ستارگان آسمانی ولایت⭐️
روزهایَم یڪ‌به‌یڪ مے‌گُذَرند حال‌و‌روزم خَنده‌دار اَست... پُر شُده‌اَم اَز ادعا دَم اَز شُهَدا
#خاطرات_شـ‌هدا
💠همه این‌ها #بهانه‌های مجید بود و داشت دوران آموزشی💂 می‌گذراند. آنجا بهش گفته بودند باید #سریع باشید و خوب بتوانید بدوید چون تو قلیان😢 می‌کشی، نفس کم میاری.
💠بعد از هشت روز 📆به پدرش گفت: آقا دیدید هشت روز قلیان نکشیدم بابایش هم #خوشحال شد. به همسرم گفتم به خدا مجید کار‌هایی انجام می‌دهد که ما متوجه آن نشویم🤔 پدرش هم گفت: نه، مجید میخواهد من #راضی باشم.
💠کم‌کم دیدیم مجید شب‌ها🌘 قهوه‌خانه نمی‌رود، اما خانه هم نیست، #فکر می‌کردیم با دوست‌هایش سولقان و کن میرود😐، اما مجید تمام آن شب‌ها آموزشی برای #اعزام می‌رفت.
💠دو یا سه نفر 👥به ما گفتند مجید میخواهد به #سوریه برود، خیلی بهم ریختیم. چون آشنا داشتیم این پادگان و آن پادگان زنگ ☎️زدیم که راست است مجید میخواهد سوریه برود؟! گفتند #بله.
💠به تک تک گردان‌ها زنگ📞 زدیم که اگر مجید قرار شد برود تمام مسیر‌ها به رویش بسته باشد⚠️و ما اجازه ندادیم که سوریه برود. ولی به ما گفتند که حالا #ایرادی ندارد حالا که قلیان را کنار گذاشته اجازه دهید👌 در این دوره ها باشد
💠ولی کم کم #جدی شد و به همه اطرافیان گفت هوای مادرم 💞را داشته باشید من امشب عازم هستم آن شب پای چپم گرفت و اصلا #حرکت نکرد و خیلی جدی درد گرفت و بیمارستان رفتیم.🏥 آنجا با هر آمپولی که به پای من زدند #رگ‌هایش باز نمیشد
💠گفته بود خواب 😴حضرت #زهرا(س) را دیده است. به مجید گفتم، داداش بگو که نمی‌روم، اما نگفت که نگفت هر شب🌙 یکی از دوستانش به خانه می‌آمد تا من را راضی کند و برای #رفتن مجید رضایت بدهم.
💠بعد از این #ماجرا‌ها همه می‌دانستیم مجید شب‌ها آموزشی میرود،😥 یک شب لباس‌هایش را #خیس کردم و گفتم اگر خانه آمد می‌گویم لباس‌ها خیس است و بهت نمی‌دهم. ❌
💠یک روز آمد #خانه و گفت: راحت شدید😔؛ همه دوستانم رفتند. ما هم گفتیم خدا را شکر که تو نرفتی. اما #تصمیم مجید چیز دیگری بود و مجید قرار بود با پرواز ✈️بعدی به سوریه اعزام شود.
💠متوجه شد که #چاره‌ای نیست و هر بار که حرف از رفتن می‌زند من مریض می‌شوم😷 و پدرش هم رضایت نمی‌دهد گذشت تا زمانی که یک روز #سرخاک یکی از آشناهایمان رفته بودیم. همه بهش گفته بودند پدرت در بازار آهن تنهاست‼️ و تو تک پسر خانه هستی، چه طوری #دلت می‌آید بروی
💠گفته بود: خواب💤 حضرت زهرا(سلام الله علیها) را دیدم و بهم گفتند: یک #هفته بعد از اینکه بیای سوریه، میای پیش خودم می‌دیدم 😍مجیدی که تا این اندازه #شیطون و سرحال بود و می‌خندید، این هفته‌های آخر خیلی اشک 😭می‌ریخت...
