محیط ولایت معصوم، محیطی است که در آن رغبات انسان رفعت پیدا می‌کند و انسان می‌تواند خدا را بخواهد و می‌تواند رغبتِ در عالم آخرت پیدا کند و رغبت های بزرگ در وجودش شکل بگیرد. پس، اولیاء ما هستند که سطح رغبت ما را معین می‌کنند. 🌐 💥 رغبتِ انسان باید رغبتِ در رسول باشد نه رغبتِ در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. اگر رغبتِ به رشد خودمان و حتی رغبتِ به منافعِ معنوی خودمان، در ما شکل گرفت، این رغبت ممکن است در جایی موجب جدا شدنِ ما از امام بشود. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «رغبت بزرگ یعنی آدم فقط دنبال رشد خودش نباشد که خودش به ثواب برسد؛ رغبت بزرگ یعنی در انسان این رغبت پیدا شود که ظهور امام واقع بشود و عالم به توحید و امامت برسد و حجاب از عالَم برداشته شود. اگر این رغبت در آدم پیدا شد، اقدامات انسان هم به اندازه رغبتش بزرگ می‌شود. انسانی که رغبت می‌کند، خودش را به امام می‌رساند و حلول در آستان امام پیدا می‌کند («حلت بفنائک»). بزرگ‌ترین رغبتی که ما باید به آن برسیم و رغبت بالله است، این است که در مسیر رغبت در قرب به خدای متعال، رغبت در تحقق ولایت امام در عالم پیدا کنیم. این غیر از رغبت در این است که من خودم آدم خوبی بشوم که البته آن‌هم در جای خودش رغبت خوبی است. وقتی رغبت به خدا و رغبت به ولیّ خدا در انسان پیدا شد، انسان کنار حضرت قرار می‌گیرد و در طرح حضرت عمل می‌کند. ما اگر رغبتمان رفعت پیدا نکند نمی‌توانیم در طرح امام قرار بگیریم و کنار امام عمل بکنیم. اگر رغبت ما با رغبت امام گره خورد و یکی شد و آن رغبت‌های بزرگ در ما شکل گرفت، این رغبت‌ها ما را به امام می‌رساند و کنار امام قرار می‌گیریم و سختی‌های راه را کنار امام تحمل می‌کنیم و با امام راه را طی می‌کنیم. ولی اگر رغبت دیگری در ما شکل گرفت و توجه به خودمان، حتی توجه به منافع معنوی خودمان، داشتیم، این، ممکن است موجب جدا شدن ما از حضرت بشود. در عالم با امام راه رفتن و در طرح امام عمل کردن، وقتی ممکن می‌شود که انسان رغبتش، رغبت در رسول باشد نه رغبت در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. «وَ لا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِه» یعنی شما حق ندارید میل به خودتان پیدا کنید و رویتان را از رسول برگردانید. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين»؛ در عالم با حضرت راه بروید. اگر می‌خواهید با حضرت راه بروید، باید رغبت در حضرت داشته باشید نه رغبت در خودتان. اگر انسان راغب در حضرت شد، چنین رغبتی انسان را در همه سختی‌ها همراه با حضرت می‌کند.» 🌐

سلام و عرض ادب 🌹 طاعات و عباداتتون قبول درگاه الهی امشب شب لیلة الرغائب بهترین روزیها رو براتون آرزومندیم 😊 ان شاء الله که آرزوهامون بارضایت و خواست پروردگار یکی باشه💯

استوری #لیلة_الرغائب....