سلام ای اِسمِ الُ الله اَحمد مرا در سَر هوای حَیِّ سَرمَد مرا در مُلک، سرو و ماهِ عالم کرَم دارد، وَ عَدلِ او سَرآمد که دل دارد سَرِ سودایِ دلدار همه عالم، سوی او سَروکار صدا آمد،صدا دَر سَر، که سالک که در لوحِ دل آمد حَمدِ دادار اگر حُکمی دهد عَدلِ الهی دلِ ما در صَلاحِ او گواهی همه عهد و عدم دَر دَرگهِ او مرا که سائلم، گُم کرده راهی مرا دادی علی سردارِ دلها که کرده دردِ اهلِ دل مداوا اگر هر کس گِرِه در کارو دارد دعای هر سَحَر، واکرد گِرِه را مرا در همهمه در عَصرِ دوری همه اِاحساسِ گرما و سروری مرا که کرده ای آهویِ رامی که دارم در هوای او دَوامی طَمَع کردَم همه سالُ همه سال که کردم کارها،مردودِ اَعمال و ای مَردُم، حصولُ حاصِلم کو؟ همه عمرَم هَدَر،هر سالُ اِمسال مَرا که دَرد دارَم ، هر دوا او گِرِه در کار دارم، هَل عَطا او همه دَردُ همه اَسرارِ دل را مِدادَم دَر کلامی کرد رسوا ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ ✍#سادات_حسینی‌_زاده_(سایه) #شعر_بدون_نقطه https://eitaa.com/sayeh_hoseinizadeh