الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و الائمة المعصومین
@samtekhoda_text
نقل سرگذشت قهرمانان #تاریخ و اسوههای صبر و ایمان، این یک فرهنگ قرآنی است. شاید بتوانیم بگوییم: نیمی از آیات #قرآن سرگذشت پیشینیان هست. کسانی که با خودشان برای ما سرمایهای را به جا گذاشتند. شکستها و پیروزیها،تجربیات، اینها میتواند در تصمیم گیری و تربیت و اداره #جامعه به ما کمک کند
@samtekhoda_text
مربیان امام حسن(ع) چه کسانی بودند.هرکس آنچه دارد بخشی به مربیان برمیگردد. پیامبر خدا، #امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا که سلام خدا بر آنها باد
و در مورد عبادت پیامبر و تأثیراتی که داشتند؛ پیامبر در حال تشهد و سلام، در حال قیام،روی منبر، نقل شده که #امام_حسن را (ع) با آغوش باز میپذیرفت
@samtekhoda_text
امام حسن(ع) خاطراتی از مادرشان نقل کردند که بارها از خواب برمیخواستم و #نماز_شب #مادرم را تماشا میکردم
باید بچهها از ما ببینند
خداوند بیش از سیصد بار به پیامبر میفرماید: بگو
زبان ابزار برای ارشاد و هدایت است
ولی مؤثرتر از زبان این که مردم در ما عبادت عاشقانه و خالصانه ببینند
@samtekhoda_text
این را مردم ما زیاد شنیدند که امام حسن فرمود:نماز مادرم را در دل شب تماشا میکردم،تا به انتها که به چهل نفر دعا میکردند
اسامی را که در قنوت میگفت من خوب گوش میکردم. پس از #نماز مادر میپرسیدم:به خودمان دعا نکردید؟ مادرم به من آموخت«الجار ثم الدار» یعنی در دل عبادت،توجه به خلق داشت
@samtekhoda_text
عبادت یعنی توجه به خالق، ولی عبادتی طراحی شده به نام #نماز_شب
در انتها یک رکعت هست که در قنوتش توصیه شده که از دیگران یاد کن. قبل از اینکه به خودت دعا کنی
دوستان، همسایهها، یتیمان، زندهها، مردهها، این را به ما تعلیم میدهند که پیوست رابطه با #خدا ، رابطه با خلق را هم داشته باشید
@samtekhoda_text
امام حسن(ع) میفرمایند: نیمه شب با صدای مناجات پدرم بیدار شدم و دیدم در حال #شب زندهداری است. کنارش نشستم. به من فرمود:عزیزم،شب جمعه است. خانوادهات را صدا کن با هم راز و نیاز کنیم
اینها تأثیرات خانواده روی عبادت است.در خانهای که دعای #کمیل خوانده میشود آرام بچهها هم عادت میکنند
@samtekhoda_text
#کتاب «زندگانی امام حسن مجتبی(ع) نوشته آیت الله رسولی محلاتی» بین کتابهایی که نوشته شده، خوبترین است.فوق العاده است
-
نوشتند که حسن بن علی (ع) عابدترین و زاهدترین مردم روزگار خود بود. زاهدترین و خوبترین مردم آن روزگار بود
-
نام حسن یعنی تمام حُسن دنیا
حالا من و دست کریم آل طاها
@samtekhoda_text
سابقه پیاده روی در #اسلام کجاست؟ مؤسس پیادهروی برای زیارت، امام حسن مجتبی(ع) است. با اینکه وسیله و مرکب داشتند، اسب داشتند، 25 بار پیاده از مدینه تا مکه رفتند
مردم سؤال میکردند، آقا شما چرا پیاده میروید؟ میفرمود:دوست ندارم بمیرم و این پیاده روی به سمت #زیارت را انجام نداده باشم
@samtekhoda_text
پیادهروی برای زیارت دو بُعد دارد. یک بعد سلوکی و معنوی و فردی دارد. یک کسی به خدا میخواهد بگوید: #خدا یا واقعاً دوستت دارم. در ادبیات #فارسی برای #عاشق به پروانه مثال میزنند. اینقدر دور این شمع میچرخد تا بالهایش بسوزد ، تازه ثابت میشود عاشق است.
@samtekhoda_text
پیاده زیارت رفتن یک بُعد معنوی دارد که بین خود و امام حسین است. عاشق را بخواهیم مثال بزنیم امام حسین(ع) را مثال میزنیم، روز #عاشورا برای اینکه به همه گذشته و آینده تاریخ اثبات کند من عاشق هستم،
ای خدایا این سرم، این پیکرم * این علمدار رشید این اکبرم
این #رقیه، این سکینه، این رباب
@samtekhoda_text
پاهای امام حسن(ع) در پیاده روی زیارت تاول میزد، گفتند: آقا مرکب هست، پیاده چرا، فرمود: دوست دارم.
نقل شده که پاهای حضرت خیلی آسیب دید در راه مدینه مکه، اصحاب اسرار میکردند که از این به بعد سواره، فرمود: نه، میرسیم به منزلگاهی،سیاه پوستی هست، او پمادی دارد و برای ورم خیلی خوب است
@samtekhoda_text
در مسیر پیاده روی زیارت رفتند از مرد سیاه رخسار روغن بگیرند. گفت: برای چه کسی میخواهید؟ گفتند: برای حسن بن علی بن ابی طالب، گفت: مرا نزد آقا ببرید. آمد و گفت: من از خانه که حرکت کردم، خانم من شرایطی داشت فرزندی به دنیا بیاورد، شما دعا کنید خانم من فرزندی به دنیا بیاورد که شما اهلبیت را دوست بدارد. در دستگاه فکری آدمها چیزهایی است که نشان دهنده شخصیت آنهاست. یک نسلی میخواهد به جا بگذارد که محبّ امام حسن و امام حسین باشد. امام حسن دعا کرد و فرمود: برو خانم تو پسری به دنیا آورد.
