فرهاد قنبری تحریم اقتصادی صورت دیگر بمب اتم «تحریم اقتصادی» در جهان امروز شکل تغییریافتهٔ و جدید «محاصرهٔ شهرها» در جهان ماقبل مدرن است. در جهان ماقبل مدرن و در عصری که هنوز بشر هوش و استعداد ساختِ جت جنگی و موشک و سلاح‌های کشتار جمعی را نداشت، جنگ‌ها عموماً به درون شهرها کشیده می‌شد و محاصرهٔ اقتصادی امری شایع به‌شمار می‌رفت. محاصرهٔ اقتصادی اینگونه بود که قوم مغلوب به درون شهر خود عقب می‌نشست و دروازه‌های شهر را به روی دشمن می‌بست و دشمن هم در پشت دروازه‌های شهر خیمه می‌زد و به امید روزی که قحطی و گرسنگی ساکنان شهر را از پا درآورد می‌ماند. این شیوهٔ محاصره تا آنجایی ادامه پیدا می‌کرد که ساکنان شهر به دریوزگی و فلاکت افتاده (قحطی اصفهان در محاصرهٔ این شهر توسط محمود افغان در عصر صفوی را بنگریم) و به‌ناچار دروازه‌های شهر را بازمی‌کردند و زمینهٔ غارت و تجاوز و به آتش‌کشیده‌شدن شهر فراهم می‌شد. (از گشوده‌شدن دروازه‌های تروآ تا سقوط اصفهان و کرمان در عصر صفوی و زند صفحات تاریخ پر از این داستان‌های غمبار پرتکرار است). حالا امروزه جهان و مناسبات جنگی آن تغییر کرده‌است و قدرت‌های جهانی از «تحریم اقتصادی» به‌جای «محاصرهٔ نظامی» کشورهای مختلف استفاده می‌کنند. آنها در این مسیر، فشار اقتصادی خود را تا آنجا ادامه می‌دهند که ساکنان سرزمین و کشورِ هدف به گدایی و دریوزگی و فلاکت کامل بیفتند و پس از ایجاد چنین شرایطی در نهایت ضربهٔ نهایی را برای فروپاشی آن جامعه فرود می‌آورند. تحریم اقتصادی شکل و صورت دیگری از حملهٔ اتمی و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی است و علیه هر شهر و کشوری که استفاده شود یک معنا بیشتر ندارد و آن جنایت علیه بشریت است و هر کسی در هر جایگاهی از آن حمایت کند شریک در این جنایت انسانی است. فارغ از اینکه در ایران [یا هر کشوری] چه نظام سیاسی و چه شخصی حکومت می‌کند و این نظام و فرد مشروعیت دارد یا ندارد، آمریکا و هیچ کشوری حق ندارد که ده‌ها میلیون جمعیت ساکن آن کشور را تحریم اقتصادی کند. تحریم یک ملت، نسل‌کشی سیستماتیک فقیرترین اقشار آن جامعه است. مهم‌ترین نتیجهٔ تحریم اقتصادی فروپاشی اجتماعی و گسترش بزهکاری و از هم‌گسیختگی خانواده‌هاست. در تحریم اقتصادی به‌مانند محاصرهٔ نظامی بیشترین آسیب به ضعیف‌ترین اقشار جامعه وارد می‌شود. تحریم اقتصادی بی‌رحمانه‌تر از حملهٔ نظامی است. در حملهٔ نظامی مردم توپ و تانک و سربازان دشمن را مشاهده می‌کنند و همین باعث همدلی و وفاق اجتماعی و نزدیکی و اتحاد بیشتر مردم برای ایستادگی در برابر دشمن متجاوز می‌شود، اما در تحریم اقتصادی، سلاح و سرباز دشمن قابل مشاهده نیست و سقوط اقتصادی باعث به جان‌هم‌افتادن مردم و دزدیدن لقمهٔ یکدیگر و فروپاشی اجتماعی می‌شود. تحریم اقتصادی نه تنها «نعمت» نیست بلکه بدترین نوع تهاجم است. کسی که تحریم اقتصادی را نعمت می‌داند یا به‌کل از معادلات جهانی پرت است و یا خواسته و ناخواسته در خدمت دستگاه تبلیغاتی دشمن است و یا از این وضعیت منفعت می‌برد. کسی که تحریم اقتصادی را نعمت می‌خواند به‌مثابهٔ این است که دشمن پشت دروازهٔ شهر و خانه‌اش خیمه زده‌است و او آن را نعمت قلمداد می‌نماید! در سوی دیگر هر کنشگری که در مقام انتقاد از وضع موجود برآمد و مدام به دنبال مقایسه ایران با عربستان و دوبی و قطر و دیگران رفت و متلک‌گویی به کشور و نظام سیاسی را به جای کنش انتقادی جا زد، اما یکبار به نقش ویرانگر غرب و آمریکا و تحریم اقتصادی کشور اشاره نکرد، یا انسان به شدت جاهلی است که مقهور رسانه‌های غربی است و یا فردی به غایت مزور و حیله‌گر است که آگاهانه از این شرایط به دنبال کاسبی و استفاده شخصی است. @Kharmagaas

