https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718636602549091293 🗒 ماهیت نیروهای سیاسی را به خوبی می‌شناخت؛ آنچه را که دیگران در آئینه نمی‌دیدند، او در خشت خام می‌دید. تشخیص سیاسی‌اش، عمیق و عالمانه بود. همه‌ی جوانب را می‌سنجید. تفکر و هویت را معیار اصلی می‌انگاشت. حکمت انتخاب‌هایش، بعدها آشکار می‌شد. آنچنان حساس بود که بعضی نیروها را حتی در حد دیدار هم نپذیرفت...

🖇 در اینجا ببینید: https://telewebion.com/episode/0xd8ba9e3

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718652129996835112 🗒 پزشکیان در مناظره نشان داد که هیچ «سخن تازه‌»ای ندارد؛ یک «نسخه‌ی تکراری» از روحانی است که جز رفع تحریم و سرمایه‌گذاری خارجی، برنامه‌ای ندارد. ذهنش از خلاقیت تهی‌ست. با چاشنی «نقادی عوامانه»، می‌کوشد مردم را همراه کند. گزینه‌ی اصلاح‌طلبان، توانمند و جذاب نیست؛ مناظره، ارزش افزوده‌ای برای او نداشت. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🖇 در اینجا ببینید: https://telewebion.com/episode/0xd8ba9e3

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718690551430544083 🗒 مناظره نشان داد که جلیلی؛ ۱. هم برنامه دارد و هم میدان را می‌شناسد، ۲. هم از نخبگان و کارشناسان بهره می‌گیرد و هم خودش مسلط است، ۳. هم در سطح کلان و تمدنی می‌اندیشد و هم سطح خرد و جزئی را می‌بیند، ۴. هم طرح خودش را فهم کرده و هم نقایص مواضع دیگران را شناخته، ۵. هم اهل گفتگوست و هم متزلزل نیست. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718718302102600673 🗒 هشت سال، «فرصت مذاکره» در اختیار ظریف بود و «خطوط قرمز رهبری» را نیز رعایت نکرد و با وجود تغییر سه رئیس‌جمهور در امریکا، ناکام ماند، اما امروز در رسانه‌ی ملی در کنار پزشکیان نشسته و با فریاد از «برجام» دفاع می‌کند و می‌گوید رئیسی، سه سال است که مردم را دچار «فلاکت» کرده! کاش اندکی «خجالت» می‌کشید... https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🖇 تعلیقه: ۱. همان‌طور که در این گفتگو اشاره کردم، خانم بهاره آروین در مصاحبه‌ی قبلی‌اش، اغتشاش دویست هزار نفری در سال ۱۴۰۱ را هم جنبش خواند و هم گسترده: «اگرچه این حرکت اعتراضی، انقلاب نیست، اما جنبش گسترده‌ای ناظر بر رفع محدودیت‌های سبک زندگی است.» https://irna.ir/xjKXj4 اما درباره‌ی تشییع ده میلیونی شهید رئیسی، حکم به احتیاط می‌دهد و آن را نشانگر حس‌وحال بخش عمده‌ای از جامعه نمی‌شمارد. ۲. محبوبیت اجتماعی روحانی در سال‌های پایانی ریاست‌جمهوری‌اش به پنج درصد رسیده بود، درحالی‌که زیست مردمی و خدمات خالصانه‌ی رئیسی و همچنین نحوه‌ی شهادتش، نه‌فقط محبوبیت مضاعف او را به دنبال داشت، بلکه او را به یک «اسطوره» و «قدیس» تبدیل کرد. او شکاف میان دولت و ملت را که در دوره‌ی روحانی پدید آمده بود، ترمیم کرد. ۳. گفتم در علوم اجتماعی، امر مطلق نداریم و حتی حالت حداکثری نیز درجات و مراتب دارد و یکنواخت نیست. روشن است که شرط لازم برای محبوبیت اجتماعی یک رئیس‌جمهور، این نیست که او در میان همه‌ی لایه‌های اجتماعی، هوادار و حامی داشته باشد، بلکه شکل‌گیری یک جریان اجتماعی نیرومند و محسوس، کافی است. با این حال باید گفت رئیسی، تنها محبوب لایه‌ی حزب‌اللهی _ به معنای محدودش _ نبود، بلکه او از عامه‌ی مردم، دلربایی کرد. روحانی، «نفرین» و «نفرت» در جامعه کاشت، اما رئیسی با این‌گونه رفتنش، «اشک» و «آه» آفرید. