#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی چهارم سوره‌ی یوسف: 🍀 إذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ 🍀 [ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ ] ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺵ گفت: ﭘﺪﺭم! … «إذ»: دو احتمال در ترکیبش هست: ۱- مفعولٌ‌به برای اُذکُرْ محذوف ۲- #بدل_اشتمال از «أحسنَ القَصَص» «قال»: فعل ماضی «یوسف»: اسم #غیر_منصرف (علم+عجمه) و فاعلِ قال جمله‌ی «قال یوسف»: مضافٌ إلیه برای «إذ» «لِأبیه»: «لأبي»: جار و مجرور متعلّق به قال، «أبیه»: مضاف و مضاف إلیه «یا»: حرف نداء (جانشین أُنادي) «أبتِ»: منادَی و محلّاً منصوب (مفعولٌ‌به أنادي)، مضاف و مضاف إلیه، «ت» جانشین یاء متکلم است. این که کسی مخاطبی را که حاضر است، مورد نداء قرار دهد، برای إلقاء کردن اهتمام به خبر برای مخاطب است. یعنی مخاطب را به منزله‌ی غائب می‌گیریم و او را صدا می‌زنیم که این کار کنایه از اهتمام دارد. 📚 منبع: إعراب القرآن الکریم و بیانه، درویش، محی‌الدین ، جلد 4 ، صفحه 449 / تفسیر التحریر و التنویر، ج۱۲، ص۱۳ 📖 @sarf_v_nahve

ادامه‌ی #تجزیه و #ترکیب آیه‌ی چهارم سوره‌ی یوسف 🍀…إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ 🍀…ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪم ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ. «إنّ»: حرف مشبّهة بالفعل «ي»: اسم إنَّ رأیتُ»: خبر «أحدَ عشَرَ»: مفعولٌ‌به، مبنی بر فتح و محلّاً منصوب «کوکباً»: #تمییز ذات برای أحد عشر «و»: واو عاطفه «ال»: ماهیت «الشمس»: عطف به أحد عشر «القمر»: عطف به أحد عشر «رأیتُ»: دوباره آمده است؛ زیرا بین مفعولٌ‌به اوّلِ «رأیت»قبلی و ساجدین که مفعولٌ‌به دوّم است، فاصله افتاده است. «هم»: مفعولٌ‌به اوّلِ رأیتُ «لي»: جار و مجرور و متعلّق به ساجدین «ساجدین»: اسم فاعل، منصوب و مفعولٌ‌به دوّم رأیتهم 📚 منبع: إملاء ما منّ به الرّحمان، ص۴۸ / إملاء القرآن الکریم و بیانه، ج۴، ص۴۴۹ 📖 @Sarf_V_Nahve

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی پنجم سوره‌ی یوسف: 🍀قَالَ يَابُنىَ‏َّ لَا تَقْصُصْ رُءْيَاكَ عَلىَ إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيْدًا… 🍀ﮔﻔﺖ: ﺍی ﭘﺴﺮﻙ ﻣﻦ! ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺖ ﻣﮕﻮ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪ‌ﺍی ﺧﻄﺮﻧﺎک ﺑﺮ ﺿﺪّ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰﺑﻨﺪﻧﺪ… «قال»: فعل و فاعل: ضمیر مستتر «یا»: حرف نداء «بُنَيَّ»: در اصل، سه تا یاء دارد: یاء تصغیر، یاء حرف اصلی، یاء متکلّم. یاء اوّلی در یاء دوّم ادغام شده و یاء متکلّم برای تخفیف در گفتار، حذف شده است. «لا»: ناهیه است «تقصُصْ»: فعل مضارع مجزوم و فاعلش: أنتَ مستتر «رُؤیاك»: مفعولٌ به «عَلی إخوتك»: جار و مجرور متعلّق به لا تقصص «فَــ»: فاء سببیّت «یَکیدوا»: منصوب است به أن مقدّره؛ چون در جواب نهی واقع شده است. «واو» در یکیدوا: فاعل است. «لكَ»: جار و مجرور و متعلّق به یکیدوا «کَیداً»: دو احتمال دارد: 1- مفعول مطلق تأکیدی 2- مفعولٌ به برای یکیدوا (در این صورت، یکیدوا به معنای یصنعوا است.) 📚اعراب القرآن الكريم و بيانه، ج‏4، ص: 356 و 450 📖 @Sarf_V_Nahve

