رباعی شمارهٔ ۱۴۲ قانع به یک استخوان چو کرکس بودن به ز آن که طفیل خوان ناکس بودن با نان جوین خویش حقا که به است کالوده و پالوده‌ی هر خس بودن #رباعی #خیام

رباعی شمارهٔ ۱۵۰ از آمدن و رفتن ما سودی کو؟ وز تار امید عمر ما پودی کو؟ چندین سر و پای نازنینان جهان می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو؟ #رباعی #خیام

رباعی شمارهٔ ۱۶۱ ای کاش که جای آرمیدن بودی یا این ره دور را رسیدن بودی کاش از پی صد هزار سال از دل خاک چون سبزه امید بر دمیدن بودی #رباعی #خیام

رباعی شمارهٔ ۳۴ در دایره‌ای کآمدن و رفتن ماست او را نه بدایت، نه نهایت پیداست کس می‌نزند دمی در این عالم راست کین آمدن از کجا و رفتن به کجاست؟ #رباعی #خیام

شعرخوانی استاد کاکاوند #خیام

بر چهرۀ گل نسیم نوروز خوش است در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است #رباعی #خیام

برخیز و مخور غم جهان گذران بنشین و دمی به شادمانی گذران در طبع جهان اگر وفایی بودی نوبت به تو خود نیامدی از دگران #رباعی #خیام

خیام حکیم ابوالفتح عمر بن ابراهیم الخیامی مشهور به «خیام» فیلسوف و ریاضیدان و منجم و شاعر ایرانی در سال ۴۳۹ هجری قمری در نیشابور زاده شد. وی در ترتیب رصد ملکشاهی و اصلاح تقویم جلالی همکاری داشت. وی اشعاری به زبان پارسی و تازی و کتاب‌هایی نیز به هر دو زبان دارد. از آثار او در ریاضی و جبر و مقابله رساله فی شرح ما اشکل من مصادرات کتاب اقلیدس، رساله فی الاحتیال لمعرفه مقداری الذهب و الفضه فی جسم مرکب منهما، و لوازم الامکنه را می‌توان نام برد. وی به سال ۵۲۶ هجری قمری درگذشت. رباعیات او شهرت جهانی دارد. #خیام

رباعی شمارهٔ ۱۲ ای چرخ فلک خرابی از کینهٔ توست بیدادگری شیوهٔ دیرینهٔ توست ای خاک اگر سینهٔ تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینهٔ توست #رباعی #خیام

رباعی شمارهٔ ۶۳ افسوس که نامهٔ جوانی طی شد و آن تازه بهار زندگانی دی شد آن مرغ طرب که نام او بود شباب افسوس ندانم که کی آمد کی شد #رباعی #خیام

نقیضه جات با رباعی های حضرت خیام آن قصر که جمشید در آن جام گرفت دلدادگی اش در آن سرانجام گرفت گفتند که جمشید بدو،بانکِ فلان آن قصرِ کذا را عوضِ وام گرفت 🔹 خشت سر خم ز ملکت جم خوشتر خُم هست ز هر چه بهر آدم خوشتر از بهر علاج سرفه ی خشک بدان چیزی نبود از آب شلغم خوشتر 🔹 ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم صبحانه ،ناهار،شام یک جا نخوریم امروز که تخمِ مرغ خوردیم دگر گردو و پنیر با مربا نخوریم 🔹 در کارگه کوزه گری رفتم دوش دیدم که نبود کوزه گر،گفتم کوش؟ ناگاه بلند شد ز جا شاگردی گفتا :که گلی شده ست می گیرد دوش 🔹 گویند کسان بهشت با حور خوش است من می گویم که هر چه شد جور خوش است گفتم پدرم بهشت ،پارتی ست،که گفت: آواز دهل شنیدن از دور خوش است 🔹 گویند مرا که دوزخی باشد مست گفتم که ز شنبه شویم از خوردن دست ناگاه کشید شیشکی شخصی و گفت: بیهوده نگو که شنبه ها تعطیل است 🔹 عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود هر چیز به غیر عشق رد خواهد بود بی ربط شده ولی یقین دارم که تا سوریه باقی ست اسد خواهد بود #نقیضه #خیام #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei