✍🏻تفاوت مفعول به لفظی ومفعول به معنوی 🍀مفعول به لفظی: درجمله حقیقتاً نقش مفعول به دارد و ظاهر است، مانند:«رأیتُ زیداً» 🌱مفعول به معنوی: درجمله حقیقتاً مفعول به وجود ندارد، بلکه کلمه ای پیش از آن است که معنای فعل می دهد مانند«هذا بَعلي شیخاً»، (بَعلي) در لفظ خبر است، ولی درمعنی مفعول‌به با واسطه برای مدلول اسم اشاره‌ی «هذا» (فعل أُشیرُ) است. لذا معنی این گونه است: «أُشیرُ إلی بعلي شیخاً» (اشاره می‌کنم به شوهرم درحالی که پیر است.) کانال صرف و نحو کاربردی👇🏻👇🏻👇🏻 ┏━📚📖━━━━━━━━┓    http://eitaa.com/joinchat/1190592517C28f7625ccc ┗━━━━━━━━📚📖━┛

✍🏻 منصوب به نزع خافض 🍀اسم منصوبی است که عاملش فعل لازم یامتعدی است و به علت حذف #حرف_جر منصوب شده است مثال «ذهبتُ الشامَ» اصل آن «ذهبتُ إلی الشامِ» نزع درلغت به معنای کندن وجدا کردن است خافض، صفت مشبهه بر وزن اسم فاعل به معنای جر دهنده است. از نظر معنا معادل جارّ است. نام دیگر #منصوب_به_نزع_خافص ،«مفعول منه» یا «منصوب علی التوسّع» است. کانال صرف و نحو کاربردی👇🏻👇🏻👇🏻 ┏━📚📖━━━━━━━━┓    http://eitaa.com/joinchat/1190592517C28f7625ccc ┗━━━━━━━━📚📖━┛

✍🏻اقسام منصوب به نزع خافض بر دو قسم است: صریح و مؤوّل ♦️صریح مانند «تَوجّهتُ مکّةَ» اصل آن «تَـوجّهتُ إلی مکّةَ» «سَکَنتُ البیتَ» اصل آن «سَکَنتُ فی البیتِ» ♦️مؤوّل به صریح گاهی حرف جرِ پیش از مصدر مؤوّل از «أنَّ» و دو معمولش یا «أن» وفعل و فاعل، ساقط می‌شود و مصدر مزبور، به عنوان منصوب به نزع خافض، محلّاً منصوب می‌شود؛ مانند: «أَوَ عَجِبتُم أن جاءَکُم ذِکْرٌ مِن رَبّکم» اصل آن⏪«مِن أَن جاءَکُم» تأویل⏪«مَجیئَکم ذِکرٌ» #منصوب_به_نزع_خافص کانال صرف و نحو کاربردی👇🏻👇🏻👇🏻 ┏━📚📖━━━━━━━━┓ http://eitaa.com/joinchat/1190592517C28f7625ccc ┗━━━━━━━━📚📖━┛