🎙 وداع عاشقانه با ماه رمضان خدا حافظ ای ماهی که آرزوها و رؤیاهای دور را برای ما نزدیک کردی... 🔺لطفا تک تک این عبارات را با تأمل نوش جان کنید😞 صوت این وداع عاشقانه، مربوط به مرحوم استاد صفایی حائری است که در ۲۹ رمضان، سال ۱۳۶۸ در مشهد مقدس ضبط شده است. https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

﷽ ____________ عید ما این بود: ساری گرگان، گرگان ساری. مسیر دوساعته‌ای که جزئیاتش را مثل اطلاعات داخل شناسنامه‌یمان از بَریم. از ساری اول تابلوی سورک هست و بعد نکا. آخر گلوگاه، دو ماهیِ دوطرف جاده نشانه تمام شدن مازندران و ورود به خاک گلستان است و انگار از آوارگی مرزنشینی‌ست که هیچ‌کدام هم گردن نمی‌گیرند بخت‌برگشته‌ها را رنگ کنند. مسجد شبانه روزی فلان جاست و مسجد آستان قدس رضوی فلان نقطه، اینجا سایت پاراگلایدر است و همیشه چند چتر باز در آسمان، بهار شده و تعداد ترکمن‌های پیراهن و روسری بساط کرده زیادتر، و هزار و یک جزئیات تکراری دیگر. و امان از روتین و تکرار، بلای خانمان سوز و رابطه سوز و خلاقیت سوز و هرچه‌سوز. دوران نامزدی و ماه‌های اول عروسی، این جاده انقدر خسته‌کننده نبود. هم رابطه نو بود و هم مسیر و همه چیز منتظر کشف شدن. بند و بساط تفریح ساده‌یمان را می‌انداختیم داخل ماشین و به قول امروزی‌ها با یک بشکن، دِ برو که رفتیم. هر جای جاده که خلوت بود و دو تا درختی و سبزه‌ای و نشانی از حیات، می‌زدیم بغل. زیرانداز آبی چهارخانه را پهن می‌کردیم و قابلمه صورتی پر از ماکارانی با ته دیگ سیب‌زمینی را از سبد بیرون می‌کشیدم و بعدش شوخی بود و خنده. حالا چه شده؟ ما که همان آدم‌های قبلیم. نیستیم؟ دوستی دارم ده پانزده سال از خودم بزرگ‌تر و موسفید کرده‌تر. همان دوران خوش خوشان نامزدی، یکبار بهم گفت حالا حالی‌ات نمی‌شود، روزهایی توی زندگی می‌آیند که روزمرگی‌اش اسیرتان می‌کند. ته دلم خالی شد؛ اما مقاومت کردم و گوشه لبم را کشیدم و توی دلم گفتم: ما؟ هرگز. فردای سیزده‌به‌در که برمی‌گشتیم، به جاده تکراری گرگان ساری زُل زدم. ما هنوز آدم‌های قبلیم و حتی تشنه‌تر به عاطفه. این جاده هنوز هم جزئیات کشف نشده دارد ندارد؟ هنوز هم می‌تواند قدِ گذرانِ اوقاتِ خوش برای یک زن و شوهر جا داشته باشد ندارد؟ گوشی را در آوردم و توی گوگل سرچ کردم: "مکان‌های تفریحی مسیر گرگان ساری". لیست شهرهای توی جاده با امکانات توریستی داخلشان بالا آمد و چه جاهای کشف نشده زیادی! گرگان را رد کرده بودیم و نزدیک کردکوی بودیم. توی گوگل، کردکوی را دقیق‌تر بررسی کردم. موقعیت چشمه دوآب را با برنامه نشان باز کردم. خطش تقریبا صاف بود و زمان رسیدنش به کوتاهی بیست دقیقه. با هیجان به طرفش سر چرخاندم و گوشی را گذاشتم روی پایش. از دل جاده جنگلی که عبور می‌کردیم به سرم زد: این جاده برای بهبود رابطه یک زن و شوهر هنوز جا دارد! #جورچین_زندگی #تجربه‌گردی @selvaaa