🌱فرزند اگر احساس کند پدر و مادر در رفتار و اخلاق مراعات قدرت مافوقی را می‌کنند، او هم رعایت خواهد کرد. به این ترتیب فرزند از اول از طریق والدین وارد حریم تقوای الهی می‌شود. 💢مثال: فرض کنید خانواده‌ای به تفریح رفته اند. پدر درصحرا به کشتگاه گندم که می‌رسد، دقت می‌کند برای عبور از آنجا راه طولانی‌تری پیدا کند تا روی گندم‌های مردم پا نگذارد. بچه که این احتیاط و تقوا را می‌بیند، در عمل، تقوا و لا اله الا الله را یاد می‌گیرد؛ اما اگر پدر گندم‌های مردم را له کند، بی‌تقوایی را مثل بیماری به فرزندش منتقل می‌کند. آیت الله #حائری_شیرازی 📚منبع: تربیت دینی کودک #تربیت_کودک ❋ستاره مبین، کانال تخصصی مشاوره     ◣@Setare_mobin ◢ ࿐❁☘❒◌🌙◌❒☘❁࿐

🍃 زمانی برای نصیحت کردن... نصیحت کردن زمان مخصوص دارد. انسان اگر در وقت مخصوص و مناسبی نصیحت کرد، این نصیحت اثر دارد؛ اگر بی موقع بود اثری ندارد. وقتی فرزندتان به شما اعتماد دارد، او را نصیحت کنید؛ نه اینکه وقتی به شما بدبین است. چون در آن هنگام، بدبینی او نمی‌گذارد که نصیحت شما را بپذیرد. "آیت الله #حائری_شیرازی " #تربیت_فرزند #نصیحت_کردن ❋ستاره مبین، کانال تخصصی مشاوره     ◣@Setare_mobin ◢ ࿐❁☘❒◌🌙◌❒☘❁࿐

🔰دروغ گو پَروری اگر روش معلم این باشد که دانش آموز باید از او حساب ببرد🤨 شاگرد به دروغ گفتن تشویق می شود و برای توجیه کاری که نکرده است، دروغ می گوید😢 مثلا،" دانش آموزی شب خوابیده یا به میهمانی رفته و تکلیفش را انجام نداده است، اگر راست بگوید، معلم این را به حساب پررویی او می گذارد 😠 ولی اگر به دروغ بگوید دیشب سرم درد می کرد، اورا شاگردی می شناسند که از معلمش حساب برده است!😎 وقتی این طور شود و معنی حساب بردن این باشد، کار دگرگون می شود❗️ چون وقتی راست بگوید، چوب می خورد و حرف بد می شنود؛ ولی وقتی دروغ بگوید، معاف می شود و شخصیت او از آسیب در امان می ماند! 📛 این در رابطه‌ی پدر و مادری هم صادق است که فرزند را به دلیل راستگویی، عقوبت می‌کنند. 🌀از اینجا، فرزند یا شاگرد، دروغ را درامان ماندن از عقوبتِ رابطه می‌بیند و آن را به عنوان سپر بلای شخصیت خود، قبول می‌کند! 📚منبع: کتاب تربیت دینی آیت الله #حائری_شیرازی #تربیت_فرزند ❋ستاره مبین، کانال تخصصی مشاوره     ◣@Setare_mobin ◢ ࿐❁☘❒◌🌙◌❒☘❁࿐

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸یاد خدا، از سنخ توجه قلبی است نه توجه ذهنی🔸 لازم نیست انسان یاد خدا را به ذهن و خیالش منتقل کند. یاد خدا، یاد ذهنی نیست. یاد خیالی نیست. یاد خدا، نوعی «توجه» است؛ آن هم «توجه قلبی». مثلاً مردی عاشق زنی می‌شود؛ گاهی دیده‌اید که این مرد، حالت بی‌تابی و بی‌قراری دارد. این‌طور نیست که مدام اسم او را ببرد و دربارۀ او فکر کند، اما قلبش متوجه به او است. غذا می‌خورد، لباس می‌پوشد، راه می‌رود، اما دلش متوجه به اوست. این «یاد» است و لازمه‌اش خیال نیست. بسیاری افراد، یاد قلبی را، با یاد ذهنی و خیالی اشتباه می‌کنند. مرتباً می‌خواهد خدا را به خاطر بیاورد. این ذکر نیست. ذکر، «انس» است. ذکر، دوست داشتن خداست. آیت الله #حائری_شیرازی ❋ستاره مبین، کانال تخصصی مشاوره     ◣@Setare_mobin ◢ ࿐❁☘❒◌🌙◌❒☘