#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی دهم سوره‌ی یوسف: 🍀 قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَتِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ. 🍀 یکی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻧﻜﺸﻴﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻛﺎﺭی ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﻫﻴﺪ، ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭ مخفیﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﭼﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮخی ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ [ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻧﺪ.] «قال»: فعل ماضی، مبنی بر فتح «قائل»: فاعل «منهم»: جار و مجرور متعلّق محذوف؛ به خاطر اینکه نعت برای «قائل» هست. «لا»: ناهیة و جازمة «تَقتُلُوا»: مضارع مجزوم و علامت جزم آن به حذف نون. «واو» فاعل و محلّاً مرفوع «یوسُفَ»: مفعول به «واو»: عاطفه «ألقُوه»: فعل امر باب افعال و مبنی بر حذف نون. «واو» فاعل و محلّاً مرفوع و «ه» مفعول به، محلا منصوب «فِی غَیابَةِ»: جار و مجرور متعلّق به «ألقوا» «الجُبِّ»: مضاف إلیه «یَلتَقِطْه»: مضارع مجزوم در جواب طلب، که اصل آن«إن تُلقُوه....یَلتَقِطه....» و «‍‍ه» مفعول به، محلّاً منصوب «بعضُ»: فاعل و مضاف «السَّیّارة» مضاف الیه، اسم جمع (کاروان) «إن»: حرف شرط «کنتم»: فعل ناقص، محلا مجزوم (به خاطر فعل شرط) «تُم» اسم کُنتُم و محلّاً مرفوع «فاعلینَ»: خبر«کنتم» و علامت نصبش به «یاء» 🍀 إعراب جملات «قال قائل...»: محلی از اعراب ندارد. (مستأنفه) «لاتقتلوا...»: محلّاً منصوب، مفعول به«قال» «ألقُوه...»: محلّاً منصوب، عطف بر جمله‌ی «لاتقتلوا» «یَلتَقِطْه...»: محلّی از إعراب ندارد، جواب شرط مقدّر «إن كنتم...»: محلّی از إعراب ندارد. «مستأنفه»، جواب شرطش محذوف است. (اِن كنتم فاعلین فَافعَلُوا هذا القدر مِنَ التفریقِ.) (تفریق: ترساندن) 📚 منبع: الجدول فی إعراب القران و صرفه و بیانه، ج۶، جزء١٢، ص۳۸۷ و ۳۸۸ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی یازدهم سوره‌ی یوسف: 🍀 قَالُوا يَا أَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَىٰ يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ؟ 🍀 ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍی ﭘﺪﺭ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻣﻴﻦ ﻧﻤﻰﺩﺍنی ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﺍﻭﻳﻴﻢ؟ «قالوا»: فعل ماضی، «واو» فاعل «یا»: حرف نداء «أبانا»: منادی مضاف و علامت نصبش به الف، «نا» مضاف الیه و محلّاً مجرور «ما»: اسم استفهام، محلّاً مرفوع، مبتدا «لك»: جار و مجرور، سدّ مسدّ خبر ، متعلّق به محذوف «لاتأمنّا»: «لا»: نافیه، مضارع مرفوع و علامت رفع: ضمة مقدّر و فاعل: «أنت» مستتر، «نا» مفعول به «علی یوسف»: جار و مجرور متعلّق به(تأمنّا) و علامت جر به فتحه نیابی «واو»: حالیة «إنّ»: حرف مشبهة بالفعل «نا»: ضمیر متصل