the dream has started!🌿

💌 نشانی را از کدام پرستو باید بپرسم؟ چمدان آماده است، و لبریز از شقایق و امید من کفش به پا خواهم کرد پای در مسیر خواهم گذاشت "راه خود بگویدم که چون باید رفت" 🖋سَروْ نِشین

﷽

﷽ ••• بال نو مبارک! 🪶 دست هایت را دراز کن به سمت نور.. اما نه هر نوری! گول چراغ جادو و 🪔 شمعدان و 🕯 چراغ برق را نخور!💡 در جستجوی خودِ نور باش! "نور واقعی" نه انعکاسی از نور و نه عکسی از آن! به دنبال منبعِ نور باش منبعِ تمامِ نورهای عالم.. و بعد بگذار این نور تا می تواند چشمت را بزند..✨ آسمان تو را می خواند و زمین برای رساندنت، پله ساخته است.. آهای!⚡️ برای این سفر کفش به پا نکن : با گام دل باید رفت! نور را دنبال کن.. تا به منبع، نزدیک و نزدیک تر شوی.. بر سرِ شانه های روحت دست بکش.. تیزیِ دو پرِ تازه روییده را احساس نمی کنی؟ بال‌هایت دوباره می رویند.. آرام آرام قوّت می گیرند و شوق پرواز بی قرارشان می کند.., به حرمت قنداقه ای که از آسمان آمد و بال فطرس را جان داد.. به تیزیِ هر پرِ تازه امیدوار باش! به بال هایی که جان می گیرند.. تو، پرواز خواهی کرد.. ♥️🖋سَروْنشین #سفربینهایت #follow_the_LIGHT https://eitaa.com/sarv_neshin

《 خوشا نوشتن و نَفسِ عمیقِ بعدش! 》🕊

هیچ چیز مانند اراده به پرواز پریدن را آسان نمی کند. 📎ن.الف 📖 یک عاشقانه آرام

📌راز گل سرخ! قصه قصه ی راز است! قصه ی افسون گل سرخ که باید در آن شناور بود. شاید بعضی معماها را باید تا همیشه معما نگه داشت... رمز پشتِ یک نگاه هایی را باید نگشود.همیشه نیازی نیست حس کنجکاوی را تا آخر پیش برد و ته و توی قضیه را فهمید؛چون قصه؛ قصه راز است. برخی گل ها عمر یک ساله دارند برخی یک روزه و برخی چندساعته. اما یک گل هایی تا تپشی هست، هستند. تا صاحب و مراقبی هست ، زنده اند. میدانی؟ قصه ، قصه شازده کوچولو و گلش است. قصه ی آدم است و روحش. تا حواست جمع باشد به خودت،تا آب و نور و خاکش را به موقع بهش برسانی تا باهاش حرف بزنی و نازش را بکشی زنده است و سرحال؛نشاطش سرریز می کند... اما گاهی چرخ گردون که سخت می گیرد به آدم،یک چیزی این وسط گم میشود. یک شازده کوچولویی گلش را توی حباب شیشه ای می گذارد و می رود پی زندگی اش... آنوقت این که این گل دست کدام باغبان می افتد....خدا عالم است. احتمالا این بیتِ فریدون مشیری هم از طرف خداست خطاب به بنده اش : نازک آرای تنِ ساقه گلی که به جانش کِشتم وبه جان دادمش آب... آخر روح ما عزیز دردانه ی خداست.. این یادداشت دلگپه ای بود به مناسبت تولد مهدیه سادات.. این که چرا این حرف ها و این کلمات؟ نمیدانم آخر... کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ🌹 پ.ن: این یادداشت رو به مناسبت تولد دوستم مرقوم کرده بودم👭🌝📝 کامنت دونی🧤: @s_abbasib @sarv_neshin

⏳IS LOADING... منتظر یادداشت جدید باشید♥️ در ستایشِ.... #فعلا_کاور_رو_داشته‌باشید #خوشامدبه‌اعضای‌جدید💌 #درودبه‌اعضای‌پیشکسوت😆 🌲@sarv_neshin

یادداشت های سرونشین در یک نگاه👀 🌱 بال نو مبارک! 💌 راز گل سرخ 💡چمدان آماده و راه در پیش

