سال‌ها گـریـه به‌تـو جرم تـلـقی می‌شـد گریۀ هر شــــب ما برکت روح‌الله است

کردم نهفته در دل‌ صد پاره راز عـــــشق غافل‌که بیش می‌شود از برگ بوی گـل

اگر از سر علاقه و اشتیاق معلم شده‌ای و اگر تربیت انسان‌ها را عشق و علاقه‌ی خویش می‌دانی گوش بسپار و دلت را به بهشتی بده! سید مظلوم ما، مدتها علاوه بر اشتغال در کسوت دبیری و تدریس، مدیریت مدرسه و تدوین کتابهای درسی را نیز به عهده داشت. این چنین بود که کلماتش به جان می‌نشیند و حرفهایش از سر حساب است. اما اگر از سر اضطرار آمده‌ای و به قول بهشتی در فکر و اندیشه‌ی اشتغال و کار دیگری هستی، باز هم پای حرفهایش بنشین. استاد ما حرفهای مهمی برایت دارد. |خطابۀ دوم؛ معلم در اجتماع| -سید محمد حسینی بهشتی-

دلم‌زِدستِ زمین‌و‌زمان‌به‌تنگ‌آمد مرا ببر به زمین و زمانه‌ای دیــــگر

دریغ مدت عمرم که بر امیدِ وصــــال به‌سر رسید و نیامد به سر زمانِ‌فِراق

آموخت تا که عطر زِ شیشه فرار را آمــــوختم فـــــرار ز یــــــاران به یار را

مثل‌آن‌شیشه‌که‌در‌همهمۀباد‌شکست ناگهان باز دلم یاد تـــو افتاد شکست

کسی‌کز عشق خالی‌شد فسرده‌است گرش‌صدجان بود بی‌عشق‌مرده‌است

جای‌پای‌نفست مانده‌به‌صحرای‌خیال ای فراسوی تجسم، به دلــم جاداری

یادم‌نمیکنی و ز یادم نمی‌روی یادت بــخیر یار فراموشکار من

دلتنگم و دیدارتـو درمان من است بی‌رنگ‌رخت زمانه زندان من است

دارد زمان‌آمدنت دیـر می‌شود داردجوان‌سینه‌زنت‌پیرمی‌شود