(شیوه تدریس) #شخصیت_خمینی در حوزه علمیۀ نجف متداول شده بود شاگرد در پای درس استاد اشکال نگیرد و حرفی نزند. آن هم به این دلیل بود که وقت دیگران و کسانی که در جلسه حضور داشتند تلف نشود و وقت و زمان درس کوتاه نشود. ولی امام در جلسۀ درسشان در نجف این سدّ را درهم شکستند. شاگردان ایشان در پای درس اشکال می گرفتند و ایشان هم مانند شیوۀ تدریسشان جواب می دادند، و به این معنا هم مقید بودند و هر اشکالی هم می شد، گوش می دادند و سپس جواب را می فرمودند ولو اینکه آن اشکال، اشکال خیلی واردی نباشد. منبع: برداشت‌هایی از سیره‌ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 90. راوی: آیت الله خاتم یزدی. برداشت شده از سایت : www.emam.com همراه با اصلاح کلمه ی (وادی) به (واردی) . #امام_خمینی به کانال #سید_علی بپیوندید، نشانی : @seiedalikh

(باید فکر کنم) #شخصیت_خمینی در مسجد اعظم که امام درس می فرمودند بنده هم شرکت می کردم. پس از اتمام درس، ایشان قدری می نشستند و افرادی گردشان جمع می شدند. من اشکالی به ذهنم آمده بود که خدمتشان مطرح کردم، امام به فکر فرو رفتند و گفتند: «باید فکر کنم» و جواب ندادند و این خیلی تواضع است، چون معمولاً استاد در چنین اوقاتی برای اینکه مقام علمی اش جلوی شاگردان خدشه دار نشود بلافاصله جوابی را می دهد، اما امام تواضع نشان دادند و فرمودند: «باید فکر کنم».  منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 96. راوی: آیت الله رضوانی. #امام_خمینی برداشت شده از سایت www.emam.com به کانال #سید_علی بپیوندید، نشانی : @seiedalikh