📌فرصت‌ها و آسیب‌های ورود طلاب به آموزش و پرورش 🔹پس از پیروزی انقلاب بلافاصله بحث انقلاب فرهنگی مطرح شد. بر این اساس، بنا شد که انقلاب فرهنگی از دانشگاه شروع شود؛ اما شاید بتوان گفت آن چیزی که مد نظر امام راحل بود محقق نشد و پس از دو سال تعطیلی، دانشگاه‌ها با یکسری تغییرات شکلی در کتب مجدداً آغاز به کار کردند. 🔹رفته رفته کار به جایی رسید که برخی بزرگان و علما صدای‌شان درآمد که با تنها قرار دادن عکس امام(ره) در ابتدای کتاب نمی‌توان #اسلامی_سازی_علوم را محقق کرد. 🔹تشکیل ستاد همکاری حوزه‌های علمیه و آموزش و پرورش در طول این سال‌ها و راه اندازی #مرکز_تربیت_مبلغ_معلم برای رفع این دغدغه‌ها بود. 🔹شاید مهم‌ترین مانعی که نمی‌گذارد آن‌گونه که باید طلاب در عرصه آموزش و پرورش نقش آفرینی کنند، نگاه حداقلی به این قشر است. 🔹از سوی دیگر مشکلات معیشتی طلاب نیز سبب شده که برخی برای ورود به این نهاد صرفاً نگاه شغلی دارند و رسالت‌ اصلی خود را در این اهداف میانی فراموش می‌کنند. معمولا طلاب با ورود به آموزش و پرورش نگاه درون سازمانی پیدا می‌کنند و به نوعی هضم می‌شود و کم کم دغدغه‌های دینی و پرورشی رنگ می‌بازد. 🔹جای تأسف است که خواسته یا ناخواسته خروجی آموزش و پرورش، #دانش_آموزانی_سکولار هستند. این وظیفه طلاب و روحانیت است که رابطه دین با علم و همه شئون زندگی را برای فرزندان این مرز و بوم جا بیندازند. متن کامل این یادداشت را در سایت #صدای_حوزه بخوانید: https://v-o-h.ir/?p=2751 صدای حوزه امروز🔻 @sedayehowzeh