فدای مادر لاکچری ما! ✍️ سید مقدام حیدری: چنان سرمایه‌دارها و بازاری‌ها و کاسب‌جماعت، با علما و فعالان و کاربلدان تبلیغ و تبیین دین، باید چفت باشند که خدا بزرگترین سرمایه‌دار جزیرة العرب، حضرت خدیجه‌ی کبری(س) را همسر پیامبر خاتم(ص) قرار داد. لابد تا مدلی شود برای تبلیغ و تبیین دین تا روز قیامت. تا فساد و ناهنجاری در جامعه زیاد می‌شود، همه یقه‌ی ما طلبه‌ها را می‌گیرند که چه نشستید؟! دقیقا کجایید؟ چه کار می‌کنید؟! باشد قبول؛ هر چه فحش بخوریم حقمان است؛ شکی در این نیست که ما کم کوتاهی نکردیم. ولی مگر کار و جهاد و دفاع از دین وظیفه‌ی یک صنف است؟! این قبول که اگر وضع دین جامعه مطلوب نباشد، باید به ما طلبه‌ها بر بخورد، ولی به بازاری‌ها و سرمایه‌دارها نباید بر بخورد؟! کاسب‌های هر محل باید با فعالان فرهنگی آن محل بنشینند و با هم فکر و تدبیر کنند. آن وقت مثل آب خوردن می‌توانند حداقل سالی یک بار برای جوان‌های مسجد، یک اردوی دینیِ انقلابیِ تفریحیِ لاکچری تدارک ببینند که خاطره‌اش تا آخر عمر در ذهن آنها بماند. به کاسب‌های محل باید بر بخورد که دختر شل‌حجابی مدتی باحجاب و مسجدی شده، ولی از طرف امام جماعت یا خانم‌های مسجد انگشتر طلا هدیه نگرفته باشد. مگر قیمتش چند میلیون می‌شود؟! باید به پول‌دارهای محل بر بخورد که کار فرهنگی محل، ضعیف و بی‌مایه و بی‌امکانات برگزار می‌شود. کم نشنیده‌ایم از پدر یا مادری که با فرزندم رفاقت کن تا سر به راه شود - حالا مثلا ما چه تخم دوزرده‌ای باشیم - ولی دیده نشده پدری بگوید: با بچه‌ی من ماهی سه چهار بار گردش و تفریح و رستوران بروید، لابه‌لایش هم حرف‌های خوب بزنید، این هم پولش! بعد از چهل و اندی سال از انقلاب هم‌چنان روز وفات حضرت خدیجه(س) غریب است، چون #جهاد_با_مال غریب است. و گرنه جا داشت این روز به نام #جهاد_با_مال یا #مجاهدان_سرمایه‌دار یا #روز_وحدت_مسجد_و_بازار نام‌گذاری می‌شد و هزاران سرمایه‌دار در سراسر جهان تشیع، به نام حضرت خدیجه و با برکت وجود ایشان برای هزینه‌های یک سال کار فرهنگی و دینی و جهادی اعلام آمادگی می‌کردند و از وجود مبارکشان مدد می‌گرفتند. https://eitaa.com/sayedmeqdam

فدای مادر لاکچری ما! ✍️ سید مقدام حیدری: چنان سرمایه‌دارها و بازاری‌ها و کاسب‌جماعت، با علما و فعالان و کاربلدان تبلیغ و تبیین دین، باید چفت باشند که خدا بزرگترین سرمایه‌دار جزیرة العرب، حضرت خدیجه‌ی کبری(س) را همسر پیامبر خاتم(ص) قرار داد. لابد تا مدلی شود برای تبلیغ و تبیین دین تا روز قیامت. تا فساد و ناهنجاری در جامعه زیاد می‌شود، همه یقه‌ی ما طلبه‌ها را می‌گیرند که چه نشستید؟! دقیقا کجایید؟ چه کار می‌کنید؟! باشد قبول؛ هر چه فحش بخوریم حقمان است؛ شکی در این نیست که ما کم کوتاهی نکردیم. ولی مگر کار و جهاد و دفاع از دین وظیفه‌ی یک صنف است؟! این قبول که اگر وضع دین جامعه مطلوب نباشد، باید به ما طلبه‌ها بر بخورد، ولی به بازاری‌ها و سرمایه‌دارها نباید بر بخورد؟! کاسب‌های هر محل باید با فعالان فرهنگی آن محل بنشینند و با هم فکر و تدبیر کنند. آن وقت مثل آب خوردن می‌توانند حداقل سالی یک بار برای جوان‌های مسجد، یک اردوی دینیِ انقلابیِ تفریحیِ لاکچری تدارک ببینند که خاطره‌اش تا آخر عمر در ذهن آنها بماند. به کاسب‌های محل باید بر بخورد که دختر شل‌حجابی مدتی باحجاب و مسجدی شده، ولی از طرف امام جماعت یا خانم‌های مسجد انگشتر طلا هدیه نگرفته باشد. مگر قیمتش چند میلیون می‌شود؟! باید به پول‌دارهای محل بر بخورد که کار فرهنگی محل، ضعیف و بی‌مایه و بی‌امکانات برگزار می‌شود. کم نشنیده‌ایم از پدر یا مادری که با فرزندم رفاقت کن تا سر به راه شود - حالا مثلا ما چه تخم دوزرده‌ای باشیم - ولی دیده نشده پدری بگوید: با بچه‌ی من ماهی سه چهار بار گردش و تفریح و رستوران بروید، لابه‌لایش هم حرف‌های خوب بزنید، این هم پولش! بعد از چهل و اندی سال از انقلاب هم‌چنان روز وفات حضرت خدیجه(س) غریب است، چون #جهاد_با_مال غریب است. و گرنه جا داشت این روز به نام #جهاد_با_مال یا #مجاهدان_سرمایه‌دار یا #روز_وحدت_مسجد_و_بازار نام‌گذاری می‌شد و هزاران سرمایه‌دار در سراسر جهان تشیع، به نام حضرت خدیجه و با برکت وجود ایشان برای هزینه‌های یک سال کار فرهنگی و دینی و جهادی اعلام آمادگی می‌کردند و از وجود مبارکشان مدد می‌گرفتند. https://eitaa.com/sayedmeqdam