⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️ #دشمنی_های_آمریکا علیه ملت ایران (بخش اول) 🔷پیشینه روابط ایران و آمریکا به دوران امیر کبیر و سیاستى که امیرکبیر در عرصه ارتباطات بین المللى اتخاذ کرده بود باز مى گردد. در آن مقطع تاریخى که البته به دلیل در پیش گرفتن سیاست انزوا از سوى #ایالات_متحده_آمریکا هنوز #ماهیت_استکبارى و #امپریالیستى آن آشکار نشده بود و با توجه به اینکه امیرکبیر نه به روسها اطمینان داشت نه به انگلیسى‌ها اعتماد، و لذا به میرزا محمدخان، کارگزار ایران در استانبول نامه نوشت تا با نماینده سیاسى امریکا در آن شهر وارد گفتگو شده و قراردادى را منعقد نماید. 🔷حاصل این مذاکرات که در اکتبر ۱۸۵۱ برابر ذى‌الحجه ۱۲۶۷ به امضاء رسید پیمان دوستى و کشتیرانى ایران و آمریکا بود. این معاهده به آمریکا اجازه مى‌داد تا حضور رسمى خود در خلیج فارس را تثبیت و کنسولگرى خود را در بوشهر تاسیس نماید. امتیازى که پیش از این فقط انگلیسى‌ها از آن بهره‌مند بودند. اما با درگذشت امیرکبیر که یک ماه پس از امضاى این معاهده اتفاق افتاد، این قرارداد نیز به مرحله اجرا در نیامد. پس از درگذشت امیرکبیر و در زمان صدارت آقاخان نورى، انگلیسى‌ها بار دیگر با تحمیل معاهده پاریس بخش دیگرى از خاک ایران یعنى افغانستان را جدا کردند. 🔷به همین منظور ناصرالدین شاه به دیپلمات‌هاى ایران مقیم اروپا، میرزا قاسم خان والى در پترزبورگ، میرزا احمدخان خویى در استانبول، و جان داوودخان در وین، دستور داد تا زمینه‌هاى برقرار مجدد روابط با آمریکا را بررسى کرده و با ماموران سیاسى این کشور تماس حاصل نمایند. نتیجه این ملاقاتها این شد که دولت آمریکا درخواست دولت ایران را پذیرفته و معاهده‌اى را جهت همکارى مشترک به امضاء رساندند، اما نه در وین یا استانبول، بلکه در پترزبورگ تا از چشمان انگلیس و فرانسه بدور بوده و خللى در مذاکرات ایجاد نشود. پس از امضاى همین معاهده بود که دولت ایران از دولت آمریکا خواست تا سفارت خود را در ایران افتتاح کند. (۱۸۵۶) 🔷هدف ایران حضور نمادین دولت آمریکا در ایران بود تا مثلا سدى در برابر مطامع روسى انگلیسى باشد. کنگره آمریکا نیز استقبال کرده مجوز افتتاح را صادر نمود. مورخان آغاز روابط رسمى دو کشور را به سال غریص مى‌دانند. غریص در ابجد یعنى سال ۱۳۰۰ هجرى قمرى و این همان سالى است که اولین سفیر آمریکایى پس از افتتاح سفارت این کشور در تهران وارد ایران شد. (خبرگزارى فارس مقاله ویژه سى سالگى تصرف لانه جاسوسى آمریکا نگاهى به تاریخچه روابط ایران و آمریکا) 🔷اما همانگونه که اشاره شد روابط دو کشور به دلیل در پیش گرفتن سیاست انزوا از سوى ایالات متحده آمریکا همچنان به عنوان روابط دو کشور عادى که دخالتى در امور یکدیگر ندارند، پیگیرى مى شد و جز موارد اندکى از برخى برخوردهایى که به ویژه در دوران رضاخان بین دو کشور به وجود آمد، نکته قابل توجهى در روابط دو کشور به چشم نمى خورد، اما #مهمترین_مقطعى که به آغاز #دخالت_آمریکا در امور داخلى ایران منجر شد، دوران #جنگ_جهانى_دوم بود که طى آن آمریکا نیز از سیاست انزواى خویش دست برداشته و سیاستى فعالانه در سطح جهان به منظور #استیلا_بر_کل_جهان و جایگزینى به جاى استعمارگران کهنه کارى همچون انگلیس و روسیه و سایر دول غربى اتخاذ نموده بود. 🔷در این مقطع تاریخى #آمریکا که به همراه متفقین پس از کنار زدن رضاشاه از قدرت از شاه جوان حمایت مى کرد به مرور پاى خویش را در #عرصه_تحولات_داخلى کشور ایران باز کرده و زمینه را براى انجام بزرگترین #کودتاى تاریخ ایران و بسط دیکتاتورى محمد رضا شاه فراهم نمود که نتیجه آن #استعمار_غیر_مستقیم کشور ایران به دنبال وقایع پس از کودتاى ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ توسط ایالات متحده #آمریکا بود که نقش این کشور در طراحى و اجراى این کودتا به قدرى واضح بود که حتى وزیر امور خارجه آمریکا مادلین آلبرایت حدود ۵۰ سال پس از کودتا رسما به دخالت دولت متبوعش در کودتا اعتراف کرده و اسنادى که پس از سالها توسط وزارت خارجه آمریکا و انگلیس از طبقه بندى سرى و فوق سرى خارج شده و انتشار عمومى یافته نیز موید همین مطلب مى باشد.