💠نوجوانانمان را دریابیم! نوجوانی، برزخ میان کودکی و جوانی‌است؛ دوران استفاده از تجربیات سرخوشی کودکی برای کامبری‌های معقول و مشروع جوانی است. نوجوان در پی تثبیت هویت است و‌ در این پی‌جویی، نیازمند الگوهای به‌سامانِ هویت‌ساز توسط والدین، معلمان و شخصیت‌های مددرسان در مسیر استحکام‌بخشی به روح و روان. نوجوانی، به لحاظ رشد عاطفی-اجتماعی، نه ادامه‌ی کودکی‌است و نه پیش‌درآمدِ جوانی؛ بلکه خود، یک مرحله‌ی مستقلِ رشدی است، که نیازهای خاصِ خود را می‌طلبد؛ تو گویی تغییر ذائقه‌ای است، که نه فقط مقدار غذای بیشتری می‌طلبد، بلکه نوع غذا نیز باید تغییر کند؛ همچو جنینی که پس از دوران تغذیه از بند ناف مادر، پس از تولد، هم نوع تغذیه‌اش کاملاً متفاوت می‌شود، هم شکل و ابزار تغذیه‌ی او. نوجوان، استقلال‌طلب، آرمان‌خواه، ایده‌آل‌گرا، زیاده‌جو، حساس و مهرطلب است؛ نیز شلخته، اهمال‌کار و دودل و تردید‌پیشه است. با این صفات متقابل و بعضاً متضاد چه باید کرد؟ در یک کلام: هم‌دلی، هم‌گویی، مدارا، رفاقت‌جویی و صمیمیت. 🖋️دکتر‌محمد‌علی‌فیاض‌بخش #روز‌نوجوان_۸آبان