بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#معجزه_فرمان_امام (ره)» ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی برابر با سالروز وقوع حماسه #پاوه در سال ١٣۵٨ است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند شهدای این حماسه خونین آغاز می‌نمائیم؛ در مرداد ماه سال ١٣۵٨، هزاران نفر از عناصر حزب بعث عراق و گروهك‏های ضدانقلاب وابسته به بيگانگان، همچون: احزاب مارکسیست، سلطنت‌طلب‌ها، كومله، فداييان خلق و در رأس آنها حزب دموكرات كردستان در یک عملیات مشترک به شهر پاوه در منطقه كردنشين استان كرمانشاه هجوم برده و آن را محاصره نموده و بخشی از اين شهر را تصرف كردند و دست به جنايت‏های فجیعی زدند، از جمله اینکه به بيمارستان این شهر حمله کرده و همه‌ی مجروحان حاضر در آنجا را سَر بُریدند؛ آنها با دامن زدن به اختلافات قدیمی قومیتی، زمینه تجزیه ایران را فراهم کرده و در واقع، شهر پاوه آخرین نقطه‌ای بود که اگر بر آن مسلط کامل می‌شدند، می‌توانستند ادعا کنند، کل مناطق کردنشین را در اختیار گرفته‌ و با کمک حامیان خارجی، اعلام استقلال نمایند! دکتر مصطفی چمران (معاون وقت نخست وزیر) بی‌درنگ به همراه سرتیپ فلاحی (فرمانده نیروی زمینی ارتش) و ابوشریف (فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب) به پاوه رفتند و بالگردشان زیر رگبار توپ و گلوله دشمنان به‌ سختی روی زمین نشست؛ چمران، ابتدا به بزرگان احزاب کُرد، پیشنهاد مذاکره و بررسی مشکلات را داد، اما آنها نه تنها از پیشنهاد او استقبال ننمودند؛ بلکه با حمله همه‌جانبه در هم‌آن شب، یک فروند بالگرد و یک فروند هواپیمای اف ۴ نیروی هوایی ارتش را سرنگون نموده و خلبان آن «محمد نوژه» را به شهادت رساندند و سپس با تسخیر ژاندارمری پاوه، از طریق رسانه‌های خارجی، شایعه سقوط پاوه و شهادت دکتر چمران را پخش نمودند تا روحیه رزمندگان را کاملاً تضعیف نمایند و سپس به خانه و کاشانه مردم بی‌پناه حمله‌ور شده و آنها را به خاک و خون کشیدند! در این موقعیت خطیر، امام راحل (ره) با بصیرت کامل، بلافاصله فرمان پیامبرگونه خود را براى آزادسازی فوری و بدون قید و شرط پاوه صادر نمودند و در آن تأکید فرمودند: «به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می‌کنم، اگر با توپ‌ها و تانک‌ها و قوای مجهز تا ۲۴ ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود، من همه آنها را مسئول می‌دانم! من به عنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد (مشترک) ارتش دستور می‌دهم که بی‌انتظار دستور دیگر و بدون فوت وقت با تمام تجهیزات به سوی پاوه حرکت کند و به دولت (نیز) دستور می‌دهم وسایل حرکت پاسداران را فوراً فراهم کند! و تا دستور ثانوی، من مسئول این کشتار وحشیانه را قوای انتظامی می‌دانم و در صورتی‌که تخلف از این دستور نمایند با آنان عمل انقلابی می‌کنم...» (صحیفه امام؛ ج ٩، ص ٢٨۵) فرمان با صلابت فرمانده کل قوا، ساعت هفت بامداد ٢٧ مرداد ماه ١٣۵٨ از رادیو در سراسر کشور پخش شد و چنان تأثیر معجزه‌آسا داشت که از یک‌سو به از دست رفتن روحیه دشمنان و فرار ضدانقلاب از منطقه؛ و از سوی دیگر، به تشجیع اندک رزمندگان باقی‌مانده در پاوه، و حرکت فوری قوای مشترک ارتش و سپاه و بسیج منجر شد. ✍️ شهید چمران در رابطه با آن روز چنین می‌گوید: «حدود چهار صبح ٢٧ مرداد آنچنان قتل و غارت همه شهر پاوه را فراگرفته بود که گویی هیچ نیرویی قادر نبود مهاجمین را از قتل و غارت خانه‌های مردم بی‌گناه بازدارد و به سمت معرکه اصلی نبرد، برگرداند! دشمنان چند ماشین با بلندگو آوردند و در وسط شهر ندا می‌دادند: هر کس وفاداری خود را به حزب دموکرات اعلام کند، در امن‌ و امان است! ما فقط آمده‌ایم که پاسداران و دکتر چمران را سَر بِبُریم! هنگام صبح بر بالای دیوار خانه پاسداران بودم که یک‌باره فریاد الله‌اکبر رزمندگان به هوا بلند شد! پرسیدم چه شده؟ گفتند: امام اعلامیه‌ای صادر کرده‌اند؛ اعلامیه‌ای تاریخی که اساس بزرگ‌ترین تحولات انقلابی کشور به شمار می‌رود؛ بله، امام، فرماندهی قوا را شخصاً به دست گرفته و فرمان داده بودند که ارتش و ژاندارمری باید در عرض ۲۴ ساعت خود را به پاوه برساند و ضدانقلاب را قلع و قمع کنند...» (خاطرات چمران) چمران نیز با استفاده از روحیه انقلابی حاصل شده از فرمان امام امت، بدون فوت وقت، نیروهایش را برای باز پس گرفتن مواضع قبلی، بسیج کرد و تا ساعت ۱۰ صبح همان روز به صورت معجزه‌آسا همه بلندی‌های پیرامون پاوه را آزاد نمود و در ادامه با رسیدن نیروهای مشترک ارتش، سپاه و بسیج، و با نبردی سخت و درگيری خونين، همه شهرها، راه‏ها و مواضع استراتژيك منطقه آزاد شد و كردستان از سقوط حتمی نجات پیدا کرد و یکبار دیگر دشمنان ایران اسلامی، قدرت معنوی و معجزه‌آسای فرمان ولی‌ّ زمان و امام امت را با تمام وجود، احساس کردند.