✍ به روایت مادر بزرگوارشهید
#شهید_مجید_قربانخانی🌷
https://eitaa.com/setaregan_velayat313
✅ وصیت #شهید حججی به بانوان:
همیشه این بیت شعر را به یاد بیاورید:
آن زمانی که حضرت رقیه سلام الله خطاب به #پدرش فرمودند:
غصه ی حجاب من را نخوری بابا جان
چادرم سوخته اما به سرم هست هنوز😭 ♥
https://eitaa.com/setaregan_velayat313
مادر شهید باز هم از فرزندش برایمان می‌گوید: حسین ارادت ویژه‌ای به ائمه اطهار داشت و این حس ارادت، او را در سیزدهم آذر سال 94 برای دفاع از حرم اهل بیت اعزام به سوریه کرد.فکر می‌کنم تمام مادر‌ها علاقه زیادی به فرزند پسر خود دارند، این حس علاقه در من بسیار شدید بود، به طوری که حتی اگر دقیقه‌ای دیر‌تر از زمان روزمره به منزل میرسید برای او نگران می‌شدم.
علیرغم اینکه وابستگی زیادی به حسین داشتم اما مانع حس ارادت او به اهل بیت و دفاع از حرم حضرت زینب نشدم و به اعزام او برای جنگ رضایت دادم.
#شهید_حسین_معز_غلامی🌹
https://eitaa.com/setaregan_velayat313
4_5814632497484399242.mp3
2.05M
راس تو میرود بالای نیزه ها😔😭
مداحی محمدرضا نوروزی
شب زیارتی مولای مظلوممان حسین (ع) ، دست ادب به سینه گذاشته و سلام عرض میکنیم به محضر ایشان...
https://eitaa.com/setaregan_velayat313
ستارگان آسمانی ولایت⭐️
#کتاب_عارفانه 💖(فوق العاده زیبا) #خاطرات_شهید_احمدعلی_نیری #قسمت_پنجاه_وپنجم 5⃣5⃣ «صبحانه فانوسی»
❣﷽❣
#کتاب_عارفانه 💖(فوق العاده زیبا)
#خاطرات_شهید_احمدعلی_نیری
#قسمت_پنجاه_وششم 6⃣5⃣
«آخرین حماسہ»
(رحیم‌اثنی‌عشرے)
خدا را شڪر میڪنم.
من در آن‌روز‌ها
یڪ دفترچه📒 همراهم داشتم
ڪه‌کوچڪترین‌وقایع را یادداشت میڪردم❗️
حدود سه‌دهہ از آن‌زمان گذشته اما
گویی
همین دیروز بود ڪہ…
اواسط بهمن از منطقہ پدافندۍ مهران
به دو کوهہ برگشتیم.
بوے‌عملیات را همه حس میڪردند
یڪ‌شب برادر‌مظفری جانشین گردان
برای ما صحبت‌ڪرد.
ایشان گفت که با پایان‌‌یافتنِ زمان حضور شما در جبهه،
میتوانید تسویہ‌ڪنید و برگردید
اما عملیات نزدیڪ است،اگر بمانید بهتر است
اڪثرِ‌بچہ‌ه ا‌گفتند: #می‌مانیم
اما چند‌نفرے از ما جداشدند
که هیچ‌بویی از معنویت نداشتند:(
یادم هست کہ ۱۵بهمن🗓 ،ما را به
اردوگاه عملیاتی
بردند، یڪ‌هفتہ آنجا بودیم. خبر شروع عملیات والفجر 8⃣ را در بیستم بهمن
همان جا شنیدیم.
دو روز بعد ما بہ ابادان رفتیم.
روزِ بعد ما را به سولہ کنارِ‌اروند آوردند.
روز ۲۴بهمن ما را بہ آن‌سوے اروند منتقل ڪردند
دوشب در سنگرهاۍ‌پشتیبانی حضور داشتیم
بہ ما گفتند مرحلہ دوم عملیات در راه است
این مرحلہ بسیار سخت‌تر از مرحلہ‌اول است
چون دشمن در هوشیارے کامل است.
شبِ ۲۷بهمن بود.
برادر‌نیری،وصیت‌نامہ خود را نوشت✍
موقع غذا یڪ حلوا شڪری را باز ڪرد و گفت:
بچه‌ها بیایید حلواے خودمان را تا
قبل از شهادت بخوریم
نماز مغرب و عشاء ڪہ تمام‌شد
آماده حرڪت شدیم
فرمانده‌گردان و مسئولِ‌محور براے ما صحبت ڪردند
گفتند:
شما از‌پشتِ منطقہ عملیاتی باید‌حرکتِ‌خود‌راآغاز‌ڪنید❗️
شما مسیرِ‌جادہ خور عبدالله را جلو می‌روید
از ڪار باتلاق‌ها عبور میڪنید
و از مواضعِ‌گردان حمزه هم‌رد میشوید.
ڪمی‌جلوتر،به یک پُلِ مهم میرسید
این پُل باید منهدم شود❗️
چون در ادامه عملیات احتمال دارد
ڪہ نیروهاے زرهی دشمن باعبور از این‌پل،نیروهاے مارا محاصره‌ڪنند…
صحبتهاے‌فرمانده 👤 بہ پایان‌رسید
اما ب اتوجہ‌وبہ هوشیارۍِ‌دشمن و شدتِ‌آتش☄،
احتمال موفقیتِ ما ڪم بود.
برای همین‌گردان دیگرے‌برای پشتیبانی گردان ما آماده‌شد.
شراطِ بدے در خود احساس میڪردم.
مسئول‌دسته‌ما، رو بہ من ڪرد و گفت:
دوست‌داری #شهید‌بشی⁉️
گفتم: هرچۍ‌خدابخواد،
من اومدم که وظیفم رو انجام‌بدم.
گفت: پس‌هیچی، مطمئن باش #شهید‌نمیشی
براے شهادت باید #التماس‌کرد
کسی همینطورۍ شهید نمیشه❗️
حرڪتِ‌گردان آغاز شد.
هیچڪس نمی‌دانست تا ساعاتِ دیگر⏳
چه اتفاقی‌‌می‌افتد.
#ادامه_دارد ...
📚منبع: کتاب عارفانه از انتشارات شهید هادی
تایپ با کسب اجازه از انتشارات و مولف می باشد.
https://eitaa.com/setaregan_velayat313
#کتاب_عارفانه 💖(فوق العاده زیبا)
#خاطرات_شهید_احمدعلی_نیری
#قسمت_پنجاه_وهفتم 7⃣5⃣
«شهادت»
[رحیم اثنی عشری]
گردان ما با عبور از نخلستان ها خودش را به جاده مهم خور عبدالله رساند.
حرکت نیروها پشت سرهم در یک ستون آغاز شد.
بردار میرکیانی جانباز بود و نمی توانست پا به پای بچه ها حرکت کند برای همین برادر مظفری گردان را هدایت میکرد.👌
رسیدیم به مواضع بچه های گردان حمزه.
بارش خمپاره در اطراف ما شدت یافته بود.
اکثر خمپاره ها داخل منطقه باتلاقی می خورد و منفجر نمیشد❗️
آن شب دسته سی نفره ما در سر ستون گردان حرکت میکرد.
برادر نیری هم که جانشین مسئول دسته بود جلوتر از بقیه قرار داشت.
ما به سلامت از این مرحله گذشتیم.
ساعتی بعد با سکوت کامل خودمان را به مواضع دشمن نزدیک کردیم.
صدای صحبت عراقی ها را می شنیدم.
در زیر نور منورها🎇🎇 سنگرهای تیربار دشمن را در دو طرف جاده می دیدم.
نفس در سینه من حبس شده بود.
بچه ها همین طور از راه می رسیدند
وپشت سرهم می نشستند.
یاد ساعتی قبل افتادم که همه بچه ها از هم حلالیت مےخواستند.
