#شهیدانه🕊 مهرماه ۶۴، زمانی که شهر محل تولدش دزفول، در موشک‌باران رژیم‌بعثی عراق می‎سوخت، به دنیا آمد. ● زندگی او شبیه همه افراد دهه شصتی گذشت. یک چیزی در این میان، متفاوت بود، شاید زندگی او و همشهری‎هایش شبیه خیلی از شهرهای دیگر بودند، اما حال و هوای شهری که او در آن به دنیا آمده‌بود، یعنی دزفول، شبیه شهرهای دیگر نبود. شهری که در روزهای جنگ، جوانانش دلیرانه برای بیرون کردن دشمن جنگیده بودند. بسیاری از جوانان شهر اما حالا، شهید شده‌بودند و جای خالی‏شان در خانه حس می‎شد. شاید همه اینها باعث شد او و بسیاری از جوانان دیگر شهر بخواهند به عنوان نایب شهید، کارهای خانواده‌های شهدا را انجام دهند. #شهید_علیرضا_حاجیوند_قیاسی مانند دوستان دیگرش، به کارهای پدر و مادرهای شهدا رسیدگی می‎کرد؛ برایشان خرید می‎کرد، کارهای خانه‎شان را انجام می‎داد و اگر پدر و مادر نیاز داشتند به دکتر بروند یا کار اداری انجام دهند، این نایبان بودند که هوایشان را داشتند و کارها را انجام می‎دادند. ● یک سالی به عنوان نایب شهید، با والدین شهیدی در رفت‏وآمد بود. یک سال بعد اما داستان زندگی علیرضا، به شکل دیگری ادامه پیدا کرد. درست یک سال بعد که او به جای شهید، فرزند خانواده شده‌بود، خود به عنوان مدافع حرم، ثبت‏نام کرد و به سوریه اعزام شد. ● والدین شهیدی که علیرضا نایبش شده‌بود، دوباره داشتند فرزندی را به جبهه می‎‏فرستادند، علیرضا اما در بهمن‏ ۹۴، زمانی که در عملیات آزادسازی نبل و الزهرا در سوریه در حال دفاع بود، به مقام شهادت رسید و به شهیدی که نایبش شده‌بود، پیوست. #سالروز_شهادت🌹