🌹🌹🌹______________ + این عکس رو یادته... امروز لای یکی از کتاب پیدا کردم. - ...  یادش به خیر...  چقدر دلتنگ اون روزا شدم...  چه روزای خوبی بود + رفتی تو خودت...  چیزی شده؟ - نه چیزی که نشده ولی یاد گذشته افتادم آخه یه روزایی هست که دوس داری زمان برای همیشه متوقف بشه،  چون می دونی آسمون هم به زمین بیاد بعضی روزا دیگه تکرار نمیشه... روزای خوب مثل برق و باد می گذره +روز خوب چه روزیه؟ - روزی که یکی باشه خستگی‌هاتو با دیدن و خندیدنش فراموش کنی روزی که هیچ حسرتی گوشه‌ی دلت نمونده باشه که شبا قبل از خواب مثل یه غده نابودت کنه روزی که زندگیت پر از حس امید و آرامش باشه (حسین حائریان) ...یاد کسایی که روزهای خوبی رو برامون ساختن  به خیر... یاد شهیدانمون به خیر #سامانم_آرزوست @saveh_iribnews

آئین‌های شب یلدا در روستای سامان ساوه بخش نخست 🔹شب یلدا از مراسم زیبا و پسندیده مردم روستاهای کوهپایه است که به آن «چیلّه گجه سی» می‌گویند. در این شب آئین های مختلفی برگزار می شود که به برخی از آنها اشاره می رود: 🔹يك برنامه ثابت و زيبا ارسال هديه از سوي داماد و خانواده¬اش براي عروس خانم است که معمولا در برگیرنده-ی پارچه، میوه، شیرینی و حتی شام بود. خانواده عروس هم در مقابل به آورنده¬ی هدیه، هدایای کوچکی مثل یک جفت جوراب یا دستکش پشمی در پاسخ به احترام خانواده داماد می گذارند. شعري را از قديم در روستاي سامان مي خواندند با اين مطلع كه: يلدا گئجه‌سی بیردیر، ایلده بیر اولور يلدا، یا رب بو نئجه سیردی، بیر آیدا ایکی یلدا؟ یعني شب یلدا یکیه، در سال هم یک یلدا هست، اما خدایا این چه سریه که در یک ماه دو یلدا هست؟ (در واقع گوینده اینجا معشوق خود را هم در کنار شب یلدا قرار می دهد.) #سامانم_آرزوست @saveh_iribnews

- در گذشته هنداونه شب چله را روستاییان این ناحیه از چند ماه قبل تهیه می دیدند و آن را در کندوهای گلی آذوقه، جایی که آرد و گندم را می گذاشتند، نگهداری می کردند، زیرا این کندوها مناسب ترین و خنک ترین محل برای نگهداری میوه به حساب می آمد. - در همین رابطه گاهی هویج و چغندر را هم در همین کندوهای گلی یا در چاله هایی و زیر خاک نگه می داشتند که تا خود زمستان تر و تازه می ماند. هویج را با همان چاقو یا دست خاک رویش را پاک می کردند و با چاقویی رویش را می تراشیدند و می خوردند و معتقد بودند که نباید آن را شست چون مزه اش می رود. - از برنامه هاي ديگر در شب چله كه تامین گوشت زمستانی با قرباني كردن يك گوسفند ويژه بود؛‌ به اين معنا كه در تابستان يك، دو يا سه راس (بسته به نياز هر خانوار در زمستان) بهترين گوسفندها را نشان و تا رسيدن زمستان آنها را به خوبی تغذيه می کردند تا خوب پروار شوند. به اين گوسفندها مي گفتند «اتليك» (با فتحه الف و به تلفظ ATLIK)؛ با فرارسيدن زمستان این گوسفند/ان را سر مي بريدند و با بخشي از گوشت آن غذايي را درست مي كردند كه موسوم بود به: «اتليك شامو» (ATLIK SHAMOU) و بقيه گوشت را هم به صورت «قورمه» براي مصرف زمستانی در پستو و در كوزه هاي سفالي لعابدار موسوم به «بَلَّك» (به فتحه ب و تشديد لام BALLAK) نگهداري مي كردند. #سامانم_آرزوست @saveh_iribnews