مصوبۀ امروز (٢۶اردیبهشت ٠٣) مجلس شورای #اسلامی حتی اگر قانون نشود پدیده جالب و مورد مطالعه خوبی در موضوع جریان‌شناسی قدرت در ایران است. ابتدا عده‌ای اقلیت اما سرمایه‌دار در زمانۀ مسائل و چالش‌ها و مطالبات متنوع و متکثر چیزی که مسئله‌ای صنفی است و دغدغه و محل توجه عمومی نبوده و در صحت و اتقان مسئله‌بودن آن نیز تشکیک‌های قابل توجهی است را با دلایل واهی مطرح، فراگیر و قابل توجه می‌کنند. سپس باوجود راه‌حل‌های متنوع وبسیط و امکان‌پذیر به جهت قدرت‌نمایی خود (مسئله ساختن، نفوذ سیاسی، قدرت اقناع و همراهی حاکمیت و ...) سراغ رادیکال‌ترین ایده که تبعات آن تمام جامعه را دربرمی‌گیرد می‌روند و آن را به عنوان پاسخ منحصربه‌فرد به جامعه و حاکمیت القاء می‌کنند. ابتدا غالباً همراه نمی‌شوند و مخالفند و بعید می‌دانند به اجرا درآید. این عدم پذیرش را به همه هم نشان می‌دهند (چرا که هدف اصلی حل مسئله نیست بلکه نمایش قدرت است). سپس به مرور و به طرق مختلف از بدنه سیاست‌گذاری و حاکمیتی کشور یارگیری می‌کنند و نظر و سلیقه خود را غالب می‌کنند و به بیان خودشان فرآیند توجیه و پذیرش طی می‌شود و ورق برمی‌گردد. مردم هم که در نگاهشان رعیت‌اند و نیاز به گفتگو و اقناع ندارند و استدلال مخالفان مردمی نیز برای فرهنگ و دین و ... یا شنیده نمی‌شود یا با پاسخ‌های تقلیل‌گرایانه اشکال را به سُخره می‌گیرند و از سر می‌گذرانند. درنهایت باوجود اختلاف‌نظرهایی که بر سر اصل ادعا یا راه‌حل اعلامی وجود دارد، نظرشان را به کرسی می‌نشانند و تبعات منفی فرهنگی-اجتماعی آن را به جامعه تحمیل می‌کنند. سپس در بزم شبانۀ پیروزی‌شان مست از قدرت سیاسی و اقتصادی خود به ریش حاکمیت و مردم می‌خندند و به یکدیگر یادآوری می‌کنند که منشأ این قدرت چیزی نیست جز #سرمایه و به سراغ اجرای #طرح_بعدی می‌روند. #تعطیلی_شنبه ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی