راست میگویند بندگانِ خدا ؛ آخر زیر چترِ شما نیایند کجا را دارند مگر ؟! 💔 '

باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد ؛ گاهی بهشت ، در دل آتش فراهم است.

این مدت روز ها و شب ها و لحظاتِ باور نکردنی ای آمدند و رفتند ، تاریخ ها و احوالاتِ زیادی باید در کتابچه یِ نهالمان ثبت میشدند ؛ بماند که حالا نیز دیر نشده و هنوز هم این نهال کلافِ روزگارش به مقدارِ کافی به هم پیچیده است.

حقیقتا که دوری از اینجا ، حیاتِ آرامشش را با بی رحمیِ تمام سمتِ مختل شدن میکشد ؛ اصلا حس میشود که چقدر بی قراری و دلواپسی پشتِ این حضورِ کمرنگ خود را مخفی کرده است؟

گویا ماجرا از این قرار است که در نقطه یِ رشد گیر کرده ام ؛ نمیدانم در طولِ روز هایِ آتی ، خبرِ خشک شدنِ ریشه هایِ نهال را میشنوید یا بزرگ شدن و شاخ و برگ دادنش. 🙂 '

عجیب برایِ نجات از مرزِ بینِ توقف برای همیشه و ادامه یِ تنفس ، دست و پا میزنم.

پس از امروز که زانو هایم رمق ندارند مطرح شود این اعتراف ، که در همین ثانیه نه حالِ جنگ با زمانه مرا مانده نه صلحی ؛ سپرده ام به نجف تا علی چه حکم نماید. ❤️‍🩹 '

انشاالله این آشفتگی ها و اضطراب ها به قرار که تبدیل بشه ، خوشحالیش رو باهم تقسیم میکنیم ؛ فقط از دعاهاتون محروم نکنید این کمینه رو :) 📎 '