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718792855157664624 🗒 فضای اجتماعی پسارئیسی، آغشته به شبه‌مسأله‌های «تحریم» و «آزادی» نیست که جریان اصلاحات بتواند بر اساس آنها، لایه‌ی خاکستری را بسیج کند، بلکه در این دوره، حتی مسأله‌های خاکستری‌ها نیز عبارتند از «کار فشرده»، «خدمت خالصانه»، «ساده‌زیستی»، «صداقت»، «مردمی‌بودن»، «عدالت‌خواهی ساختاری» و «فسادستیزی». https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718775941659281142 🗒 پزشکیان را می‌توان خلاصه کرد در: ۱. تکرار کلیات و واضحات نامرتبط به بحث (به‌جای راهکارهای گره‌گشا و عینی)، ۲. تکرار ارجاع محض و مقلدانه به کارشناسان (به‌جای خلاقیت فکری و فهم مستقل)، ۳. تکرار نق‌زدن‌های کوچه‌بازاری و عوامانه (به‌جای نقد و موشکافی عالمانه). شخصیت او، هیچ تناسبی با ریاست‌جمهوری ندارد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718816877264363933 🗒 میزگرد فرهنگی پزشکیان را دیدم؛ دریغ از حتی «یک برنامه‌ی فرهنگی». کمترین شناختی از فرهنگ ندارد. ما با یک «ذهن ساده» و «نگاه ابتدایی» روبرو هستیم که میل به بدیهی‌گویی و‌ توده‌ای‌اندیشی دارد. مشاورانش هم اندکی در وصف لیبرالیسم فرهنگی گفتند. اما شهاب اسفندیاری، منطق پزشکیان و مشاورانش را نقش بر آب کرد. ،،،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: شهاب اسفندیاری در این میزگرد، بسیار عالمانه و تخصصی وارد میدان مباحثه شد و پزشکیان و مشاورانش را ضربه فنی کرد. او تناقض‌های درونی اصلاح‌طلبان را آشکار کرد. کارشناس باید جسور و شفاف باشد و مواجهه‌ای انتقادی داشته باشد. محمد فاضلی که از ساکنان دولت روحانی بود، صراحت اسفندیاری را برنتابید و از میدان گریخت. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻پریشان‌حالیِ اصلاح‌طلبان: در حاشیۀ یک نمایش ناخواسته 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. میزگردِ فرهنگیِ مسعود پزشکیان، یک آئینۀ تمام‌نما از «وضع هویّتی و معرفتی اصلاح‌طلبان» است و هرچه آن را بیشتر و دقیق‌تر بخوانیم، به فهم عمیق‌تری دربارۀ ماهیّت و غایت اصلاح‌طلبیِ سکولار دست خواهیم یافت. نباید از کنار این نمایش رسانه‌ای، به‌سادگی عبور کرد، بلکه باید لحظه‌لحظۀ آن را با دقت و تأمّل، دید و واقعیّت‌های نهفته را از این «متنِ رسانه‌ایِ افشاشده»، دریافت کرد. اما دربارۀ شخص پزشکیان باید گفت همچنان‌که وی دربارۀ سیاست و اقتصاد، داشته و اندوخته‌ای ندارد و یک هوس و سودای شخصی، وی را به میدان انتخابات کشانده، دربارۀ فرهنگ نیز گرفتار «فقر مطلق» است. در طول این