🍂 🖤🍂 🏴 شهادت پدر ولی نعمتمان، باب الحوائج، امام موسی کاظم (صلوات الله علیه) بر تمام محبان آن حضرت، تسلیت باد. 🍂 🖤🍂 @sarf_v_nahve

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی پنجم سوره‌ی یوسف: 🍀إنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِينٌ 🍀ﺑﺪﻭﻥ شک ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺩشمنی ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ. «إنَّ»: حرف مشبهة بالفعل «الشیطان»: اسمِ إنّ، جامد، بر وزن فَیعال، منصرف، ثلاثی مزید «للإنسان»: جار و مجرور و متعلّق به «عدوّ» «عَدُوٌّ»: صفت مشبهه و بر وزنِ «فَعول»، خبرِ إنّ «مُبین»: اسم فاعل ثلاثی مزید، صفت برای عدوّ جمله، محلّی از اعراب ندارد؛ چون تعلیلیّه است. 📚 منبع: إعراب القرآنِ الکریم و بیانه، ج۴، ص۴۵۰ / إعراب القرآنِ الکریم (دعاس)، ج۲، ص۷۹ 🆔 @Sarf_v_Nahve

🍃 🌸🍃 امام حسین علیه السلام: وَاعلَموا إنّ حوائج النّاسِ إلیکم مِن نِعَمِ الله علَیکُم فَلا تَمیلوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نقَماً. بدانید که احتیاج [و مراجعه‌ی] مردم به شما از نعمت‌های الهی است. پس از این نعمت‌ها روی برنگردانید وگرنه به نقمت و بلا تبدیل خواهد شد. میلاد سید الشهداء امام حسین علیه‌السلام مبارک @sarf_v_nahve 🍃 🌸🍃

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی ششم سوره‌ی یوسف: 🍀وكَذَٰلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ… 🍀ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﻰﮔﺰﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮﺍﺏﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻰﺁﻣﻮﺯﺩ… «کذلك»: نعت برتی مفعول مطلق مقدّر (اصلش این است: یجتبیك اجتباءاً کاجتبائك لهذه الرؤیا. یعنی همان طور که خدا تو را برای این رؤیا برگزید، تو را برای پیامبری برمی‌گزیند.) «یَجتَبي»: فعل مضارع ناقص «كَ»: مفعولٌ‌به و ضمیر متصل منصوبی «ربُّ»: فاعل و مضاف «ك»: مضاف إلیه، ضمیر متصل مجروری «و»: عاطفه «یُعلِّمُ»: فعل مضارع، فاعلش: هو، عطف به یجتبیك «ك»: مفعولٌ‌به «مِن»: حرف جر «تأویل»: مجرور، جار و مجرور متعلّق به یعلّمُ «ال»: استغراق افراد «أحادیث»: جمع مکسّر، صیغه‌ی منتهی الجموع، غیر منصرف، علّت کسره گرفتن: دارای «ال» بودن. 📚 منبع: إعراب القرآنِ الکریم و بیانه، ج۴، ص۴۵۰ 🆔 @sarf_v_nahve

🖌#مفعول_مطلق : مصدری منصوب است که برای یکی از موارد زیر می‌آید: 🌸 تأکیدی: ﴿مانند کلّم الله موسی تکلیماً﴾ 🌸 بیان نوع: جلستُ جِلسةَ أمیر. (به نوع نشستن امیر، نشستم.) ﴿…وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا﴾ (…ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭتی ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻴﺪ.) 🌸 بیان عدد: ﴿…يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ﴾ (ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺩﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ می‌شود.) 📚 منبع: القواعد الأساسيّة للّغة العربیّة، ص۱۶۸ 📖 @sarf_v_nahve

