بسمه تعالی گـفـتن از شاهِ شهـیـدان مشکـل است وصفِ او کی کارِ شخصی غافل است؟! من کـه بـاشم کـه بگـویـم از سحـر؟! زهــر را چه جـــرأتِ وصفِ شکــر؟! مــــاهـی از دریــا نـدارد اطـلاع او از آن پــــهــنــــا نـدارد اطـلاع خار را کی قدرتِ وصفِ گُـل است؟! لال کـی قـادر به مــدحِ بُـلـبُـل است؟! عـشق امـا شـور بـر پـا مـــی کـنـد ایـن زبـانِ بـسـتــه را وا مـــی کـنـد مـی کـنـد امـر ایـن سـراپـا هـیـچ را کـه بــزن حــرف از شهـیـدِ کـربـلا : قـلـۀ ایـثــــار ، فـتـحـش ساده نـیـست فـاتـحـش تـنها حسیـن ابن علیست او تمامِ عزت است و افـتـخــــــــار جمعِ هرچه ارزش است و اعـتـبـــــار تـکـسـوارِ دشــتِ جـانـبازیـسـت او هـیـبـتِ کــــــــــوهِ سـرافرازیـست او مـثـل و مـانـنـدی ندارد در گـذشت جمله ایـثـار است و سرتاسر ، گـذشت جـانـفـشـانی را نـهـاده پـشتِ ســر کـــرده از اوجِ فـــداکـــــــاری گـذر انـتـهـایِ غـیـرت و مـردانـگـیـست در دو دنـیــا مـثـل او آزاده نـیـست موجِ دریایِ خروش است و نهـیـب مـانده در مـیـدانِ جرأت ، بی رقـیب ترس را از صفحـۀ دل ، کرده پـاک او زده پـشت شجـاعت را به خـاک پـنـجـمـیـن اُسطورۀ پـاکیست او اهـلِ خـاک ، امـا دل افـلاکیست او مـعـدنِ مـهـر و حـمـاسه ، سیـنـه اش عـشق ، لـبـریـز از دلِ بی کـیـنـه اش رشـتـه هـای تـار و پـودش ، بـنـدگـی جـاری از کــوهِ وجـودش ، بـنـدگـی جـز خـدا ، پـیـشش هـمـه بی اعـتـبـار او کـشـیـده بـیـن چـشم و دل ، حـصار کـفـتـرِ قـلـبـش ، رهـا از بـامـهــا مُـرغِ روحـش ، بـا خـبـر از دامـهــا صیدِ شاهـینِ نگـاهش ، هر عقـاب مـحـوِ رویِ هـمـچـو ماهش ، آفـتـاب چـشمش از بـازِ شکـاری ، تـیـزتر نـیـست از ابـرویِ او ، خـونـریـزتــر آسمـان ، یـک گـوشه از سجـاده اش سـرو اســیــــــرِ قـامـتِ آزاده اش نـیـست اقـیـانوس پـیشش ، غـیـرِ جو هـرچه دریـــا ، غرقِ روحِ ژرفِ او هرچه خوبی هـست در خوبـان همه هـست یـکـجــا در حُـسـیــنِ فاطمه صورت و سیـرت به مولا رفـتـه بود او هـمـه چـیـزش به بـابـا رفـتـه بود بـــود عـیـنِ فــاتـحِ بــدر و حُـنـیــن مـو نمـیـزد هـیـچ با حـیـدر ، حُـسـیـن رعد می شد گم ، چو نعره مـی کـشـیـد برق در می رفـت ، وقـتی می جـهـیـد دستِ طوفـان را هـجـومش بـسـتـه بود پـشتِ تـنـدر را خـروشش خم نـمـود بــــر دهـــــانِ اســـبِ آتـش زد لِـگـام صاعـقـه را کـرد ایـن اُعـجـوبـه ، رام زیـن نـمـود او تــوسـنِ رگــبـــار را زنـده کـــــرد او حـیــدرِ کــــرار را او در آورد از سـپـــاهِ شـب ، دمـــار جُـغـدهـا را جمله کـرد او تار و مار مـــوجِ تـنــدش سیـلها را جمله بـــرد تـیـغ از خونش ، شکستی سخت خورد با طـلـوعـش ،تـیـرگی از هم گـسـیـخـت ظلـمـت از هـنگـامۀ سُرخش ، گـریـخـت گـفـت : «من فـرزنـدِ تــیـــغ و دشـنــه ام خــونِ خـون آشــامـهــا را تـشـنـه ام فاطمه در تـار و پـودم ، جـاری است خـونِ حـیـدر در وجـودم جاری است شـب شکـافـم ، عـیــنِ شـمـشـیـرِ پــدر مـثـلِ حیدر ، مردِ رزم است ایـن پـسر مـثـلِ بـابـا ، شـیـــــرِ ربـانـیـسـتــــم اهــلِ صُـلـحِ با شُـغـالان نـیـسـتــــم مردِ مردستـان و بـیـعت