میزگرد، احساس نکردم که وی حتی اندکی از نظریۀ فرهنگی و هویّتِ فرهنگیِ انقلاب اسلامی، فهم و شناخت دارد و بر اساس آن، سازوکارهای سیاستی را طراحی کرده است. او با بی‌خیالیِ نامسئولانه، «هیچ» را به نمایش گذاشت و نشان داد که اصلاح‌طلبی، دیگر سخنی ندارد و به پایان راه رسیده است. هرچه که از او دربارۀ امر فرهنگی پرسیده می‌شد، وی به «غیرفرهنگ» ارجاع می‌داد و می‌کوشید با «برداشت‌های عوامانه» و «تحلیل‌های سطحی»، نقصان‌های رسوای خود را جبران کند، درحالی‌که مخاطب به‌آسانی فهمید که وی، فکر پخته‌ای و چارۀ اندیشیده‌ای برای علاج دردهای فرهنگی ندارد، بلکه حتی خودِ «فرهنگ» را نیز نمی‌شناسد. فاصلۀ ذهنیِ او با فرهنگ، فرسنگ‌ها بود و اگر در طول سال‌های نمایندگی در مجلس، او نتوانسته به یک «فهم ابتدایی» و «برداشت حداقلی» از فرهنگ دست یابد، روشن است که چنانچه جامۀ ریاست‌جمهوری به تن کند نیز نخواهد توانست که چیزی بر ذهنیّتِ فرهنگیِ خویش بیفزاید. پاسخ‌های «کلّی»، «نامرتبط»، «نافرهنگی»، «توده‌ای»، «سلبی»، «روزمرّه»، «عوام‌فریبانه»، «تکه‌تکه»، «بدیهی»، «غیرتجویزی» و ... همۀ داشته‌های فرهنگی او بود که در رسانه ارائه کرد. [دوّم]. اصلاح‌طلبان، محمد بهشتی را از قعر دهۀ شصت به انتخاباتِ اکنون آوردند تا شاید گره‌ای از کار فروبستۀ آنها بگشاید، غافل از این‌که رویکردهای «انقباضی» و «تنگ‌‌نظرانۀ» او در دهۀ شصت، فراموش‌شدنی نیست. او در آن دوران، در کنار میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و محمد خاتمی و محسن مخملباف و ...، حلقۀ تمامیّت‌خواهی را تشکیل می‌دادند که کمترین تفاوت و زاویه‌ای را برنمی‌تابیدند و نگاه «تمرکزگرایانه»‌شان در فرهنگ، فرصت‌ها را سوزانده بود. اینان بودند که روایت «سخت‌گیرانه» و «انعطاف‌ناپذیر» از سیاست فرهنگیِ انقلاب را در دهۀ شصت، ساخته‌وپرداخته کردند و همگان را دیگری و معارض انگاشتند و طریق «سرکوب» و «نفی» و «طرد» و «تحقیر» را در پیش گرفتند. اما اکنون، محمد بهشتی با نسخۀ جدیدِ خود به میدان مددرسانی به پزشکیان آمده و می‌خواهد گذار ایدئولوژیک خویش را از «توتالیتاریسم فرهنگی» به «لیبرالیسم فرهنگی» نشان بدهد و گزاره‌هایی را بیان کند که از نظر اصلاح‌طلبان، رأی‌ساز است و خاکستری‌ها را شکار می‌کند. بااین‌حال، مسأله این است که کسی همچون او که در دهۀ شصت، آنچنان «غلیظ» و «فروبسته» و «انسدادی» رفتار کرده، اینک نمی‌تواند از «گشاده‌دستی» و «انبساط» و «آزادی» سخن بگوید؛ خاکستری‌ها، صداقت وی در گفتار فرهنگی‌اش را باور نخواهند کرد و وی را به گذشتۀ سیاستی و مدیریّتی‌اش ارجاع می‌دهند و او را به چالش می‌کشند. دست‌کم، او کسی نیست که بتواند لیبرالیسمِ فرهنگی را به مخاطب خاکستری بخوراند؛ این مواضع برای چون اویی، «نچسب» و «نمایشی» و «تصنّعی» است. افزون‌براین، وی در موضع نقادیِ وضع موجود، متوقف ماند و از اثبات‌ها و ایجاب‌ها و راهکارها سخنی نگفت، درحالی‌که وی به عنوان مشاوری که می‌خواهد برای دولت آینده، بسترسازی فکری کند، باید به پرسش «چه باید کرد؟» پاسخ بدهد،؛ نه این‌که همچون روشنفکرانِ بی‌مسند سخن بگوید. جالب و تأسف‌برانگیز این‌که پزشکیان به دلیل «ناآگاهیِ فرهنگی»، از پیشینۀ فرهنگیِ محمد بهشتی بی‌اطلاع بود و تازه در لحظه‌های پایانیِ میزگرد درمی‌یابد که یک مُهرۀ سوخته و فرصت‌سوز را به میدان کنشگری رسانه‌اش آورده است. [سوّم]. رسواترین پاره از این میزگرد، محمد فاضلی بود که در مواضع رادیکال و انقلاب‌ستیزانه، شهره است. اگر محمد بهشتی را به سیاه‌کاری‌اش در دهۀ شصت ارجاع می‌دهند، او را نیز به نسبتِ مستقیمش با دولت نامتعادلِ حسن روحانی ارجاع می‌دهند. او نیز، «بخشی از روند اختلالی» بوده و نه یک روشنفکرِ مظلومِ حاشیه‌نشینِ بی‌بهره از منصب و قدرت. او در آنچه که هست، سهیم و شریک بوده و بدون تردید باید وی را از بانیان و همکاران فلاکتِ دهۀ نود قلمداد کرد. او در آن فرصت ناچیز، خودش را بر جریانش ترجیح داد و کوشید از گذشته‌اش، روایت سفید بسازد، اما ناگهان، غضبِ مخاطب‌سوز بر وی غالب شد و کارِ پزشکیان را بساخت. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718947987597305669 🗒 چرا رأی جلیلی در این انتخابات، رشد فراوان داشته و از بدنه‌ی اجتماعی اولیه‌اش، بسیار فراتر رفته؟! به دلیل سه مزیت منحصربه‌فرد و بنیادی‌اش: ۱. آشکار شدن درستی و پختگی موضع گذشته‌اش در تجربه‌ی برجام، ۲. باورپذیری عدالت‌خواهی ساختاری و پاک‌دستی شخصی‌اش، ۳. گستردگی برنامه‌های فکرشده‌ی عینی و جزئی او. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻تدبیر فرهنگ در دولت آینده -۴ (متن مواضع در گفتگوی برنامۀ تقاطع) 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. هیچ تاریخی بدون حضور و کنشگریِ «نیروهای پیشران»، به حرکت نمی‌افتد و یا دست‌کم شتاب حرکت و تحوّلات درونی‌اش، بسیار ناچیز و نامحسوس خواهد بود. سیر تکاملی و پیش‌رونده، محتاج مجموعه‌ای از نیروهای فعّال و تحریک‌گر است که بتوانند «پویایی» و «شدن» و «صیرورت» را به جامعه القا کنند و جامعه را در جهت هدف‌های خاص، بسیج نمایند. جامعه‌های یکنواخت و متوقف، اغلب گرفتار «خلاء‌های عاملیّتی» هستند؛ یعنی نخبگان و سرآمدانی در میان آنها نیستند که بتوانند بار حرکت تاریخی را به دوش بکشند و ظرفیت‌های پراکنده و استعدادهای نهفته را همسو و هماهنگ سازند. نیروهای پیشران می‌توانند قوّه‌های جامعه را به فعلیّت‌های برانگیخته و عینی تبدیل کنند و «تحوّل تاریخی» را رقم بزنند. ازاین‌رو، نیروی پیشران - در معنایی که در این نوشته لحاظ شده است - نه دولت است و نه توده، بلکه نیروی پیشران در عرصۀ عمومی، حضور دارد و می‌تواند کنشگری تاریخی از خود نشان بدهد. «خواص» یا «حلقه‌های میانی» یا به تعبیر عام، «جامعۀ مدنیِ نخبگانی»، همان بضاعت و توشۀ پویایی‌آفرینی است که «تحرّکِ تاریخیِ جامعه» را به دنبال دارد. خودِ انقلاب نیز خواه‌ناخواه، برآمده از عناصرِ متفکّرِ تاریخ‌پرداز است که می‌توانند اراده و خواستِ اجتماعی به وجود بیاورند و در قالب یک روح واحد، همۀ امکان‌ها و استعدادهای تاریخی را در یک نقطه، متمرکز کنند