💠 #مفعول_مطلق نوعی و عددی می‌تواند بر فعلِ خود مقدّم شود. 📚 منبع: النّحو الوافي، ج۲، ص۲۱۲ ┏━📚📖━━━━━━━━┓    @sarf_v_nahve   join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🍃 🌸🍃 ولادت حضرت علی اکبر بر همه‌ی دوستداران ایشان مخصوصاً جوانان مبارک @Sarf_v_nahve 🍃 🌸🍃

❓سؤال…❓ المؤمنونَ الذین یُقیمون الصّلاة… ضمیرِ «المؤمنون» چیه؟🤔 . . . شاید با خودتون بگید: خب معلومه، «و»😒 ولی باید گفت که سخت در اشتباهید😁 «و» علامت رفعه. شاید بگین: خب پس «ن» ضمیرشه.😕 ولی باز هم جواب اشتباهه…😊 ضمیرش مستتره😊 تعجّب کردین؟ در تمام اسم‌های مشتق، ضمیرشون یا اسم ظاهره یا مستتر. چند تا مثال بزنم. مثلاً «عالم». این کلمه ضمیرش مستتره و یکی از این سه تا است: هو، أنت، أنا مثال: عليٌّ عالم. أنت عالم. أنا عالم. یک مثال دیگه… «المؤمنون» ضمیرش مستتره و یکی از این سه تا است: هُم، أنتم، نحن. مثال: هؤلاء مؤمنون. أنتم مؤمنون، نحن مؤمنون. 🚫دقت کنید که این رو با فعل اشتباه نگیرید. در فعل «یُقیمون»، فاعلش ضمیر بارز «و» است. 🆔 @sarf_v_nahve

سؤال👆🏻

صرف فعل یهتدي همراه با طریقه‌ی ساخت: یَهتَدِي: یَهتديُ 👈 یَهتَدِي یَهتَدیانِ: یَهتَدِي + ان 👈 یَهتَدِیانِ یَهتَدُونَ: یَهتَدِیُونَ 👈 یَهتَدُیْوْنَ 👈 یَهتَدُونَ تَهتَدِي: تَهتَدِيُ 👈 تَهتَدِي تَهتَدِیانِ: تَهتَدِي+انِ 👈 تَهتَدِیانِ یَهتَدِینَ: یَهتَدِي+نَ 👈 یَهتَدِینَ تَهتَدِي: تَهتَدِيُ 👈 تَهتَدِي تَهتَدِیانِ: تَهتَدِي+انِ 👈 تَهتَدِیانِ تَهتَدُونَ: تَهتَدِیُونَ 👈 تَهتَدُیْوْنَ 👈 تَهتَدُونَ تَهتَدِینَ: تَهتَدِیِیْنَ 👈 تَهتَدِیْیْنَ 👈 تَهتَدِینَ تَهتَدِیانِ: تَهتَدِي+انِ 👈 تَهتَدِیانِ تَهتَدِینَ: تَهتَدِي+نَ 👈 تَهتَدِینَ أَهتَدِي: أَهتَدِيُ 👈 أَهتَدِي نَهتَدِی: نَهتَديُ 👈 نَهتَدِی 🆔 @Sarf_V_Nahve

🌸صلّی اللهُ علیكَ یا أباصالحِ المهديّ🌸 میلاد منجی عالم بشریت را خدمت تک‌تک دوستان و محبّان آن حضرت، تبریک عرض می‌کنیم🎊 🎁 @sarf_v_nahve 🎉 🎈🎉