منصوبی، محلّاً منصوب، اسمِ «إنّ» «له»: متعلّق به «ناصحون» «لام»: مزحلقة «ناصِحُونَ»: خبر «إنّ» و علامت رفع به واو 🍀 إعراب جملات: «قالوا...»: محلی از اعراب ندارد (مستأنفه) «یا أبانا...»: محلّاً منصوب، مقول قول «ما لك...»: محلی از اعراب ندارد. (جواب نداء) «لاتأمنّا»: محلّاً منصوب ، حال از ضمیر(کاف) «إنّا له...»: محلّاً منصوب، حال از ضمیر «نا» یا یوسف 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیان ، ج ۶، جزء ١٢، ص ۳۸۸ و ۳۸۹ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی دوازدهم سوره‌ی یوسف: 🍀 أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ 🍀 ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻛﻦ ﺗﺎ [ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ] ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎﺯی ﻛﻨﺪ؛ ﻗﻄﻌﺎً ﻣﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﻭﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ. «أرسِلْه»: فعل امر دعائی و «انت مستتر» فاعل «‍ه»: ضمیر متصل منصوبی، مفعول به «معَنا»: ظرف منصوب متعلق به «أرسِله» و «نا» ضمیر متصل مجروری، مضاف الیه «غداً»: ظرف زمان، منصوب، متعلق به «أرسله» «یَرتعْ»: مضارع مجزوم در جواب طلب که در اصل «إنْ تُرسِلْه یرتعْ و یَلعَبْ…» بوده است. «یَلعَبْ»: عطف شده به «یرتع» «واو»: حالیه «إنَّا له لحافظونَ»: مانند «إنَّا له لناصحونَ» در آیه یازدهم 🍀 إعراب جملات «أرسله...»: محلی از اعراب ندارد«مستأنفه» «یرتع...»: محلّی از إعراب ندارد؛ زیرا جواب برای شرط مقدر، غیر مقترن به «فاء» است. «یلعب...»: محلّی از إعراب ندارد، عطف شده به «یرتع» «إنّا له...»: محلّاً منصوب، حال از ضمیر «نا» در «معنا» یا از ضمیر «هاء» در «أرسِله». 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیانه ، ج۶، جزء١٢، ص۳٨٩ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی سیزدهم سوره‌ی یوسف: 🍀 قالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَن تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَن يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ 🍀 ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﮒ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ. «قال»: فعل ماضی، فاعل: ضمیر مستتر جوازی «هو» «إنّی»: حرف مشبهة بالفعل و «یاء» اسم ان محلّاً منصوب «لام»: حرف توکید «یحزن»: فعل مضارع مرفوع «نون»: وقایة «یاء»: ضمیر متکلّم، مفعول به «أن»: حرف مصدری و ناصبِ فعل مضارع «تذهبوا»: مضارع منصوب و علامت نصب به حذف نون. «واو»: فاعل «باء»: حرف جر و معنای آن تعدیه به معنی الأخص «هاء»: محلّاً مجرور و متعلّق به «تذهبوا» مصدر مؤوّل «أن تذهبوا به»: محلّاً مرفوع، فاعلِ «یحزن» «واو»: عاطفه «أخاف»: مضارع مرفوع و فاعلش: ضمیر «أنا» مستتر «أن»: مانند قبلی «یأکله»: مضارع منصوب، «هاء» مفعول به «الذّئب»: فاعل مصدر مؤوّل «أن یاکله...»: محلّاً منصوب، مفعول به برای «أخاف» «واو»: حالیة «أنتم»: ضمیر منفصل مرفوعی، محلّاً