. الفبای عشق ✍م.صالحی معلم عزیز! آن زمان که پای درسَت می نشستم و تو الفبای عشق را به من می آموختی، دلم از گوهر کلمات خالی بود و من با انبوهی از حرف ها به خانه بر می گشتم و شبانگاهان، با یاد تو به خواب می رفتم. سال ها از آن لحظات شیرین می گذرد، ولی هنوز یاد و نامت دردلم زنده است و تو را می ستایم که همچون انبیا، به تعلیم و تربیت عشق می ورزیدی. آن زمان برایم از دانایی می گفتی، محبت را می آموختی و من در سایه سار وجودت پیش می رفتم و امروز به احترام نامت قیام می کنم، در زلال کلماتت رها می شوم و حدیث زندگی را با تو مرور می کنم. تو بودی که دست مرا گرفتی تا در پرتگاه ها و لغزش گاه های زندگی نیفتم. #معلم #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @samen315

. #روز_پرستار بانوی صبر وایثار ✍م* صالحی برای تو می نویسم ای زینب کبری! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا! ای قامت سبز اعتراض ای نهال بارور ایثار ای جاری زلال متانت ای آیه ی صراحت و عفت ای آذرخش خشم ای مظهر لطافت و رحمت چگونه می توان تو را گفت، تو را نوشت قلم در ابهام شناختت مانده است انسانِ کامل در تو متجلی است عفت و عصمت، و درایت و دانش آن بانوی بزرگ فراتر از آن است که به قلم در آید و در وصف بگنجد. در صبروشکیبایی چنان بودکه همگان رامتحیر می‌ساخت. اگر اندکی از سنگینیِ مصائب او،بردوش کوه‌ها و آسمان و زمین قرار گیرد، آنها را متلاشی می‌کند. به راستی ازآغازآفرینش انسان تا کنون زنی به بردباری، ایثار و شجاعت او دیده نشده است، همانندمادرش زهرای اطهر... ایشان را «عقیلهٔ بنی هاشم» نام نهاده اند و عقیله، به زنی بزرگ منش گویند که دربین بستگان، عزیز و محترم و در خاندانِ خود، ارجمند باشد. زینب کبری درحصنِ حصینِ نبوت و خاندان والا مقامِ ولایت و امامت تربیت یافت. از لبان آموزگار وحی، دانش اندوخت و در دامان کرامت، پرورش یافت و از تربیت خمسهٔ طیبه، ادب آموخت. این بانوی فاضله را کمالاتِ بسیار بود:درجمال وسکینه و وقار، همانند خدیجه ٔکبری،در عصمت و حیا،به فاطمه زهرا،در فصاحت و بلاغت،همچون علی مرتضی،در حلم و بردباری، همسانِ امام مجتبی و در شجاعت و قوت قلب، بسان حضرت سید الشهدا علیه السلام.. از نظر دانش در آن مرتبه بود که بسیاری از زنان مدینه نزد ایشان می‌آمدندو از درس تفسیر او بهره می‌بردند. البته دانش اوبرگرفته ازمدرسه و مکتب نبود،بلکه چنان که امام سجاد علیه السلام درمسجد کوفه بعد از ایراد خطبهٔ معروف حضرت زینب فرمودند،او دانشمندی الهی است و خداوند چشمه‌های زلال معرفت را بر قلب مبارکش جاری ساخته است. زینب خدای عشق و جان عالمین است ذکر طپش های دلِ زینب حسین است چون طینت او از ازل شد نینوائی روحش حسینی است و قلبش کربلایی میلاد با سعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها تهنیت! #یازینب #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی https://eitaa.com/samen315

بانوی فداکار ✍م* صالحی در تاریخ صدر اسلام، زنان بسیاری بودند که پا به پای مردان و گاه جلوتر از آنان رسالت انسان ساز خویش را ایفا می کردند. آنان افزون بر انجام فعالیت های معمول در خانه، در سنگر اجتماع نیز در دفاع از ارزش های اسلامی به جان فشانی می پرداختند. ازاین رو شناساندن الگوهای موفق و اسوه های فکری و عملی زنان کوشا در تاریخ اسلام، اهمیت والایی دارد و باید به شناسایی اسوه های دانایی، ایمان و فضیلت همت گماشت. در این میان ام البنین سلام الله علیها ، مادر حضرت عباس(علیه السلام ) از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. به گونه ای که نام حضرت ابالفضل را بدون نام مادرش ام البنین نمی توان در ذهن تصور کرد. نام ام البنین یادآور عظمت عباس و درخشندگی سیمای ابالفضل است. نام او خلاصۀگذشت، ادب، فداکاری، غیرت، محبت و ولایت پذیری بوده است. زندگی این بانوی بافضیلت، مالامال از عشق به ولایت و امامت بود، آگاه به زمان خویش، از جمله کسانی بود که از حریم حسینی دفاع می کرد و مجلس عزای شهید کربلا را برپامی داشت. صفات و ویژگی های فردی ایشان شامل: فضایل اخلاقی، کمالات انسانی، نیروی ایمانی، شکیبایی، بصیرت و... او را به شایستگی، در خانه امامت، بانوی بانوان کرده بود. ام البنین علیها السلام با معرفتی که به مقام اهل بیت علیهم السلام داشت، فرزندانی همچون حضرت ابوالفضل علیه السلام را در دامان خود پرورش داد که تا آخرین لحظات زندگی خویش دست از ولایت نکشیده اند.. خداحافظ صدای صلابت، شیرزن بی نظیر طایفه «بنی کلاب»، مادر فرزندان حماسه، همسر مولا خداحافظ ای مادر زخم های بزرگ! خداحافظ ای مادر کربلا! خداحافظ ای مادر کاروان اسیر! #ام_البنین #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی https://eitaa.com/samen315