با شُـغال؟! شـیـر و ترس از روبـهـانِ بـدسگـال؟! من حـسـیـنم ، بـرقِ شب سوز خدا مـن کـجـــــا و بـیـعتِ بـا شــب کجا؟! کـاسـۀ صـبـرِ دلِ من ، پُــر شــده سـیـنـه ام از شورِ رفـتن ، پُــر شــده در دلِ دریـائـیـم ، طوفـان به پـاست کـشـتیِ روحـم ، سـوارِ مـوجـهـاست پـیشِ رویـم ، رویِ گُـل ، پا می نـهـنـد بــر لَـجَـن هـا ، نـامِ دریـا می نـهـنـد دزد و هـیـزی بی وجود و بی حـیـا کــرده خـود را والــیِ دیــنِ خُـــدا این لَجَن که رأس دین بنشسته است حـرمـتِ آئـیـنـه را بـشکـسـتـه است مـنـکـرِ نـور است ، ایـن خـفــاشِ کــور مـشرک است ایـن از خُـدایِ نـور ، دور مـنـبـعِ فـسق و فـجـور است و فـساد اصلِ نـنـگ و ذلـت است این بـد نـهـاد پـیـشـتــازِ بـی شِـرافـتـهــاسـت او مَـخــزنِ مـجـمـــوعِ آفـتـهــاسـت او هـر حـرامـی را حـلال انـگـاشـتـه! پـــــرچمِ لامـذهـبــی افـراشــتــــــه! دشـمـنـی با پـایـۀ دیـن مـــی کـنـد او به حق ، بی پـرده تـوهـیـن می کـنـد مـی شود ایـن بی خُـدایی را نـدیـد؟! مـی تـوان ایـن بی حـیایی را نـدیـد؟! #امام_حسین #امام_زمان #امام_خامنه_ای #پاسدار #کربلا #قیام_عاشورا #امر_به_معروف #نهی_از_منکر #پایان_آمریکا #پایان_اسرائیل #سید_علیرضا_حسینی صفحه ۱

مـی شود آیــــا حُـسـیـن اِبـن عـلـی_ باشی و چون شـیـر نـخـروشی ولــی؟! شیـر و ساکـت مـانـدن آیا می شود؟! ایـن زمـــان آیــــا مُـدارا مـی شود؟! شـیـر با کفتارها دمـسـاز نیست مرکزِ دیـن ، جـایِ مـیـمـون بـاز نیست مرکزِ دیـن جـای شـیـرانِ نـر است جـایـگــاهِ مـصطـفـی و حـیــدر است بـاید اسبِ تـیـزِ خود را زیـن کـنم یــــــاریِ جــانــانـه ای از دیـن کـنم صبـر جـایـز نیست ، بـایـد خـیـز کرد زود بـایـد تـیــغِ خـود را تـیــز کرد یـک قـیـــامِ سُرخ ، مـی خـوانـد مــــرا عـشـــق آری عـشـق ، مـی گـویـد بـیـا عشق می گـویـد که وقت رفـتن است پـــس سکـوتِ دشت را بـایـد شکـست مـردم دنـیــا! قــیـــامِ مـــن جـداست_ از هر آن چـیـزی که مـنـفـور خداست از سـرِ گـردنـکـشـــی و ظُـلـم نـیـست نـهـضت از اهدافِ توخالی ، تُـهـیـست ایـن خروجِ آتـشـیــــن و بــی شکـست بـهـرِ اصلاحِ امـــــــــــورِ مــردم است مـردمــــی کـه اُمّـتِ جـدِ مــــن انـد سـخـت اما با حـقـیـقـت ، دشـمــــن انـد مـن بـرای ایـنـکـه امـــــر و نـهـی را_ زنـده گـردانـم ، شـدم تــیـــــــری رهـــا من مـسـیـرم راهِ جَـــدم مـصطـفـاسـت راهِ مولایم ، عــلـــــــــــیِ مـرتـضاسـت هـرکـه دریـایِ دلش ، طـوفـانی است _ یـا هـوایِ سـیـنـه اش ، بـــــارانی است _ یـا بــرای پَـر کـشـیـــدن ، تـا خُــدا _ مــــی شمـارد ، لـحـظـه هـایِ مـانـده را _ بـا حُـسـیـن ابـن عـلـی راهـی شود چـونـکـه او فــردا از ایـن جـا مـی رود» میلاد سراسر نور آقا اباعبدالله الحسین(صلوات الله و سلامه علیه) مبارک باد بر وجود مقدسش و تعجیل در فرج فرزندش(عج) ، دمادم(((صلوات))) #امام_حسین #امام_زمان #امام_خامنه_ای #پاسدار #کربلا #قیام_عاشورا #امر_به_معروف #نهی_از_منکر #پایان_آمریکا #پایان_اسرائیل صفحه ۲ https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)