قهر بودیم درحال نماز خواندن بود... نمازش که تموم شد نشسته بودم و توجهی به همسرم نداشتم ..:) کتاب شعرش را برداشت و با یک لحن دلنشین شروع کرد به خواندن..... ولی من باز باهاش قهربودم!!!!! کتاب را گذاشت کنار، به من نگاه کرد و گفت: غزل تمام... نمازش تمام... دنیا مات سکوت بین من و واژه ها سکونت کرد باز هم بهش نگاه نکردم... اینبارپرسید: عاشقمی؟؟؟ سکوت کردم.... گفت: عاشقم گر نیستی لطفی بکن نفرت بورز بی تفاوت بودنت هرلحظه آبم می‌کند... دوباره بالبخند پرسید:عاشقمــــــی مگه نه؟؟؟؟؟ گفتم:نـــــــه! گفت: تو نه می گویے و پیداسـت می‌گوید دلت آرے که این سان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری... زدم زیرخنده...و روبروش نشستم...دیگر نتوانستم به ایشان نگویم که وجودش چقدر آرامش بخشه... بهش نگاه کردم و ازته دل گفتم: "خداروشکر که هستی..." #شهید_عباس_بابایی💜 #روایت_همسرشون 😊 📓📓📓📓