بسم الله الرحمن الرحیم 📋 گزاره: قربانی مشرکانه ؛ اصولا در این که مطابق شریعت شرک در عمل باعث نیستی و نابودی آن عمل می شود، شکی نیست. پس انسان اگر کار پسندیده ای بخواهد انجام دهد، باید صرفا برای خدا باشد تا پذیرفته شود و تأثیر لازم را داشته باشد. مثلا اگر کسی نماز بخواند و هدفش از نماز علاوه بر کسب رضایت خداوند، ورزش هم باشد، قطعا نمازش باطل است. این مسئله (دو نیت برای یک عمل) در عبادات و احکام مالی شریعت بیشتر خودش را نشان می دهد، مثلا در نذر کردن و قربانی کردن. از قدیم هم همینطور بوده است. مشرکان جاهلیت عرب هم چون به خداوند و بت ها همزمان اعتقاد داشتند، قربانی های خود را میان خدا و بت ها تقسیم می کردند. نکته جالب این است که اگر به هر دلیل بخشی از قربانی تلف و یا نابود می شد، آن را از سهم خداوند کم می کردند. استدلالشان هم این بود که خدا به این اموال نیازی ندارد، اما بتکده ها خرج دارد! هم اکنون هم امثال این سخن زیاد از مردم شنیده می شود. درست است که خدا بی نیاز است، اما نیازمند در میان انسان ها زیاد است. خداوند صورت این اعمال را این گونه ترسیم کرده است که از این رهگذر نفعی هم به نیازمندان برسد. اگر ما عمل نکنیم، یعنی روشی را که خداوند برای عملمان تعیین کرده است را نپذیرفته ایم. پس طبیعی است که عملمان را نپذیرد و این چنین عملی هیچ کارکردی ندارد. 🔷 آیه روز: وَ جَعَلُواْ لِلّهِ مِمِّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُواْ هَذَا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلاَ يَصِلُ إِلَى اللّهِ وَ مَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَآئِهِمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ (انعام / آیه 136) 🔶 ترجمه: آنها ( مشركان) سهمى از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، براى او قرار دادند; (و سهمى براى بتها!) و بگمان خود گفتند: «این مال خداست! و این هم مال شركاى ما ( یعنى بتها) است!» آنچه مال شركاى آنها بود، به خدا نمى رسید; ولى آنچه مال خدا بود، به شركایشان مى رسید! (آرى، اگر سهم بتها با كمبودى مواجه مى شد، مال خدا را به بتها مى دادند; اما عكس آن را مجاز نمى دانستند!) چه بد حكم مى كنند (كه علاوه بر شرك، حتى خدا را كمتر از بتها مى دانند)! 📅 شنبه 13 بهمن 1397 #عبادی ، #احکام ، #شرک ، #مال ، #قربانی ، #نذر