#مدينه_شهر_تنهايى
@samtekhoda_text
راویان اهل سنت بیش از پنجاه حدیث دربارهی پیادهروی امام حسن(ع) به مکه نقل کردند
یعنی یک خبری است که خبر واحد نیست و زیاد نقل شده که امام حسن(ع) به این عبادت خیلی عشق داشت
میفرمود:«انی لاستحیی من ربی أن القاة» حیا میکنم خدا را دیدار کنم و پیاده به مکه نرفته باشم.
#امام_حسنی_ام
@samtekhoda_text
#امام_حسن (ع) چون یاد #مرگ میکرد، میگریست. چون یاد قبر میکرد، میگریست. چون از قیامت و بعث و نشور یاد میکرد میگریست، از عبور، از پل صراط یاد میکرد، میگریست. به آیاتی میرسید که از بهشت و جهنم یاد شده، احساس خاصی پیدا میکرد. بهشت را طلب میکرد و از جهنم احتراز میکرد.
@samtekhoda_text
امام حسن (ع) هرگاه در وقت خواندن #قرآن به آیات «یا ایها الذین آمنوا» میرسید لبیک میگفت. چون آیات «یا ایها الذین آمنوا» فرمانهای خداست. هشتاد و چند آیه که تقریباً 240 فرمان خدا در این آیات هست. #غیبت نکنید،مسخره نکنید. #نماز به جا آورید و کار خوب انجام بدهید. اینها فرمانهای خداست
@samtekhoda_text
بهترین پاسخی که ما به فرمانده میدهیم لبیک است. لبیک یعنی جانم، ما هستیم با تمام وجود.
از سه امام هم، امام مجتبی، امام صادق و امام رضا(ع) حدیث رسیده که اینها نسبت به آیات «یا ایها الذین آمنوا» حساس بودند. ذوق میکردند.
لبیک، «اللهم لبیک» میگفتند و زیاد ذکر #خدا را بر لب داشتند.
@samtekhoda_text
#قرآن چندین جا میفرماید:«اذکروا الله ذکراً کثیرا» زیاد ذکر خدا را بگویید. امام حسن مجتبی(ع) زیاد ذکر می گفتند
وقتی وضو میگرفتند رنگشان تغییر میکرد. استخوانهای امام حسن(ع) میلرزید، میفرمودند: چرا؟ میفرمود: شما نمیدانید در پیشگاه چه خدای با عظمتی قرار میگیرم تا با او حرف بزنم!
@samtekhoda_text
گفتند: ای پسر رسول خدا شما کسی هستی که پیامبر اینقدر تعریف کرده است. 25 بار پیاده به #مکه مشرف شدی.
نصف اموالش را تقسیم میکرد و به محرومین میداد.گفتند: شما این همه اموالتان را به محرومان دادید، باز گریه میکنید؟ یعنی برای عبادت خودش ارزشی قائل نیست و فقط به بزرگی #خدا فکر میکند.
@samtekhoda_text
امام حسن(ع) وقتی به #مسجد میرسید،رو به آسمان میگفت: «الهی ضیفک ببابک» خدایا مهمانت به در خانهات آمده.«یا محسن قد أتاک المسیء» #گناه کار به در خانهات آمده.«فتجاوز عن قبیح ما عندی» از حالت بدی که دارم درگذر. «بجمیل ما عندک یا کریم» به زیبایی که نزد توست از این بنده درگذر ای بزرگوار
@samtekhoda_text
کریم یکی از لقبهای امام حسن (ع) هست. کریم اهلبیت، کریم با جواد فرق دارد. جواد یعنی بخشنده؛ و بخشندگی بخشی از کرامت است. کریم یعنی کسی که هم خودش شخصیت بزرگ دارد و هم به مردم شخصیت قائل است.
@samtekhoda_text
کسی نامه نوشته بود،گرفتارم،مشکل دارم، بعضی رویشان نمیشود در حضور جمع مشکلشان را بگویند. نامه را به امام حسن(ع) داد. امام نامه را نخوانده فرمود: حاجت تو برطرف شد.
گفتند امام چرا نخواندید؟فرمود : خجالت میکشم کسی احساس خواری کند
احترام به شخصیت مردم را از رفتار امام باید یاد بگیریم
@samtekhoda_text
امام حسن(ع)خیلی احترام به افراد میگذاشت.مخصوصاً، فقیرها و محتاجها، از کنار خیابان گذر میکرد، دید چند نفر روی خاک نشستند و غذا نان و سرکه میخورند، تعارف کردند.ممکن است برای ما هم پیش بیاید، ما از پارکی رد میشویم،از یک خیابانی،آقا بفرمایید.خیلی توجه کنیم یک گوشهای از آن نان را بکنیم.
امام همراه آنها و تا آخر غذا را با آنها میل کرد و به خانه دعوت کرد، هم چند نوع غذا به آنها داد و هم لباس داد و فرمود: هنوز آنها از من بهتر هستند. چون هرچه داشتند، با من تقسیم کردند. کرامت، یعنی برای انسانها خیلی قدر و منزلت قائل بود و کرامت را به دارایی نمیدانست.
@samtekhoda_text