مرفوع، مبتدا «عنه»: جار و مجرور متعلّق به «غافلون» «غافلون»: خبرمرفوع و علامت رفع به «واو» 🍀 إعراب جملات: «قال…»: محلّی از إعراب ندارد. (مستأنفه بیانی) «إنّى لیحزننی…»: محلّاً منصوب، مفعول به برای «قال» «یحزننی…»: محلّاً مرفوع، خبرِ «إنّ» «أخاف…»: محلّاً منصوب، عطف به جمله «لیحزننی…» «تذهبوا.... و یأکله....»: محلی از اعراب ندارند زیرا صله‌ی موصول حرفی «أن» هستند. «أنتم غافلون»: محلّاً منصوب، جمله حالیه 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیانه، ج۶، جزء١٢، ص۳۹۰ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

#تجزیه و #ترکیب آیه‌ی چهاردهم سوره‌ی یوسف: 🍀 قالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَّخَاسِرُونَ 🍀 ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﻛﻪ ﮔﺮﻭهی ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﻳﻢ، ﮔﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﻳﻘﻴﻨﺎً ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﻳﻢ. «قالوا»: فعل ماضی، مبنی بر فتح، «واو»: فاعل «لام»: موطِّئة «إن»: حرف شرط «أَکَلَه»: فعل ماضی و «هاء» مفعول به «الذّئبُ»: فاعل برای «أکل» «واو»: حالیة «نحنُ عُصبَةٌ»: مبتدا و خبر «إنّ»: حرف مشبهةبالفعل و دلیل مکسور شدن همزه، واقع شدنش در جایگاه جواب قسم است. «نا»: ضمیر متصل منصوبی، اسم «إنَّ» «إذاً»: حرف جواب و مهمل؛ زیرا در حشو واقع شده است. «لام»: مزحلقة «خاسرون»: خبر «إنّ» و علامت رفعش به «واو» 🍀اعراب جملات «قالوا…»: محلی از اعراب ندارد. (مستأنفه) «لَئن أكله…»: محلّاً منصوب، مفعول‌به برای «قالوا» «نحن عصبة…»: محلّاً منصوب، جمله‌ی حالیه «انّا…لَخاسرون»: محلّی از إعراب ندارد؛ جواب قسم محذوف و جواب شرط به قرینه‌ی همین جمله حذف شده است. 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیانه، ج۶، جزء١٢، ص۳۹۱و۳۹۲ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🖌 #تجزیه و #ترکیب دعای هفتم صحیفه‌ی سجادیه 🍀 یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ، وَ یَا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. 🍀 ای آنکه گرهِ کار‌های نا خوشایند به او و گشوده می‌شود! و‌ ای آن که سختیِ دشواری‌ها با او آسان می‌گردد! و‌ ای آن که راه گریز به سوی رهایی و آسودگی از او طلب می‌شود! «یا»: حرف نداء «مَن»: اسم موصول، منادا، محلّاً منصوب؛ زیرا «یا» نائب از فعل اُنادي است و «مَن» مفعول به است. «تُحَلُّ»: صله‌، فعل مجهول «بِه»: جار و مجرور متعلِّق به تُحَلُّ «عُقَدُ»: نائب فاعل فعل تُحَلُّ، مضاف، جمع مکسر، مفردش: عُقدَة «المکارِه»: مضاف إلیه، جمع مکسر، مفردش: المَکرَه «ال»: استغراق افراد «و»: عاطفه «یا»: حرف نداء «مَن»: مانند جمله‌ی قبل «یُفثَأ»: فعل مجهول، صله «حَدُّ»: نائب فاعل، مضاف «الشَّدائد»: مضاف إلیه، جمع مکسر، مفردش: شدید «و»: عاطفه «یُلتَمَسُ»: صله، فعل مجهول «مِنه»: جار و مجرور متعلِّق به یلتمس «المخرجُ»: اسم مکان، نائب فاعل «إلی رَوحِ»: جار و مجرور متعلِّق به یُلتمس «الفرج»: مضاف إلیه 🍀 #ترکیب جملات: «یا مَن…المکارِه»: مستأنفه و محلّی از إعراب ندارد. «تُحَلُّ…»: جمله‌ی صله و محلّی از إعراب ندارد. «یا مَن…الشّدائد»: عطف به یا من تُحلّ و محلّی از إعراب ندارد. «یُفثَأ…»: جمله‌ی صله و محلّی از إعراب ندارد. «یا مَن…الفرج»: عطف به یا من تُحلّ و محلّی از إعراب ندارد. «یُلتَمَس…»: جمله‌ی صله و محلّی از إعراب ندارد. ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🖌 #تجزیه و #ترکیب دعای هفتم صحیفه‌ی سجادیه 🍀 ذلَّتْ لِقُدْرَتِک الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِک الْأَسْبَابُ، وَ جَرَی بِقُدرَتِک الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَی إِرَادَتِک الْأَشْیاءُ 🍀 دشواری‌ها به لطف تو آسان شد و وسایل زندگی و اسباب حیات به رحمت تو فراهم آمد و قضا به قدرتت جاری شد و همه‌چیز به اراده تو روان شد. «ذَلَّت»: فعل ماضی، صیغه‌ی ۴، مبنی بر فتح به خاطر اتصالش به تاء تانیث، «لِقدرَتِك»: جار و مجرور متعلّق به «ذَلّت»، «کاف»مضاف إلیه و محلّاً مجرور «الصِّعابُ»: فاعل و علامت رفع، ضمّه آخرش «و»: حرف عطف و مبنی بر فتح «تَسبَّبَت»: فعل ماضی، صیغه چهار، باب تفعُّل، مبنی بر فتح «بلُطفِكَ»: جار و مجرور متعلق به تَسبّبَت و «کاف»مضاف إلیه «الأسبابُ»: جمع مکسّر، فاعل تسَبَّبَت «و»: عاطفه «جرَی»: فعل ماضی، صیغه یکم، مبنی بر فتحه‌ی‌ مقدّر «بِقدرتِك»: جار و مجرور متعلّق به جَرَی و «کاف» مضاف إلیه «القَضاءُ»: فاعل جَرَی «و»: عاطفه «مَضَتْ»: فعل ماضی، صیغه‌ی چهار، مبنی بر فتحه‌ی مقدّر، و لام الفعل در التقاء ساکنین با تاء تأنیث افتاده است. «علی إرادَتِکَ»: جار و مجرور متعلِّق به مَضَتْ و «کاف» مضاف إلیه «الاشیاءُ»: جمع مکسّر، فاعل مَضَتْ 🍀 #ترکیب جملات: «ذلَّتِ الصِّعابُ»: مستأنفه و محلّی از إعراب ندارد. «تسبَّبتِ الاسبابُ» ، «جَرَی القَضاءُ» و «مَضَتِ الاشیاءُ» محلّی از إعراب ندارند؛ زیرا عطف به جمله: ذلَّت الصِّعابُ، شده‌ اند. ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🖌 #تجزیه و #ترکیب دعای هفتم صحیفه‌ی سجادیه 🍀 فهِی بِمَشِیتِك دُونَ قَوْلِك مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِك دُونَ نَهْیك مُنْزَجِرَةٌ. 🍀 تنها به خواست تو بی‌آنکه فرمان دهی، همه‌چیز فرمان برد، و هر چیز محض اراده‌ات بی‌آنکه نهی کنی از کار بایستد. «فاء»: استینافیه «هى»: ضمیر منفصل مرفوعی، محلّاً مرفوع (مبتدا) «بِمَشیَّتِكَ»: جار و مجرور متعلّق به «مُؤْتمِرَة»، «کاف» مضاف إلیه «دونَ»: مفعول فیه برای «مشیة» «قولِك»: مضاف إلیه و مضاف، «کاف» مضاف إلیه «مُؤتَمِرَةٌ»: اسم فاعل باب إفعال، خبر برای «هی» «واو»: حرف عطف «بِإِرَادَتِك»: جار و مجرور متعلِّق به «مُنزجِرة» «دُونَ»: مفعول فیه برای «إرادة» «نَهْیك»: مضاف إلیه و مضاف، «کاف» مضاف إلیه «مُنْزَجِرَةٌ»: اسم فاعل باب إفعال، عطف به «مؤتمِرة» 🍀 #ترکیب جملات: «هی…مُؤتَمِرَة»: مستأنفه و محلّی از إعراب ندارد. ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

