👌نكته؛ لَ : قطعاً ، حتماً، هرآينه لِ: براى لِ +( ضماير متصل؛ ه هما هم ها هما هنّ ك كما كم كِ كما كنّ نا) تبديل به لَ ميشود ولى نه به معناى قطعاً بلكه به معناى براى مانند: لَهم. لَكم. لَهُ. لَها. لَنا لَكَ و .... در واقع همان لِ است كه به صورت لَ در آمده. پس (براى )معنى ميشود مثال؛ لَهُم ؛ براى آنها. نه به معنى قطعاً آنها در واقع همان لِهُم است #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

👌نكته؛ لِسان؛ زبان السِنة ؛ جمع لسان (زبان ها) لَاٰيات ؛ لَ + آيات: قطعاً نشانه هايي لِاٰيات؛ لِ+ آيات: براى نشانه ها #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

خاف؛ ترسيد. از ريشه خوف است زمان فعل ماضى است ولى در آياتى كه به آينده و آخرت مربوط است اصطلاحاً ميگويند عطف به آينده ميشه و معنى حال و آينده ميگيره لِ + مَن+خاف+عذاب+الاخرة براى+كسيكه+ترسيد+عذاب+آخرت اما ترسيد معنى قشنگى به جمله نميده و جمله عطف به آينده است پس صحيح است كه بگيم ؛ براى كسيكه ميترسد از عذاب آخرت تجزيه فعل خاف؛ فعل ماضى، مفرد مذكر غايب،ريشه خ و ف، معتل اجوف واوى، اعلال به قلب #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

👌ضمير چيست؟ ضمير ، كلمه اى است كه جانشين اسم ميشود مثلاً به جاى /على /بگوييم او كه در عربى ميگويند: هُوَ و يا به جاى /كتابِ على /بگوييم ؛ كتابَش ( َش) يا كتابِ او كه در عربى ه است مانند، كتابُهُ. صَدرُهُ نكته: هُوَ) و (ه ) هر دو ضمير هستند. اولى جدا و منفصل است. ولى دومى به كلمه قبل خودميچسبد و متصل است هُ: (او - َش) مانند؛ كتابِ او. كتابَش ؛ براى او. برايَش هُم : (آنها ِشان) مانند:كتابِ آنها. كتابِشان ؛ براى آنها. برايشان كَ : (تو َت) مانند ؛ كتابِ تو. كتابَت براى تو. برايَت هيچ فرقى نميكنه. هر دو صورت صحيحه. چه براى او. چه برايش ضمير ها ١٤ تا ( ١٤ صيغه ) هستند نوع اول ( منفصل)👇 هُوَ. هُما. هُم. هِىَ. هُمٰا. هُنَّ اَنتَ. اَنْتُما. اَنتُمْ اَنتِ اَنتما اَنتُنَّ اَنَا. نَحْنُ نوع دوم( متصل)👇 هُ هُما هُم ها هُما هُنَّ كَ كُما كُمْ كِ كُما كُنَّ ي نا در توضيح اين ١٤ صيغه بايد گفت در عربى فعل ها و ضمير ها به ٣ دسته( غايب حاضر متكلم )تقسيم بندى ميشوند كه هر كدام از نظر👌جنسيت به مذكر و مونث( بجز متكلم) همچنين از نظر 👌تعداد به يك( مفرد) و دو ( مُثَنىٰ) و بيش از دو تا ( جمع) تقسيم بندى ميشوند چون زبان عربى زبان كاملى است ما در فارسى وقتى ميگوييم او برامون مشخص نيست او زن است يا مرد ولى در عربى هو ميشود او يك مرد و هِىَ ميشود او يك زن #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

👌نكته 🍀توضيح در مورد دو كلمه( مَن و ما) هر دوى اين كلمات معانى متعددى دارند كه با توجه به سياق آيه ( شواهد و قرائن )خودمون بايد تشخيص بديم در آن آيه كدام معنى را به كار ببريم ما؛ هرچيز. چيزيكه. چه چيز. نه و نيست مَن؛ هر كس. كسيكه. چه كسي #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

فرق (هُوَ) با (هُ) هر دو ضمير هستند اولى جدا ولى دومى به كلمه قبلش مي چسبد مثال؛ هُوَ قائِمٌ: او ايستاده است كتابُهُ: كتابِ او ( كتابَش) #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

🔻 فعل لازم ،مفعول نميخواد ، ولى فعل متعدّى نياز به مفعول دارد يكى از روش هاى تبديل فعل لازم به متعدى آوردن حرف بِ بعد از فعل لازم است مثال، ذَهَبَ؛ رفت ( فعل لازم است چون وقتى ميگوييم على رفت معنى جمله كامل است ) اما ذَهَبَ + بِ؛ بُرد( چه چيز را برد؟ چه كس را برد؟ پس نياز به مفعول هم دارد مانند : ذهب اللهُ بِنورِهِم؛ بُرد خدا نور آنها را فَجاءوهُم بِالبَيّناتِ؛ در واقع اين است: فَ+ جاءوا بِ+ هُم+ البيّنات پس آوردند براى آنها دلايل روشن جاءَ؛ آمد ( فعل لازم ) جاءَ +بِ ؛ آورد( فعل متعدى) #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss

تفاوت اُذْكُرْ و اُذْكُروا اولى مفرد است. به معنى (ياد كن) دومى جمع است. ( ياد كنيد) با توجه به معنايش متوجه ميشويم فعل امر هستند كه اولى خطاب به يك نفر است ولى دومى خطاب به عده اى از افراد دستور ميدهد : ياد كنيد از نظر ظاهر هم فعل (اذكروا ) يك حرف ( و) بيشتر از (اُذكر) دارد. همچنين است در موارد مشابه مانند؛ اُعْبُدْ؛ عبادت كن اُعبُدوا؛ عبادت كنيد اِصْبِرْ؛ صبر كن اِصبِروا؛ صبر كنيد اُشْكُر؛ شكر كن اُشكُروا؛ شكر كنيد در مورد فعل هاى ماضى هم همينطور است👇 مثال: جَعَلَ؛ قرار داد جَعلوا؛ قرار دادند قالَ؛گفت قالوا؛ گفتند اِتَّبَعَ؛ پيروى كرد اِتّبعوا؛ پيروى كردند #آموزش_ترجمه_قرآن #فهم_ربان_قرآن 🆔https://eitaa.com/sarfesss