روش دیگری برای صرف فعل یهتدي به همراه طریقه‌ی ساخت: یَهَدِّی: یَهتَديُ👈یَهتَدي👈یَهدَدِي👈یَهَدْدِي👈 یَهَدِّي یَهَدِّیانِ: یَهتَديان👈یَهدَدیان👈یَهَدْدیانِ 👈 یَهَدِّیانِ یَهَدُّونَ: یَهَدِّي+ون👈یهَدِّیُونَ👈یَهَدُّیْوْنَ👈یَهَدُّونَ تَهَدِّي: تَهتَديُ👈تَهتَدِي👈تَهدَدِي👈تَهَدْدِي👈تَهَدِّی تَهَدِّیانِ: تَهَدِّي + ان 👈 تَهَدِّیانِ یَهَدِّینَ: یَهَدِّي+نَ 👈 یَهَدِّینَ تَهَدِّی:تَهتَدِیُ‌‌‌👈تَهتَدِی👈تَهدَدِی👈تَهَدْدِی،تَهَدِّی تَهَدِّیانِ: تَهَدِّی + ان 👈 تَهَدِّیانِ تَهَدُّونَ: تَهَدِّیُونَ 👈 تَهَدُّیْوْنَ 👈 تَهَدُّونَ تَهَدِّینَ: تَهَدِّیِیْنَ 👈 تَهَدِّیْیْنَ 👈 تَهَدِّینَ تَهَدِّیانِ: تَهَدِّی + ان 👈 تَهَدِّیانِ تَهَدِّینَ: تَهَدِّي+نَ 👈تَهَدّینَ أَهَدِّی نَهَدِّي ┏━📚📖━━━━━━━━┓    @sarf_v_nahve   join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

ادامه‌ی #تجزیه و #ترکیب آیه‌ی ششم سوره‌ی یوسف: 🍀 وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ آلِ يَعْقُوبَ 🍀 ﻭ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻝ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺗﻤﺎم ﻣﻰﻛﻨﺪ… «و»: حرف عطف «یُتِمُّ»: فعل ثلاثی مزید باب إفعال، عطف به یجتبیك، فاعلش: ضمیر مستتر هو «نِعمَتَه»: نعمةَ: مفعول به و مضاف، ‌‍ه: مضاف إلیه «علیك»: جار و مجرور متعلّق به یُتِمُّ «و»: حرف عطف «علَی آلِ یَعقوبَ»: عطف به «علیك» «علی آل»: جار و مجرور متعلّق به یُتِمُّ «یعقوب»: اسم غیر منصرف (سبب منع صرفش: عَلَم و عُجمة)، مضاف إلیه ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

ادامه‌ی #تجزیه و #ترکیب آیه‌ی ششم سوره‌ی یوسف 🍀…كَمَا أَتَمَّهَا عَلَىٰ أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ 🍀…ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﭘﺪﺭﺍﻧﺖ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺗﻤﺎم ﻛﺮﺩ؛ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. «ك»: حرف جر «ما أتَمَّها»: «ما»: مصدریّه (موصول حرفی)، «أتَمّ»: صله‌ی حرفی. ما أتمّها: تأویل به مصدر←إتمامها «کما أتَمَّها»(=کَإتمامِها): صفت برای مفعول مطلق «یُتِمُّ»؛ یعنی یُتِمُّ إتماماً کإتمامِها علی أبویك… «علی أبویك»: جار و مجرور متعلّق به یُتِمُّ. أبویك: مضاف و مضاف إلی؛ نون (أبَوَین) به دلیل اضافه شدن، افتاده است. «مِن قبل»: جار و مجرور و حال و متعلِّق به فعل مقدّر. «قبلُ»: مبنی بر ضم است؛ به دلیل این که مضاف إلیهش محذوف است. «إبراهیمَ»: عطف بیان از أبویك، مجرور به فتحه؛ چون غیر منصرف است. «إسحاقَ»: عطف به إبراهیمَ، مجرور به فتحه؛ چون غیر منصرف است. «إنّ»: حرف مشبهة بالفعل «رَبَّك»: اسم إنَّ «علیمٌ»: خبر اوّل «حکیمٌ»: خبر دوّم «إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ»: جمله‌ی تعلیلیّه و محلّی از اعراب ندارد. 📚 منبع: إعراب القرآنِ الکریم و بیانه، ج۴، ص۴۵۱ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🍃بسم الله الرحمن الرحيم🍃 به دلیل پیشنهاد برخی از اعضای کانال، مبنی بر این که متن خوانی هم در کانال باشد، تصمیم گرفتیم روزی چند خطی رو بخوانیم و تجزیه و ترکیب کنیم. کتابی که به این منظور در نظر گرفته شد، کتاب «فدك في التاریخ» از کتب علّامه شهید سیّد محمّد باقر صدر است. 🌼 امیدواریم مفید باشد إن شاء الله 🌼 📖 @sarf_v_nahve

