💢 به جای پیام تبریک، «هویت» بدهید می‌توان خبرنگار بود؛ اما استخدام جایی نبود. می‌توان سر همه قرارهای خبری رفت؛ اما قراردادی با هیچ نهاد دولتی و انقلابی نداشت. 🔸می‌توان خبرنگار بود؛ اما آرامش شغلی و کاری نداشت. می توان خبرنگار بود و در خانه‌ای به نام «خانه مطبوعات» به حساب نیامد. می توان خبرنگار دینی بود؛ اما آزاد آزاد، رهای رها و بدون هیچ متولی و بزرگی و ... . 🔸می توان در #قم یادداشت نوشت و مورد سوء استفاده‌ی مالی مطبوعات و #خبرگزاری‌های_پایتخت نشین قرار گرفت. و می‌توان‌های دیگر... می‌شود در حوزه علمیه و نهادهای دینی، بودجه‌های رسانه‌ای تصویب و خرج بشود؛ اما لجنه‌ای به نام «طلاب خبرنگار» و یا «گزارشگران دینی» نداشت. 🔸می‌شود، نادیده گرفته شد، می‌‌‌شود کار کرد، می‌شود در غربت نوشت و مُرد! و می‌شود بیانیه‌ها داد و اشک مصنوعی نثار کرد. و می‌شودهای دیگر ... دیگر چیزی نمانده که «انجمن طلاب اسنپی» شکل بگیرد؛ اما «انجمن طلاب خبرنگار» هرگز! 🔸این روزها، خبرنگاران و یادداشت‌نویسان حوزوی کم‌توقع‌ترین‌های عرصه رسانه‌ای و خبرنگاری کشور هستند که به دلایل مبهم و نامعلومی، فرزندان بلاتکلیف حوزه و عرصه مطبوعات به شمار می‌آیند، نه این سو، نامی دارند و نه آن سو، نشانی! 🔸 امروز سزاست برای متولیان رسانه‌ای حوزه این گونه نوشت: به احترام طلاب رویدادنگار، «نامه‌های تبریک‌تان را واقعی‌تر بنویسید». ✍️ علی اسفندیار 17 مرداد 1400 🆔 @sedayehowzeh