این روزها دارم کلافهترین ورژنِ خودم رو اینوَر اونوَر حمل میکنم؛ کلافه از نبودنت، از ندیدنت، از حرف نزدن باهات، از دلتنگی…
دیگر میخواهم گوشۀ اطاق بنشینم و چشمهایم را روی هم بگذارم و هرچه را که پیش خواهد آمد در ذهنم بسازم و تماشا کنم! همین.
من تو عصبانیت یه چیزاییو از دست دادم که تو اگه اونارو داشتی هیچوقت عصبی نمیشدی.