💢در یک جنگل پر درخت و زیبا، شیر 🦁و گرگ 🐈و روباه🐺 زندگی می کردند. آنها کم کم با هم دوست شدند. گرگ و روباه با هم کنار جوی آب زندگی می کردند. شیر هم که سلطان جنگل بود، برای زندگی یک غار را در وسط جنگل انتخاب کرده بود. گرگ و روباه با هم برای شکار کردن می رفتند؛ اما معمولا شکار درست و حسابی گیرشان نمی آمد.شیر هروقت برای آب خوردن کنار جوی می رفت، گرگ و روباه را می دید. او معمولا شکارهایی را که می گرفت، کنار جوی آب می آورد و همانجا می خورد. گرگ و روباه هم سلامی به شیر می کردند. شیر می دانست بعد از رفتن او، گرگ و روباه باقی مانده غذای او را می خورند. یک روز وقتی غذایش را تمام کرد، به گرگ و روباه که داشتند او را نگاه می کردندگفت: نترسید! بیایید بقیه غذا را بخورید. من سیر شدم. امروز تا اینجا روانخوانی شود. 🦁🦁🦁🦁🦁🦁🦁🦁 گرگ و روباه با خوشحالی به سمت غذا آمدند و باقی مانده غذای شیر را خوردند. بعد از اینکه غذایشان تمام شد، شیر به آن ها گفت: می دانم‌که شما دو تا به اندازه من قدرت ندارید و همیشه نمی توانید غذای درست و حسابی گیر بیاورید. از این به بعد، اگر دلتان بخواهدمی توانید همراه من به شکار بیابید تا بتوانید هر روز غذای حسابی بخورید. گرگ و روباه از این پیشنهاد شیر خوشحال شدند و قبول کردند که از آن به بعد همراه شیر به شکار بروند. از فردای آن روز هر سه با هم به شکار می رفتند. روزی از روزها ، آن سه برای شکار به کوهی رفتند و توانستند با همکاری هم سه حیوان را شکار کنند. آن ها یک گاو کوهی، یک بز کوهی و یک خرگوش شکار کردند. هر سه خوشحال از اینکه غذای درست و حسابی می خورند به جنگل برگشتند. تا به حال پیش نیامده بود که در یک روز سه تا حیوان بتوانند شکار کنند. آن ها همیشه یک یا دو تا حیوان شکار می کردند که شیر آن را می خورد و باقی مانده اش را گرگ و روباه می خوردند. به همین خاطر گرگ و روباه وقتی توانستند در یک روز سه تا حیوان شکار کنند، خیلی خوشحال بودند. آن سه شکارها را به دندان گرفتند و کنار جوی آب رفتند. توی راه گرگ آرام به روباه گفت: درست است که شیر سلطان جنگل است، اما باید سهمیه غذای ما را بدهد. نمی شود که همیشه اضافه غذای شیر را بخوریم. ما با هم شکار کردیم. پس به هر کداممان یکی از این حیوانات می رسد. روباه گفت: هیس! ساکت باش اگر شیر حرف هایت را بشنود، هیچ‌کدام از آن شکارها را به ما نمی دهد. او بزرگتر و سلطان جنگل است؛ بهتر است احترامش را نگه داریم و اجازه بدهیم خودش هر طور که دوست دارد غذا را بین ما تقسیم کند. او به اندازه شکمش می خورد و بقیه اش در هر حال برای ما می ماند. شیر که متوجه پچ پچ های گرگ و روباه شده بود، فهمید که آن ها درباره چه چیزی حرف می زنند. او به گرگ گفت: ای گرگ، امروز تو این شکارها را بین ما تقسیم کن. گرگ که ازحرف شیر خوشحال شده بود، به جای اینکه احترام سلطان جنگل را نگه دارد و بگوید هرچه شما دستور بدهید اطاعت می کنیم، به شیر گفت: تو چون از من و روباه بزرگتر هستی، گاو کوهی مال تو باشد؛ من هم‌چون از روباه بزرگتر هستم ، بزکوهی مال من باشد و خرگوش هم‌مال روباه. شیر که از حرف های گرگ و گستاخی او ناراحت شده بود، به گرگ حمله کرد و گفت ای گستاخ و پررو، من یک ذره هم از این شکارها به تو نمی دهم. از پیش ما برو. دیگر حق نداری در این جنگل زندگی کنی. گرگ از اینکه به حرف روباه گوش نداده بود ، پشیمان شد و سرش را پایین انداخت و از جنگل رفت. بعد شیر به روباه گفت: حالا تو این شکارها را تقسیم کن. روباه که سرنوشت گرگ را دیده بود، به شیر گفت: قربان شما #سلطان‌ #جنگل هستید. من در حضور شما بی احترامی نمی کنم و چیزی از این شکارها را برای خودم بر نمی دارم. این گاو چاق کوهی برای صبحانه شما باشد. این #بز کوهی برای ناهار و این #خرگوش هم برای شام شما. شیر از این تقسیم #روباه خوشحال شد و گفت: به به! خیلی خوب قسمت کردی، بگو ببینم این قدر خوب تقسیم کردن را از کجا یاد گرفتی؟ روباه گفت: از سرنوشت گرگ بیچاره. شیر گفت: حالا که تو ادب داشتی و در حضور سلطان جنگل گستاخی نکردی، من هر سه این شکارها را به تو می دهم و خودم به کوه می روم و دوباره شکار می کنم. از این به بعد تو مشاور و دوست نزدیک من هستی. شیر به طرف کوه رفت. روباه دور شدن شیر را تماشا کرد. او خوشحال بود از اینکه احترام بزرگ تر را نگه داسته بود و همین باعث شد چیزی را از دست ندهد و چیزهای بیشتری هم به دست بیاورد. #شیر حالا او را دوست نزدیک خودش می دانست.🌺 " مثنوی معنوی" #داستانهای #کوتاه ۰ ۰ 📚@sarguzasht📚