https://ahlparvaz.kowsarblog.ir/توصیه-آقای-پناهیان-برای-شب-های-قدر توصیه آقای پناهیان برای شب های قدر

🖌 #تجزیه و #ترکیب دعای هفتم صحیفه‌ی سجادیه 🍀 أنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا ینْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا ینْکشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کشَفْتَ 🍀 تویی خوانده شده در تمام دشواری‌ها و تویی پناهگاه در بلیات و گرفتاری‌ها، غیر از بلایی که تو دفع کنی بلایی برطرف نگردد و گرهی نگشاید مگر تو آن را بگشایی. «أنتَ»: مبتدا، ضمیر منفصل مرفوعی «المَدعُوُّ»: خبر، علامت رفع: ضمه «لِلمُهِّماتِ»: جار و مجرور متعلّق به المدعوّ «واو»: حرف عطف «أنتَ»: مبتدا، ضمیر منفصل مرفوعی «المَفزَعُ»: اسم مکان، خبر، علامت رفع: ضمه «فِی المُلِمَّاتِ»: جار و مجرور متعلّق به فعل مقدّر «لایَندَفِعُ»: «لا» حرف نفی غیر عامل، «یندفع»: فعل مضارع و علامت رفع: ضمّه «منها»: جار و مجرور متعلّق به «یندفع» «إلّا»: حرف استثناء، ملغیٰ از عمل «ما»: اسمیه معرفه ناقصه(موصوله) و محلّاً مرفوع، فاعل برای «یندفع» یا بدل از فاعل محذوف «دَفَعْتَ»: فعل ماضی صیغه هفت، مبنی بر سکون «تَ»: ضمیر متصل مرفوعی، فاعل و ‍«‍ه» مفعول به محذوف است که عائد صله نیز همان ضمیر مفعولی است. (مادَفَعتَه) «واو»: عاطفه «لایَنکَشِفُ»: «لا»حرف نافیه غیر عامله، «ینکشف» فعل مضارع و علامت رفع به ضمّه «منها»: جار و مجرور متعلّق به «یَنکَشِفُ» «إلّا»: حرف استثناء، ملغیٰ از عمل «ماکَشَفتَ»: مثل «ما دَفَعتَ» 🍀 #ترکیب جملات: «انتَ المَدعُوُّ»: محلی از إعراب ندارد. (مستأنفه) «انتَ المَفزَعُ»: محلّی از إعراب ندارد به خاطر عطفش به جمله‌ی «انتَ المَدعُوُّ». «لایَندَفِعُ»: محلّاً منصوب، جمله‌ی حالیه «دفَعتَ»: محلّی از إعراب ندارد. (جمله صله) «لَا ینْکشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کشَفْتَ»: مثل «لَا ینْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ» ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛

🍂 🖤🍂 شهادت امیر المؤمنین علي بن أبي طالب را خدمت تمام محبین آن حضرت و دنباله رو های ایشان تسلیت عرض می‌کنیم. از همه در این ایّام التماس دعا داریم. 🏴 @sarf_v_nahve 🍂 🖤🍂

دوستان! سلام. با توجه به اینکه نزدیکِ امتحانات پایان سال هستیم و وقتمون پره، کانال به مدّت یک ماه تعطیل است و می‌توانید از مطالب ابتدای کانال استفاده کنید. https://eitaa.com/sarf_v_nahve/8 سؤالاتتان را هم می‌توانید از عزیزانی که آیدی آن‌ها در سنجاق آمده، بپرسید. التماس دعا⁦🙏🏻⁩

در این مدت ۲۰ روز که به دلیل امتحانات مطلب نمی‌ذاریم، در این کانال عضو بشید و از مطالبی که برای مکالمه‌ی عربی است، استفاده کنید🙏🏻 https://eitaa.com/raz1374/152

🍂 🖤🍂 سیدی مدح تو گویم، که تو ممدوح خدایی ششمین حجت حق، نجل رسول دوسرایی صادق الوعدی و مصداق صداقت، همه جایی مخزن علم خدا، مشعل انوار هُدائی 🏴 @sarf_v_nahve شهادت رئیس مکتب تشیع، حضرت امام صادق علیه السلام را به همه شیعیان و محبان آن حضرت تسلیت عرض می‌کنیم. 🍂 🖤🍂