‌ • جز «او» غیری نیست که غایت باشد .. - علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیه ۳ سوره طلاق «وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ، إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أمره» به این موضوع اشاره می‌کنند که: تنها جایی که شرط و مشروط یکی است، درباره خداوند تبارک و تعالی است. به عنوان مثال، در آیات زیادی دیدیم که اگر انسان فلان کار را بکند به بهشت می‌رود و اگر فلان خطا را بکند به جهنم می‌رود - اما در آیه‌ای مانند آیه فوق، اگر انسان به خدا توکل کند، خدا همه کاره‌ی اوست و چیزی جز او نیست! علت آن است که غیری مقابل خداوند تصور نمی‌شود و همه چیز همان توکل به اوست و جز او نیست؛ - بنابراین غایتی برای #علم‌فلسفه وجود ندارد چون غیری نیست که غایت آن شود. - تفسیر المیزان، ج۱۹، طلاق/۳: «پس هیچ چیز نیست مگر آنکه قدری معین و حدی محدود دارد، و خدای سبحان موجودی است که هیچ حدی او را تحدید نمی‌کند و هیچ چیزی به او احاطه نمی‌یابد، و او خودش محیط بر همه چیز است. و کسی که بر خدا توکل کند، خدا همه کاره او می‌شود، و هیچ سبب از اسباب ظاهری اینطور نیست، برای اینکه هر سببی را که در نظر بگیری یک بار کارگر می‌افتد و بار دیگر نمی‌افتد، ولی خدای تعالی اینطور نیست، «إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ»، چون خدا به کار خود می‌رسد و تمامی امور در حیطه‌ی قدرت خدای تعالی است.» ● احمد فرحانی | نهایه ۱۴۰۰ ، ج ۹ 🏴 @serrethari | فلسفه خون خواهی