#متن_خوانی #فدك_في_التأریخ ┏━📚📖━━━━━━━━┓    @sarf_v_nahve   join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تصحیح: هاء، هاء سکت نیست. هاء تنبیه است. 🍃🙏🏻🍃

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی هفتم سوره‌ی یوسف: 🍀لَقَد كانَ فِي یوسفَ و إخوَتِه ءایاتٌ لِلسّائِلینَ 🍀بی تردید در(داستان) یوسف و برادرانش نشانه هایی است برای مردم کنجکاو. «لام»: لام قسم برای قسم مقدر «قَد»: حرف تحقیق «کانَ»: فعل ماضی ناسخ «فِی یوسفَ»: خبر مقدم کان، متعلقش محذوف، یوسف غیر منصرف و علامت جرش به فتحه است. «واو»: عاطفه «إخوَةِ»: بر یوسف عطف شده است «هاء»: مضاف الیه و محلا مجرور «ءایاتٌ»: اسم کان و موخر از خبر «لِلسَّائلینَ»: صفت برای ءایات و متعلقش محذوف. «ال»: اسم موصول «سائلینَ»: صله السائلین یعنی الذین یسألون 📚 منبع: الجدول في إعراب القرآن وصرفه وبیانه، ج۶، جزء۱۲، ص۳۸۴ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#متن_خوانی #فدك_في_التأریخ ┏━📚📖━━━━━━━━┓    @sarf_v_nahve   join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی هشتم سوره‌ی یوسف: 🍀 إذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَىٰ أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ. 🍀[ﻳﺎﺩ ﻛﻦ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻭهی ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﻳﻢ، ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏﺗﺮﻧﺪ ﻭ ﻗﻄﻌﺎً ﭘﺪﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭی ﺍﺳﺖ. «إذْ»: اسم زمان ماضی در محل نصب، مفعول به برای(أُذكُرْ) محذوف یا مفعول فیه برای (قِصَّة) محذوف. «قالوا»: فعل ماضی اجوف ، واو فاعل «اللام»: لام ابتدا «یوسفُ»: مبتدا و به خاطر علمیت و عجمه تنوین نگرفته است. «واو»: عاطفه «اخوه»: عطف شده به(یوسف) و علامت رفعش واو است«هاء»: مضاف الیه و محلا مجرور «أحبُّ»: خبر و به خاطر وصف و وزن الفعل بودن تنوین نگرفته است. «إلی أبینا»: جار و مجرور متعلق به «أحب» و علامت جر به یاء و «نا» مضاف الیه، محلا مجرور و معنی حرف جر «إلی» تبیین است. «منّا»: جار و مجرور متعلق به «أحب» و ضمیر «نا» مضاف إلیه، محلاً مجرور «واو»: واو حالیه «نحن عصبةٌ»: مبتدا و خبر «إنّ»: حروف مشبهة بالفعل و توکید «أبانا»: اسم إنّ و علامت نصب به الف و ضمیر «نا» مضاف الیه و محلاً مجرور «لام»: مزحلقه «فِی ضلالٍ»: جارومجرور متعلق محذوف، خبر إنّ «مبینٍ»: صفت برای «ضلال» 🍀اعراب جملات «قالوا...»: محلا مجرور، مضاف الیه «لیوسف... أحبّ»: محلا منصوب،مفعول به «قالوا» «نحن عصبةٌ»: محلا منصوب،حال از ضمیر «قالوا» «إنّ أبانا . . . مبین»: محلی از اعراب ندارد زیرا مستأنفةبیانی است. 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیانه ، ج۶، جزء١٢، ص۳۸۴و۳۸۵ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