#آداب_نوکری #خوشا به حال مدّاح و شاعری که «رُوح‌ُالقدُس» بر زبان او شعر می‌گذارد... #روزی امام صادق علیه‌السلام در رابطه با «عبدالله بن غالب» - که در وصف اهلبیت علیهم‌السلام شعر می‌سرود - فرمودند: إِنَّ مَلَكاً يُلْقِي عَلَيْهِ الشِّعْرَ وَ إِنِّي لَأَعْرِفُ ذَلِكَ الْمَلَكَ #یک فرشته‌ای بر زبان او شعر می‌گذارد که من آن فرشته را خوب می‌شناسم. #رجال الكشّيّ ج۲ ص۶۳۰ #در جای دیگر نیز، دِعبل خُزاعی می‌گوید: #روزی در محضر حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام اشعاری را سرودم؛ وقتی که به این دو بیت رسیدم: #خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ / يَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَكَاتِ #و قیام امامی که حتما قیام خواهد کرد و قیام او بر پایه نام خدا و برکات است يُمَيِّزُ فِينَا كُلَّ حَقٍّ وَ بَاطِلٍ/ وَ يُجْزِي عَلَى النَّعْمَاءِ وَ النَّقِمَاتِ #و هر حق و باطلی را در حق ما از هم جدا می‌سازد و بر نعمت و یا نقمت جزا می‌دهد. بَكَى الرِّضَا بُكَاءً شَدِيداً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَيَّ فَقَالَ لِي #امام رضا علیه‌السّلام به شدت گریستند؛ سپس سر مبارک خود را به سوی من بلند کردند و فرمودند: #يَا خُزَاعِيُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِكَ بِهَذَيْنِ الْبَيْتَيْنِ #ای خُزاعی! این دو بیت را روح‌القدس بر زبانت جاری کرد. #عیون اخبار الرضا علیه‌السلام ج۲ ص۲۶۵