و در نهایت، انقلاب را پدید بیاورند. این منطق، اختصاص به انقلاب ندارد، بلکه در دورۀ پساانقلاب نیز باید آن را به کار گرفت؛ به ویژه در ساختار سیاسی‌ای که نمی‌خواهد از «نهضت» به «نهاد» عبور کند، بلکه می‌خواهد به نظریۀ «نظام انقلابی»، وفادار بماند. پس از پیروزی انقلاب، مطهری بر آن بود که از طریق بازگشت به حوزه، چنین نیروهایی را بپروراند، چنانکه بهشتی نیز از طریق تشکیلات و گردهم‌آوردن امکان‌های انسانی، قصد داشت به حرکت تکاملیِ انقلاب، کمک کند. در دوره‌های بعد، از این ضرورت تاریخی، غفلت شد و فربه‌شدن عرصۀ رسمی و ساختار قدرت، موجب تهی‌شدن عرصۀ عمومی گردید. آری، دولت، تدبیر می‌کند و توده نیز خصوصیّت بسیج‌شوندگی دارد، اما مسأله این است که نخبگان غیررسمی و نشسته در ساحت عمومی و اجتماعی، توان پیشرانی و پیشبرندگی دارند. بااین‌حال، اکنون احساس می‌شود که ما، عرصۀ عمومیِ قوی و فعّالی نداریم که سرشار از نیروهای طرّاح و متفکّر و مولّد باشد؛ یعنی کسانی‌که در بهترین وضع، در حکم «یک امّت» هستند و می‌توانند «حرکت تاریخی» بیافرینند. اکنون نیروهای پیشران در عرصۀ عمومی، نه پُرتعداد هستند، و نه کنشگر و نه زیر سپهر اجماع. بدین جهت است که فرهنگ عمومی، دچار عقب‌افتادگی‌ها و اعوجاج‌هاست و حتی سیاستِ رسمی در زمینۀ فرهنگ نیز، گرفتار تلاطم‌ها و تکانه‌ها و نوسان‌هاست و چندان قادر نیست زمام و عنان امر فرهنگی را در دست بگیرد. [دوّم]. تدبیر فرهنگ، ریشه در «نظام آموزشی» دارد، درحالی‌که نظام آموزشی ما، ازدست‌رفته و استحاله‌شده است. مدرسه در روایت انقلابی، فروپاشیده و جز یک محملِ تحمّل‌ناپذیر و فاقد ارزش ذاتی، چیزی از آن باقی نمانده است. در مدرسه، «علم» به زوائد بی‌خاصیّت و غیرکابردی تبدیل شده است، و «فکر» به حافظه و تکرار و تقلید و انباشتن، فروکاهیده شده، و «هویّت» نیز به‌طور کلّی، به حاشیه رفته است. بیش از هر چیز باید بر روی هویّت تأکید کرد که سرّ تداوم انقلاب و ارزش‌هاست. اگرچه در سال‌های نخست انقلاب، رجایی و باهنر دریافتند که نظام آموزشیِ به‌جامانده، قدرت و ارادۀ تولید و بازتولیدِ «هویّتِ اسلامی و انقلابی» را ندارد و براین‌اساس، «امور تربیتی و پرورشی» را بنیان گذاشتند، اما این هستۀ هویّت‌پرداز در دورۀ اصلاحات، به‌صورتی زیرکانه و عامدانه برچیده شد تا بقا و رشد انگارۀ «اسلام سیاسی» و «انقلابی‌گری»، در نقطۀ آغاز خویش با چالش مواجه شود. بعدها نیز هرچند تلاش‌هایی برای بازسازی و بازآفرینی صورت گرفت، اما «هویّت» و «تربیت» و «معنا» و «خودآگاهی تاریخی» و «دیانت»، هیچ‌گاه به نسخۀ اوّلیّه‌اش بازنگشت و جز صورتِ بی‌خاصیّت و بی‌حاصلی از آن برجا نماند. اکنون ذهنیّت نسل جوان، به دست بادِ کج‌روایت‌های بیگانه و ناخودی سپرده شده و در بخش‌هایی، گسست از سنّت تاریخی واقع گردیده است؛ چراکه تداومِ هویّت اسلامی و انقلابی و آفرینش خودآگاهی تاریخی در مدرسه، هیچ‌گاه مسألۀ جدّی و کانونی دولت‌ها نبوده است. باید این چالش هویّتی را مهلک و ویران‌گر انگاشت و فرصتی که اکنون فقط به اندازۀ یک پنجره