#پارت_۲۶۷
ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ🤍✨.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ
یک پیراهن ساده قرمز با دامن چین دار شبیه لباس محلیه ولی ساده تر.
موهای بلندمم می ریزم دورم تا .بره.ن.گی گردنم مخفی بشه.
با پایین اومدن از پله ها نگاهم با مهدیار تلاقی پیدا می کنه، با گرمای خاصی بهم نگاه می‌کنه و لبخند زیبایی روی لبش.
به بی بی کمک می‌کنم سفره رو بچینه، بی بی واویشکا و مرغ ترش پخته و زیتون پرورده هایی که چند هفته پیش درست کردیم رو میاره سر سفره...
عمه برای صدا کردن مهدیس میره ولی اون نمیاد.
- هرچی صداش کردم نیامد. بخاطر توبیخ های بی بی ناراحته!
بابا محمد که از رفتار مهدیس دلخور میشه.
منم با خجالت و سرم رو پایین می‌اندازم: ببخشید تقصیر من شد.
بابا محمد با لحنی مهربان و پر لطافت می‌گه: نه دخترم ربطی به تو نداره متاسفانه مهدیس من بد تربیت شده.
بی بی بی خیال همه لقمه‌ای در دهنش می‌گذارد: خودش گرسنه بشه قهر یادش میره.
مهدیار سر سفره دائم تو بشقاب من تیکه های گوشت می‌ذاره و لیوانم رو از دوغ و نوشابه پر می‌کنه.
همین رفتارش به دیگران هم نشون میده بین ما همه چیز فرق کرده.
ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ🤍✨.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ
کپی برداری ممنوع است.