امروز یادداشت جدید منتشر میشه🌱✨

برای خوندن همین‌جا کلیک کن🤝 @sarv_neshin

﷽ 🔶🔸 در ستایشِ جَوْگیری😎، الهام‌گیری👀 و ماهی‌گیری از حوضچه "اکنون" 🙆🏻‍♀🔸🔶 〰 به این نتیجه رسیدم که جوگیری همیشه هم بد نیست. فقط نیاز داره که هوشیار باشی و از لحظات کوتاه و ملکوتی جوگیری به نفعِ ادامه مسیرت استفاده کنی!! •• دقت کردی بعد از خوندن یه کتاب که مدتی باهاش همراه بودی، وقتی میخوای یادداشت های شخصی خودت رو بنویسی، احساس میکنی که روح ادبیات نویسنده اون کتاب توی جملاتت جاریه؟ این یه نوعی از جَوگیریه.شاید بهتر باشه تا توی اون جَو هستی بیشتر بنویسی..تا هنوز قالب ادبیاتی اون نویسنده و کلمات جدید و نوعِ ترکیبِ کلماتش توی ذهنت هست و محو نشده. درسته! شاید متن هات رنگ و بوی تقلید به خودش بگیره ولی برای من و شمایی که میخوایم تمرین کنیم اشکالی نداره! خیلی وقت ها از دل همین تقلیدها؛ ذهنت یه اتصالی ریزی میکنه و یه "مدل شخصی" متولد میشه.💥 توی هنرهای تجسمی مثل طراحی و نقاشی و تصویرسازی هم همین موضوع مطرحه. وقتی میخوای طراحی یاد بگیری تا مدت ها فقط کپی می کنی و آثار بزرگان رو آنالیز و تحلیل می کنی و سعی می کنی مدل خط کشیدنشون رو تقلید کنی.اصلا کپی و مشق کردن آثار معروف یکی از تمرین های مهم در هنرهای تجسمیه. شاید خیلی هاتون با رشته ها و تخصص های مختلف، تایید کنید که این تمرین توی زمینه های دیگه هم وجود داره.. در واقع "سبک شخصی" از روز اول وجود نداره! [ با تجربه کردن ها و خاک صحنه خوردن های فراوان و تقلید از بزرگانه که تجربیات روی هم جمع میشن و یه روز میبینی یه کوه توی وجودت شکل گرفته که آخرین سنگِ روی نوک قله‌‌اش🪨، شبیه هیچکدوم از سنگ های قبلی نیست!✨ ] و اینجاست که میفهمی متولد شده؛ اون چیزی که امضای کارهای توئه.. البتّه بعد از این هم نیاز داری به منابعی؛ که ازشون "الهام" بگیری تا بتونی خلق کنی. فقط خدای بی همتاست که بی هیچ نمونه قبلی خلق می کنه و برای خالقیتش نیاز به هیچ منبع الهامی نداره.☺️ ما انسان‌ها برای اینکه چیزی رو خلق کنیم نیاز به الهام گرفتن داریم.هیچ چیز توی وجود ما از عدم و هیچ، به وجود نمیاد! حتی ایده ای که یکهو به ذهنت می رسه و فکر می کنی خالصِ خالص ذهن خودت تولیدش کرده، شکل گرفته از یه چیزایی توی عمق وجودته..یه جایی حوالی ضمیر ناخودآگاهت.. هر چیزی که می نویسی، می کشی(روی کاغذ😌) و می سازی، نمودِ بیرونیِ دریافت های تو از جهان اطرافته.. هر چقدر دریافت های عمیق تری از لحظات زندگی داشته باشی، طبیعتا چیزی که خلق میکنی؛ عمقش بیشتر خواهد بود و احتمالا اگر یاد بگیری دریافت‌هات از جهان رو "نو" کنی و از زاویه های دیگه ای بهشون نگاه کنی، کمک می کنه که کارِت بدیع تر و تازه تر باشه.. اگر اهل نوشتن..تجسم بخشیدن و به طور کلی ساختن هستی؛ حتی توی اون لحظات ساده و ملال آور زندگی، رادارهای حسّی خدادادت رو روشن کن و روی درجه بالا تنظیمش کن، [شاید نکته باریک تر از مویی رو از اطرافت کشف کردی که میتونه اون لحظه ساده رو برای تو الهام بخش کنه] ♥️✍سروْنشین #یادداشت 🔸 🤔چقدر باهام موافق بودی؟ 🔸 💌بفرمایید کامنت دونی: @s_abbasib 🔸 🌲@sarv_neshin

الحمد لله بعدد حبات المطر 🌧 به تعداد دانه های باران خداراشکر...

بسم رب الحسین❤️

شعار این کانال این باشه:

کار اندکی که ادامه یابد از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوار کننده تر است. حکمت 278 نهج البلاغه امام علی جانم علیه اسلام

مطالبی که انتخاب شده از نویسنده های دیگه باشن با ذکر نام نویسنده منتشر میشن و متن هایی رو که خودم نوشتم هشتگ #سرونشین دارن.