تقلیل یافته است را بیش از این از دست نداد؛ به دلیل واگرایی‌های ساختاری و رسمی است که ریشه‌های هویّت، از خاک ذهن و ضمیر، بیرون افتاده‌اند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718990756190969410 🗒 جلیلی در مناظره‌ی فرهنگی، تکلیف دولت نسبت به حجاب را با ارجاع حکیمانه به وصیت‌نامه‌ی شهید سلیمانی بیان کرد: مسئولین باید به مسئولیت خود پیرامون تربیت و حراست از جامعه توجه کنند، نه با «بی‌مبالاتی» و به خاطر «احساسات» و «جلب آراء احساسی زودگذر»، از اخلاقیاتی حمایت کنند که فساد را در جامعه توسعه دهد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718993528894026866 🗒 قالیباف در مناظره‌ی فرهنگی، صریح گفت با «مسدودسازی فضای مجازی غربی»، مخالف هستم.‌ این منطق یعنی «نه به مرزبندی فرهنگی با غرب» و به این ترتیب، او می‌خواهد «ذهنیت مردم» را در اختیار حکمرانی نظام لیبرال-سرمایه‌داری بگذارد. از جمله دلایل فرهنگی‌ای که بر اساس آن، هرگز به قالیباف رأی نخواهم داد، همین است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1718994668724372836 🗒 برخلاف قالیباف و پزشکیان، نگاه جلیلی درباره‌ی فضای مجازی، دو مؤلفه‌ی هوشمندانه و بومی داشت: ۱. خروج از حکمرانی غرب بر فضای مجازی و احیای حکمرانی ملی، ۲. درخشش سکوهای ارتباطی ایرانی و امکان مهاجرت معکوس به آنها. او می‌خواهد ایران را از مصرف‌کننده و تابع و زیر سلطه، به گرانیگاه مستقل تبدیل کند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻اصلح، مقبول شده است: چرخش خاکستری‌ها به این سو 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. پزشکیان نشان داد که برخلاف روحانی در سال ۹۲ و ۹۶، «کشش» و «ظرفیتِ» رأیِ بیش از این را ندارد و نمی‌تواند انتخابات را ببرد، بلکه اکنون و در آینده نیز در عرض بقیه قرار گرفته و‌ هم‌رتبه‌ی آنها باید مبارزه کند. او در بهترین حالت، تنها می‌تواند به دور دوّم برود، اما قدرت «یکه‌تازی» و «عبور چشمگیر از همه» را ندارد. «شرایط اجتماعی» نسبت به آن زمان، بسیار دگرگون شده و همین امر، کار را بر پزشکیان دشوار کرده است. جامعه‌ی امروز، متأثر از «شهادت رئیسی» است و نمی‌خواهد از او عبور کند، بلکه قصد دارد به گزینه‌ای «همانند رئیسی» رأی بدهد، درحالی‌که پزشکیان، هیچ نسبتی با منطق و الگوی عملِ رئیسی ندارد. دلرباییِ رئیسی از مردم، امکان رأیِ «جهشی» و «هیجانی» را از اصلاح‌طلبان ربوده و آنها را در باتلاق، اسیر کرده است. پزشکیان، امکان صعود چشمگیر را ندارد و در یک حد از پیشروی، محدود و متوقف مانده است. [دوّم]. برخلاف تصوّر دیگران، جلیلی به دلیل «عدالت‌خواهی» و «ساده‌زیستی»اش توانسته مانند احمدی‌نژاد در سال ۸۴ و ۸۸، رأی بخشی از «خاکستری‌ها» را نیز از آنِ خود سازد و از بدنه‌ی حامیان ایدئولوژیکش فراتر برود. انتظار تحلیل‌گران این بود که جلیلی، تجربه‌ی سال ۹۲ را تکرار کند و بیش از یک کنشگر درجه‌ی دوّم نباشد، اما وی با وجود سال‌ها حاشیه‌نشینی و گم‌نامی، اکنون توانسته به کنشگرِ «اصلی» و «رأی‌ساز» انتخابات تبدیل بشود. او میان «کار» و «عدالت»، جمع برقرار کرده و از این جهت است که دیگران را پشت سر گذاشته است. رأی او، فزون‌تر هم خواهد شد؛ چون او بیش از همه، همگون و هم‌راستای با «اقتضاهای زمانه‌ی پسارئیسی» است. منطق هویّتیِ زمانه و میل سیاسیِ جامعه، او را می‌طلبد. جامعه در حال‌وهوای «دوره‌ی پسارئیسی» است و در نسبت با آن، گزینه‌ی مطلوب خود را تعریف می‌کند؛ گزینه‌ای که بیشترین تطابق و شباهت با او را داشته باشد. [سوّم]. برخی تصوّر کردند که «لایه‌ی خاکستری‌ِ جامعه»، همواره منطق ثابت دارد و ترجیحاتش، یکنواخت است، درحالی‌که این‌چنین نیست. خاکستری‌ها در تجربه‌ی انتخاباتیِ دهه‌های گذشته نشان دادند که به‌شدّت «موقعیّتی» و «اقتضائی» رأی می‌دهند و این‌گونه نیست که لیبرالیسم سیاسی و فرهنگی، آنها را برانگیزاند و آرمان‌گرایی برای آنها دافعه داشته باشد. تجربه‌ی انتخاباتیِ احمدی‌نژاد و رئیسی، نشان داد که آنها به این سو نیز چرخش دارند؛ کافی‌ست گزینه‌ی انقلابی بتواند تصویری از «عدالت‌خواهی» و «ساده‌زیستی» و «گره‌گشایی‌»اش را در ذهن و‌ دیده‌ی آنها ترسیم کند. اگر چنین شود، جریان‌های تکنوکرات و لیبرال، به‌آسانی به حاشیه خواهند رفت. امروز جلیلی در ساختن چنین روایت و تصویری از خود، تا حدود زیادی موفق بوده و گذر زمان نیز تا انتخابات، این امر را بسط خواهد داد. ذائقه‌ی سیاسیِ خاکستری‌ها، متأثر از شهادت رئیسی، هم‌رنگ و هم‌داستان با انقلابی‌های رادیکال شده است و این فرصت اجتماعی، یک پنجره‌ی سیاسی و انتخاباتی را به روی آنها گشوده است. ازاین‌رو، باید به‌جای هراس‌افکنی از احتمال رأی‌آوری گزینه‌ی اصلاحات و مایل‌شدن به نگاه تقلیل‌گرایانه‌ی برآمده از صالح مقبول، کوشید بر سبد رأی اصلحِ مقبول افزود. شرایط زمانه و اقتضای جامعه، چنین امکانی را برای ما فراهم کرده است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719034165780681905 ۱. آقای پناهیان گفته اکنون زمانه‌ی اجرای برنامه‌ها در چهارچوب سیاست‌ها است. ۲. ولی فراموش نکردیم که در سال ۶۸ نیز، هاشمی‌رفسنجانی به‌عنوان یک «مدیر قوی»، از مجلس به دولت آمد تا «سیاست بازسازی پساجنگ» را اجرا کند، اما اجرا به سبک او، به «زخم‌خوردگی ارزش‌ها» و «شکاف طبقاتی» و «تکنوکراتیسم» انجامید. ،،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: آن «عقل سیاسی» که من با اطمینان به او تکیه می‌کردم و از نظرات و مواضعش، عمق و اتقان و عاقبت‌اندیشی را درمی‌یافتم، فقط آیت‌الله مصباح بود و بس. دیگران حتی قابل‌مقایسه با او نیز نبودند و نیستند. در این شرایطِ فقدان و خلاء، بدنه‌ی جبهه‌ی انقلاب باید به «عقل فطری‌»اش رجوع کند تا شاید حقیقت را بیابد؛ وگرنه این قبیل اشارت‌های سطحی و غیرمعرفتی، ما را گرفتار عمل‌گرایی و تکرار تجربه‌های تلخ خواهد کرد. به انتخابِ وجدانِ انقلابی‌تان گردن نهید بهتر است تا مقلّد و مطیعِ نااستدلال‌های عامیانه باشید. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719056718281865577 🗒 کسی‌که از تصریح به ضرورت و قطعیت «اجرای شریعت در جامعه» می‌هراسد و محتاطانه درباره‌ی حرام شرعی و سیاسی سخن می‌گوید تا مبادا سبد رأیش کوچک شود، اصلح نیست. او محافظه‌کار است، نه انقلابی. اصل، تفکر اسلامی و بینش انقلابی است، نه اجرائیات میدانی که بر عهده‌ی کارگزاران فرودست است. انقلاب ما، «اسلامی» است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719071925442572004 🗒 اصلاح‌طلبان گمان می‌کردند که پزشکیان، قدرت «بسیج اجتماعی گسترده» دارد و می‌تواند «اکثریت جامعه» را با خود همراه کند، اما تاکنون، نظرسنجی‌ها می‌گوید او رأی‌ساز نیست؛ یعنی تجربه‌ی انتخاباتی خاتمی و روحانی، تکرار نمی‌شود. او برای خاکستری‌ها، جذاب نبوده و تا این لحظه، نتوانسته «موج اجتماعی» ایجاد کند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719112756161429260 🗒 استقبال‌های گسترده‌ و شورانگیز مردمی از جلیلی، نشانگر آن است که مردم، او را «امتداد رئیسی» دانسته‌اند. او به صورت طبیعی و مهندسی‌نشده، این‌گونه در ذهن مردم، تعریف شده است. به‌نظرم موفق به «موج‌آفرینی انتخاباتی» شده و حتی خاکستری‌ها را نیز جذب کرده. او گزینه‌ی اصلاحات را شکست خواهد داد. إن‌شاء‌الله. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719129376683773733 🗒 پزشکیان دربارۀ التزامش به نهج‌البلاغه و سیاست‌های رهبر انقلاب، راست نمی‌گوید. مواضعش در برابر «اسلامِ انقلابی» است، اما می‌خواهد زیرکانه و ناصادقانه، مخاطب را فریب بدهد. اسلامِ او، «اسلامِ رحمانی» است و اسلامِ رحمانی نیز «التقاطِ اسلام با لیبرالیسم» است. او از نظر فکری، یک التقاطیِ نقاب‌دار است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719141130744359098 🗒 جلیلی به عمق «ریزبدنه‌ی اجتماعی» راه یافته.‌ دل‌ها را در دوردست‌ها، مجذوب کرده. حس‌وحال مردم نیز، کسی چون او را می‌طلبد. او توانسته با اخلاق و صداقت و تواضع و راستی و ایمان و انقلابی‌گری‌اش، بخش بزرگی از جامعه را با خودش همراه کند.‌ چنان بوده که به دل مردم نشسته. «به‌دل‌نشستن»، حاصل عمل مؤمنانه است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719161811680366507 🗒 همان «کارنامه‌»ای که بر سر دیگران کوفته می‌شود، گواه «تکنوکراتیسم» است؛ تجربۀ مدیریت او در شهرداری، حاکی از بزرگراه و تونل و پل و پارک و تراکم و برج است یا معنویّت و هویّت و فرهنگ و ارزش و سنّت و انقلاب؟! رویکرد تکنوکراتیک، در سخت‌افزار و ساخت‌وساز خلاصه می‌شود. تکنوکرا‌ت‌ها، انقلاب را مسخ می‌کنند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1719193351433175846 🗒 گمان می‌کردند که جلیلی، رأی خاص و حامیان محدود دارد، اما امروز می‌بینند که بدنه‌ی اجتماعی او به توده‌ی مردم و خاکستری‌ها گسترش پیدا کرده.‌ مرد سایه‌نشین، دیگر در حاشیه نیست، بلکه از نظر اجتماعی، به «مقبول‌ترین» و «قدرتمندترین» گزینه تبدیل شده. پس دیگر به بهانه‌ی فقر رأی، نمی‌توان از او تنازل کرد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi