یکشنبه ، پنج و سی دقیقه یِ صبحِ دوازدهمِ شهریورِ هزار و چهار صدُ دو.

آقا ما بالاخره رفتیم. 🚕 '

اَلسَّلامُ عَلی مَن تَهَیَّحَ قَلبُها لِلحُسَینِ.

بنظرم باید خداروشکر کنیم بابتِ اینکه اطرافمون پر از بهانه هایِ جورواجورِ برایِ بنایِ تغییراتُ از نو شروع کردن. 💪🏼 '

مثلا هر شب صبح میشه ، هر هفته بازم به شنبه میرسه ، دوباره یکمِ ماهِ بعد میاد و سالِ جدید شروع میشه ؛ میری ترمِ جدید ، خونه یِ جدید ، شهرِ جدید ، مدرسه و دانشگاهِ جدید ، یه کتاب تازه میخری یا یه لباسِ نو هدیه میگیری ، دست آورد هایِ کوچیک و بزرگِ جدید ، تجربه هایِ بهتر ، قلبِ قوی تر و ذهنِ بزرگ تر.

حتی شکستِ بد تر از شکستِ قبلی ، زخمِ عمیق تر از زخمِ قبلی و ضربه یِ محکم تر از ضربه یِ قبلی ؛ همه چیز برایِ شروعِ دوباره یه فرصتِ که بستگی داره تو از این فرصت ها استفاده کنی یا نه؟

جدیشون بگیری یا نه؟