⚠️ نفوذی‌ها آبروی عمامه و حوزه را می‌برند حجت‌الاسلام‌والمسلمین صدیقی در مراسم بزرگداشت سالگشت ارتحال آیت‌الله العظمی بهاءالدینی:🔻 ◽️این عالم ربانی زندگی بسیار ساده‌ای داشت و تا آخر عمر نیز در همان منزل کوچک و ساده زندگی کرد و اهل دنیا نبود و به معنای واقعی به تاسی از امیرالمؤمنین(ع) دنیا را طلاق داده بود. ◽️ملت اگر سرنوشت خود را به کسی بسپارد که آزمونی نداده است، علاوه بر مشکلات، آسیب‌های فرهنگی و سختی ومشقت در موضوعات مختلف ایجاد می‌شود. ◽️در یک‌شب می‌توان خراب کرد، ولی برای آبادی به این سادگی‌ها ایجاد نمی‌شود، برای همین موضوع است که قرآن کریم به ما هشدار می‌دهد که چرا کاری را به نااهل می‌دهید که به مقدسات شما بتازد و برای ایجاد #دوقطبی تلاش کند. ◽️باید حواسمان باشد تا مبادا برما #نفوذ کنند،نفوذی‌ها آبروی عمامه و حوزه را می‌برند، باید جان و مال و آبروی خود در راه امام زمان(عج) بدهیم.

🔰 اگر در روزهایی که کرونا در اوج تاخت و تاز خود روزانه چند صد نفر قربانی می گرفت، مسئولی می گفت که «کاری نمی شود کرد و باید با کرونا کنار بیاییم»، قطعا با برخورد تند اجتماعی مواجه می شد و مجبور به ترک صندلی قدرت می‌شد. در همه گیری کرونا با مرکزیت ستاد ملی کرونا، علاوه بر اینکه حداکثر توان درمانی کشور به میدان آمد، پژوهشگران انواع واکسن و دارو، نیروهای مردمی و جهادی، صداو‌سیما و رسانه‌ها، مساجد و اماکن مقدس و طلاب، نیروهای ارتش و سپاه و بسیج... همه پای کار بودند. تا جایی‌که پلیس در برخی ایام با انواع مانع و حتی دپوی خاک! برخی جاده‌های اصلی را می بست و صداوسیما بخش زیادی از توان رسانه‌ای و خبری خود را روزانه برای مبارزه با این ویروس منحوس متمرکز کرده بود. در کنار همه اقدامات بالا، دستگاه‌های نظارتی مراقب بودند که تا حد امکان منتقدان در چارچوب مشخصی حرکت کنند و موجب اختلال در سیاست اصلی کشور در مقابله با کرونا نشوند. اما چرا از تجربه شکست دادن کرونا در مورد ویروس فحشا و عریانی و موضوع کشف حجاب استفاده نمی شود؟ آیا در زمان شیوع کرونا، مسئولان فقط مردم را به تقویت بدن در برابر کرونا دعوت می کردند که امروز برخی فقط از کار فرهنگی در برابر هجوم عریانی دم می زنند؟ آیا روزی که با تمام توان، رعایت #فاصله_اجتماعی را الزامی می کردند، نگران موضوع #دوقطبی _اجتماعی بودند؟ چرا زمانی که زدن #ماسک برای دریافت خدمات در بخش های عمومی و خصوصی الزامی شد، مساله محدود کردن آزادی های اجتماعی مطرح نمی‌شد؟ آیا زمانی که پلیس برای بستن جاده ها و جریمه کردن خودروهایی که در زمان ها و یا مسیرهای غیر مجاز اقدام می کرد، کسی پلیس را به دخالت نظامیان در حوزه سلامت و پلیسی کردن فضا متهم می‌کرد؟ آیا صدا و سیما فقط در شبکه سلامت به کرونا می پرداخت یا همه شبکه ها بدرستی درگیر اخبار و شیوه‌های درمان آن می کردند؟ آیا برای درمان ویروس فحشا و عریانی دهها گروه پژوهشگر و دانشمند و شرکت دانش بنیان مانند درمان کرونا مشغول تولید داروی درمان اجتماعی هستند یا موسسات ذیربط اعم از معمم و مکلا در تعطیلات بهاری هستند؟ چطور حرم ها در ایام شیوع کرونا بسته شد ولی برخی اجازه بسته شدن فلان مرکز تجاری یا گردشگری که پرچمدار عریانی شده است را نمی دهند؟ واقعیت تلخ این است که به نظر نگارنده علاوه بر اینکه ستاد ملی مقتدری در کشور برای مبارزه با فحشا وجود ندارد، «برخی» از مسئولان در قوای سه گانه و مجموعه‌های اجرایی، انتظامی و علمی ذیربط، منهای هوشمندی، اعتقاد محکم و کاملی به احکام اسلام ندارند و از شیوع کرونا در جامعه از شیوع گناه و فساد در جامعه بیشتر می ترسند در حالی که هر دو فورا باید درمان شوند... ✍حمیدرضا ابراهیمی