یعنی کدام یک از بچه ها امشب به دیدار مولایشان نائل می شوند⁉️
در همین افکار بودم که یک منور 🎆
بالای سرِ ما روشن شد❗️
تیربارچی عراقی فریاد زد :
قِف قِف(ایست)
همه بچه ها روی زمین خیز رفتند.
یکباره همه چیز بهم ریخت.
هر دو تیربار دشمن ستون بچه های ما را به رگبار بستند.
شدت آتش بسیار زیاد بود.☄💥
صدای آه و ناله بچه ها هر لحظه بیشتر میشد.
در همین گیر و دار سرم را بلند کردم.
دیدم برادر #نَیِّری روی زانو نشست و با اسلحه کلاش به سمت تیربارچی سمت چپ نشانه گرفته.
چند گلوله شلیک کرد.
یکدفعه دیدم تیربار دشمن #خاموش شد❗️
برادر مظفری خودش را به جلوی ستون رساند وفریاد زد :
بچه ها امام حسین(ع)منتظر شماست.الله اکبر...
خودش به سمت دشمن شلیک کرد و شروع به دویدن نمود.
همه روحیه گرفتند.
یکباره از جا بلند شدیم و دنبال او دویدیم.
خط دشمن شکسته شد.
بچه ها سریع به سمت پل حرکت کردند.
اما موانع دشمن بسیار زیاد بود.
درگیری شدت یافت.
بارانی از گلوله و خمپاره و نارنجک روی سر ما باریدن گرفت.
ما به نزدیک پل مهم منطقه رسیدیم.
***
هنوز هوا روشن نشده بود که به ما دستور دادند برگردید.
گردان دیگری برای ادامه کار جایگزین ما شد.
وقتی شدت آتش دشمن کم شد،آن ها که سالم بودند از سنگر ها بیرون آمدند.
در مسیر برگشت،نگاهی به جمع بچه ها کردم.
آن ها که بازمےگشتند کمتر از شصت نفر بودند❗️
یعنی نفرات گردان سیصدنفره ما در کمتر از چند ساعت به یک پنجم رسید❗️
همین طور که به عقب برمیگشتیم به سنگر های تیربار دشمن رسیدیم.
جایی که از همان جا کار را شروع کردیم.
جنازه تیر بار چی عراقی روی زمین افتاده بود.
از آن جا عبور کردیم.
هنوز چند قدمی دور نشده بودم که در کنار جاده پیکر یک #شهید جلب توجه کرد❗️
جلو رفتم.
قدم هایم سست شد.
کنار پیکرش نشستم.
هنوز عینک👓 بر چهره داشت.
در زیر نور ماه 🌓خیلی نورانی تر شده بود.
خودش بود.
برادر نیری.
همان که از همه ما در معنویات جلوتر بود.
همان که هرگز او را نشناختیم.
کمی که عقب تر آمدم پیکر مهدی خداجو را دیدم.
بعد طباطبایی(مسئول دسته).
بعد میرزایی.
خدای من چہ شده⁉️
همه بچه های دسته ما رفته اند.
گویی فقط من مانده ام❗️
نمیدانید چه لحظات سختی بود.
وقتی به اردوگاه برگشتیم سراغ بچه های دسته را گرفتم.
از جمع سی نفره ما که سه ماه شب و روز باهم بودیم فقط هشت نفر برگشته بودند❗️
نمی دانید چه حال و روزی داشتم.
یاد صحبت های مسئول دسته افتادم که می گفت:
(شهادت را به هرکسی نمی دهند.بایدالتماس کنی)
بعد ها شنیدم که یکی از بچه ها گفت :
برادر نیری وقتی گلوله خورد روی زمین افتاد.
بعد بلند شد و دستش را روی سینه نهاد و گفت :
السلام علیک یا ابا عبدالله...بعد روی زمین افتاد و رفت.😔
#ادامه_دارد ...
📚منبع: کتاب عارفانه از انتشارات شهید هادی
تایپ با کسب اجازه از انتشارات و مولف می باشد.
https://eitaa.com/setaregan_velayat313