دوستی دارم که مادری آلمانی و پدری ایرانی دارد و دوران کودکی خود را در #آلمان گذرانده است ... چندی پیش درباره #جشن_کریسمس گفت و گو می‌کردیم. او می‌گفت در آنجا حداقل از دو ماه قبل برای برگزاری جشن تدارک می‌بینند؛ گاهی بچه‌ها هر روز هدیه کوچکی دریافت می‌کنند و مشتاقانه انتظار رسیدن روز کریسمس را می‌کشند تا بهترین هدیه سالشان را دریافت کنند. (حالا بگذریم از اینکه مساله ولادت حضرت مسیح در ابتدای زمستان به لحاظ تاریخی مورد اشکال است یا مثلا #بابانوئل موجودی کاملا افسانه‌ای است ...) اما آنها با این تدابیر بچه‌ها را به #حضرت_مسیح علاقمند می‌کنند طوری که ایشان می‌گفت هنوز هم که هنوز است طعم شیرین آن جشن‌ها در خاطرم مانده است. حالا ایشان برای ولادت پیامبر اکرم، این هفته برای دختر کوچکش، هدیه‌هایی آماده کرده است که قرار است هر روز یکی از آن‌ها را به او بدهد و بزرگترین هدیه را برای روز میلاد نگه داشته است. عکسهای بالا مربوط به تدبیر اوست؛ هدیه‌ها از نظر مالی خیلی گران‌قیمت نیستند ولی بچه‌ها دوست دارند ... و البته ما هم در کانون از دیروز برنامه‌های جشن‌گونه‌ای داشتیم؛ درست کردن #سالاد_الویه و #سالاد_میوه با بچه‌ها از کارهای دوست داشتنی بچه‌ها بود و به آن‌ها گفتیم که این هفته هر روز تا رسیدن به تولد پیامبرمان جشن داریم ... کمی فکر کنیم؛ اگر حتی فقط ۲-۳ جشن را در دین خودمان (مثل غدیر، نیمه شعبان و ربیع) برای بچه‌ها پررنگ و بزرگ و خاطره‌ساز کنیم، بچه‌ها خواهند گفت که اسلام چه دین شادی است و چقدر جشن و شیرینی با خود به همراه دارد! راستی! در هیاهوهای این روزها: #روز_جهانی_کودک مبارک! ۱۴۰۱/۷/۱۷