مثلا سکوت در سینما خیلی مهمه، ب همین دلیل خوردن چیزهایی ک صدا ایجاد میکنه برای اغلب افراد آزاردهنده است، درحالی که اگر همون فیلم از تی وی یا حتی بر بستر مجازی دیده بشه، خوردن چیزهای صدادار نه تنها آزار دهنده نیست، بلکه لذت بخش هم میشه
وقتی تمام حواس دیداری و شنیداری ما معطوف به پرده نمایشه، و ذهن ما قدرت طراحی صحنه و پرواز نداره، کنترل ما روی ذهن بشدت پایین میاد
بنابراین حجم زیادی از اطلاعاتی که به ما منتقل میشه، بدون هیچ فیلتری وارد ذهن ما میشه
اینکه کتاب یا مقاله ای به این موضوع ب این صورت پرداخته باشه، خیر، اما هر جنبه از بحث رو میشه در بخشی از کتاب هایی ک مربوط ب رسانه هست مطالعه کرد
بنده ب جهت اینکه رشته م مدیریت رسانه است و در این حوزه مطالعه دارم، مطالب رو بصورت جمع بندی ارائه میکنم
پس یکی از نقاط قوت، امکان رقابت برای جذب بیشتر مخاطب هست، که همین امکان، اگر بدرستی مورد استفاده قرار نگیره، نتیجه عکس میده
نقطه قوت دیگه این هست که برای ذهن مخاطب کلیشه ایجاد میکنه...
یعنی مخاطب میدونه برای چه چیزی داره وارد سینما میشه
و حتی اغلب فیلم مورد نظرش رو هم از قبل انتخاب میکنه
و تمام این ها خط کشی هایی برای ذهن مخاطب ایجاد میکنه که در تاثیرپذیری از پیامی ک بهش منتقل میشه اثرگذار هست
یک وجه دیگه افتراق سینما و تی رو هم بگیم و ان شالله اگر سوالی بود بفرمایید و اگرنه منابع معرفی میشه
وجه سوم، زمان هست...
در سینما برای دیدن یک فیلم؛ زمان های متعددی پیش رو هست، مثلا یک فیلم بطور همزمان، در 10 سینما اکران میشه، و در هرسینما مثلا در سه سانس ارائه میشه، پس دست مخاطب در انتخاب زمان دیدن فیلم باز هست
بنابراین بسته به شرایط روحی و روانی که داره، در معرض پیام محصور شده قرار میگیره... مثلا ممکنه فردی در شرایطی که حال روحی خوبی نداره، با این فکر ک دیدن یک فیلم کمدی میتونه حالش رو خوب کنه، یک فیلم کمدی رو برای دیدن انتخاب کنه...
اما اصلا با صحنه های خنده دار فیلم، نخنده و هیچ لذتی ازش نبره
اما اگرهمین فیلم رو در شرایطی که حال روحی خوبی داره ببینه، ممکنه با بیمزه ترین صحنه های فیلم هم، بخنده
اما جو حاکم بر سینما هم میتونه روی واکنش های فرد اثر بگذاره...