سنگ سخت و مار کر( خطبه 26 ) وَ أَنْتُمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ عَلَی شَرِّ دِینٍ وَ فِی شَرِّ دَارٍ مُنِیخُونَ بَیْنَ حِجَارَةٍ خُشْنٍ وَ حَیَّاتٍ صُمٍّ ای مردم عرب شما بر بدترین دین بودید و در بدترین جایگاه . چرا ؟ زیرا عرب‌ها بت‌پرست بودند یعنی مهم‌ترین و مقدس‌ترین موجود در نزد آنها سنگ‌هایی بود که تراشیده بودند و در واقع هیچ ارزشی نداشت. و در بدترین مکان بودید، و بدترین خانه .چرا؟ برای اینکه محل عرب‌ها در آن زمان عربستان بود ه واقعاً پر بود از سنگ‌های خشن و زمین زراعی خرم چندانی وجود نداشت و از طرفی آب و هوای خشن باعث می‌شد که مارهای آنجا هم بسیار سمی باشند و هم نترس که از هیچ فریادی عقب نشینی نمی‌کنند ، گویی کر هستند و صدا نمی‌شنوند.

آب کدر( خطبه 26 )    تَشْرَبُونَ الْکَدِرَ وَ تَأْکُلُونَ الْجَشِبَ   آبتان که می‌نوشیدید کدر بود یعنی گل آلود چرا؟زیرا باید از آب مانده باران می‌نوشیدند  و غذایتان خشن بود و سخت. از نان و پنیر و ماست و غذاهای خوب در آن جامعه پیش از اسلام خبری نبود  و حالا زندگی آنها تغییر کرده بود و این طبیعت بشر است که گذشته را فراموش می‌کند و در نعمت ناشکری می‌کند و باز هم بیشتر می‌خواهد

Video from Eftekhari

خونریزی وندیدن فامیل( خطبه 26 )    وَ تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ وَ تَقْطَعُونَ أَرْحَامَکُمْ   قبایل مختلف در عهد جاهلی جنگ های طولانی حتی تا 40 ساله داشتند، آن هم بر سر هیچ. گاه برای یک کلمه حرف یک نفر کشته می شد و این شروع جنگی بود که سالانه تکرار می شد و به خویشاوند بی توجهی می کردند. آیا الان هم بشریت به عهد جاهلی باز نگشته اند؟ جنگ ها را ببینید و رابطه با فامیل را.

در آمیختن با بت و گناه( خطبه 26)    الْأَصْنَامُ فِیکُمْ مَنْصُوبَةٌ وَ الْآثَامُ بِکُمْ مَعْصُوبَةٌ.  صنم یعنی بت، بت ها در میان شما برپا است، همه جا و همه جا بت. و این بت ها را شریک خدا می دانستند. در میان گناهان از نظر خداوند بدترینشان بت پرستی است. منصوب یعنی عصب شده یا به گوشت و استخوان چسبیده. گناهان به همه وجودتان چسبیده بود.

🌺 شگفتانه محسن چاوشی خواننده کشورمان در وصف حاج قاسم سلیمانی #سردار_دلها

  غربت و بی کسی( خطبه 26)    فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَیْسَ لِی مُعِینٌ إِلاَّ أَهْلُ بَیْتِی فَضَنِنْتُ بِهِمْ عَنِ الْمَوْتِ وَ أَغْضَیْتُ عَلَی الْقَذَی وَ شَرِبْتُ عَلَی الشَّجا  در میان عرب ها که اسلام نجات بخششان  بوده است مواجه شدم با شرایط بی کسی. دیدم جز خانواده ام کسی را ندارم . بله، کسانی و جامعه ای که علی و خاندان او آنها را از حضیض بدبختی نجات داده است، اکنون علی را رها کرده اند. به رفاه و دنیا و آرامش و انتخاب های قبیله ای روی آورده اند و علی که معیار و علم عدالت و اسلام و توحید است ، غریب و بی کس مانده. پس نخواستم که آنها را بی حاصل به کام مرگ بفرستم و خار در چشم و استخوان در گلو صبر کردم.

  نهایت صبر ( خطبه ۲۶)     وَ صَبَرْتُ عَلَی أَخْذِ الْکَظَمِ وَ عَلَی أَمَرَّ مِنْ طَعْمِ الْعَلْقَمِ. کاظم خشم است و علقم یک گیاه بسیار تلخ و غیر قابل تحمل است. می فرماید که صبر کردم بر فرو بردن خشم از بی عدالتی و نگرانی از انحراف ، و چون کسی که علقم را می خورد و تحمل می کند بخاطر مصالح ، من هم بخاطر مصالح صبر کردم.