🔺 وقتی آن طاغوت وقت معتمد (علیه اللعنة) که دستور زندانی کردن امام حسن عسکری را می‌دهد، گاهی هم می‌پرسد که وضعش چه‌جوری است؟ می‌گویند اگر شب است دارد نماز می‌خواند و اگر روز است در حال روزه است. 🔸 و این وضع که در اخبار ما نقل شده، برای ساختن ملیون‌ها انسان کافی است. چرا؟ برای خاطر اینکه طرز درون و ضمیر و باطن ما اصلاً این‌طور نیست. ما اگر راحتی درک بکنیم می‌گوییم شکر خدا، الحمدلله - در صورتی اهل ذکر و عبادت باشیم- اما اگر ما را زندان ببرند، شکنجه بکنند، دور از خانواده ببرند، آن‌جا هم این‌طور شکر می‌کنیم؟ این‌ها آن‌جا را خلوت‌گاه عبادت برای خود حساب می‌کنند. 🔹 فلذا درباره‌ی جدّشان حضرت کاظم علیه‌السلام وارد شده که وقتی در سیاه‌چال زندان مبتلا شد، آن‌جا تشکر کرد از خداوند که من در پی این بودم که یک جایی و یک مکانی برای عبادت پیدا کنم و به من مرحمت کنی، حالا دیدم به من دادی. ♦️ پس زندان برای آن‌ها محفل انس با خدای زندان، خدای جهان و خدای انسان است و این راه، راه وصولشان است. ولی زندان برای ما بدبختی و شقاوت و بیچارگی‌مان است و از آن همیشه فراری هستیم. اگر خدای ناکرده یک‌وقت گرفتارش بشویم، دیگر آن عبادتی که در خارج از زندان بوده که نخواهیم داشت. از ما نمی‌آید دیگر، نه حواسش را داریم و نه فکرش را داریم. این است که باید گفت طرز وجود این بزرگان مثل طلای ناب است و طرز وجود امثال بنده چیز دیگری است. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🌸🌸🌸 صلی الله علیک یا ابامحمد الحسن ابن علی العسکری 🔺 من امروز ارمغاني خدمت شما تقديم مي‌كنم كه آن را جايي نديده‌ام ولي اميدوارم برايتان مفيد باشد: « اللهم صل علي محمد و آل محمد، اللهم صل علي الحَسَنِين( امام حسن مجتبي و امام حسن عسکري عليهما السلام) و الحسين و اهل بيتهم و شيعتهم و عجل فرجهم و اهلك اعدائهم.» ♦️ من شنيده‌ام كه حاج شیخ عباس قمي (رحمه الله) ساعتش را كه بايد مي‌برد پيش ساعت ساز تا درست كند، كمي تربت در آن ريخته و ساعتش به كار افتاده است. پس ما يك چنين چيزهايي داريم ، منتهي بايد خودمان لمس كنيم و از روي تقليد نباشد و اين زماني محقق مي‌شود كه ما هر شب يا هر روز وقتي را براي توسل به ولي امر حضرت مهدي(صلوات الله و سلامه عليه) بگذاريم. خودمان كه لمس كرديم، راه را که یافتیم، آن‌وقت رهبر دیگران بشویم و جوان‌ها را نجات بدهیم. 🔹 بنابراین الحمدلله، راه و چاه براي حوزه‌ها‌ي علميه ما روشن است منتهي يك شرط دارد و آن بيچارگي داشتن است و فهميدن اينكه ما به جايي نمي‌رسيم و در اجتماع گم مي‌شويم و از بين مي‌رويم و حريف آمريكا و اسراييل نمي شويم مگر با اين مسائل. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 بیماری‌های قلبی! 🔹 همیشه این هراس را مؤمنین دارند که نکند بیماری‌های قلبی که مثل خوره است و دین و اخلاق را از بین می‌برد، درون‌شان پیدا شود. در یکی از حکمت‌های نهج‌البلاغه حضرت می‌فرماید: «ما زالَ الزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنّا اَهْلَ‌الْبَيْتِ حَتّى نَشَأَ ابْنُهُ الْمَشْؤُومُ عَبْدُاللّهِ»؛ [ نهج البلاغه ح۴۵۳]. زبیر از ما بود. او از قهرمانان رزمنده اسلام بود تا وقتی‌که این پسرش عبدالله بن زبیر روی کار نیامده بود. این جوان مثلاً خوش‌سیما یا دارای به نظرش هنر و امثالهم که پیدا شد، زبیر به او علاقه‌مند شد و این جوان هم اتفاقاً منافق بود!. کم‌کم زبیر از ما کنده شد و به او پیوست!. عده‌ای بودند در اول اسلام که این‌ها به خاطر آن شخصیتی‌که برای خود قائل بودند، زورشان می‌آمد و شرم داشتند که محصل علوم دینی هم باشند؛ چون اسلام بر اساس ایمان است و ایمان هم بر اساس علم تفسیر و مسائل مبدأ و معاد و صفات الهی است و همه‌ی این‌ها اموری است که در دسترس نیست. این‌ها کنجکاوی و بحث و نوشتن می‌خواهد و جلسه داشتن می‌خواهد، ولی آن‌ها زورشان می‌آمد که این امور را پی‌گیری کنند و این شخصیت‌شان در آن‌ها بیماری ایجاد کرده بود و مصداق این آیه شده بودند که: «فِی قُلُوبِهِم مَّرَض‌ٌ فَزَادَهُم‌ُ اللَّه‌ُ مَرَضًا»؛ ( بقره :۱۰). ۸۲٫۱۱٫۴ ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 ذکر دعای سفارش شده از مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی به نقل از مرحوم امام خمینی که به شاگردان خویش به جهت دفع بلا و مصیبت توصیه می‌فرمودند: عصر و غروب جمعه، به نیابت از تمام شیعیان عالم ده مرتبه: اللهمَّ صلِّ علی محمّدٍ و آلِ محمّدٍ وَ ادْفَعْ عَنَّا البَلاءَ المُبْرَمَ مِن السَّماءِ إنَّكَ عَلى کُلِّ شَئٍ قَدِیرٌ خدایا صلوات فرست بر محمد و آل محمد و دفع بنما از ما بلائی را که حتمی شده است از آسمان، همانا تو بر هر امری قادر و توانائی التماس دعا @seyedololama

🔺 جهل بسیط در انسان خاصیت زیادی دارد. انسان باید در درونش همیشه خود را جاهل بسیط بشناسد، نه عالم به همه چیز. ❌ یکی از آفات لباس روحانیت مثل آفات شغل‌های طبابت، مهندسی، استادی، پرفسوری، وکالت، وزارت و هر عنوانی که روی انسان می آید و انسان لباس آن عنوان را بر خودش می پوشاند، این است که انسان را از جهل بسیط خارج می‌کند. چرا؟ برای اینکه می‌گوید خب اگر از من مامورین من بپرسند که چه کار کنیم؟ اگر بگویم فعلا نمی‌دانم، می‌گویند پس چرا وزیر شدی! وکیل شدی! معلم شدی! روحانی شدی! 🔸 یک وقتی ما اول جوانی- طلبه بودیم یا نبودیم- عمامه داشتیم، رفته بودیم شهرستانی، به یک کسی گفتیم که مثلا ریشت را چرا تراشیدی؟ او هم خواست به ما بگوید که تو خودت چیزی بلد نیستی، گفت تو از قم آمدی- از ظاهر ما این معلوم بود که ما از قم امده بودیم- گفت: حضرت معصومه شوهر کرده یا نه؟ گفتم نمی‌دانم. گفت پس چی می‌دانی؟! همان جا جلوی ما را گرفت که تو که نمی‌دانی حضرت معصومه شوهر کرده یا نه، پس دیگر حرف نزن! دیگر به من می‌گویی چرا ریشت را تراشیدی؟! 🔹 مقصود این است که هر لباسی که آدم به خودش بپوشاند، انسان را از جهل بسیط خارج می‌کند و یک سرمایه دروغی به انسان می‌دهد که آدم خیال می کند، من دیگر ملا هستم، من دیگر مهندسم، معمارم، من دیگر استادم. ⚠️ آن وقت اینها می‌شوند روحانی نما، عالم نما که چیزی را بلد نباشد و به خودش آن چیز را نسبت بدهد و ببندد. 🔻 در دعای عرفه هم وارد شده که حضرت عرض می‌کند: خدایا من در علمم هم جاهلم! الهی انا الجاهل فی علمی فکیف لا اکون جهولا فی جهلی. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

السلام علیک یا بنت موسی بن جعفر یا فاطمة المعصومة اشفعی لی فی الجنة وفات حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها را تسلیت عرض می‌نمائیم. @seyedololama

🔺 ارزش عمر گران‌بها 🔹 نکند که مصداق «اذا مَاتُوا انتَبِهُوا» بشویم و وقتی موقع مرگ ما رسید، یک‌دفعه ملتفت شویم که جهان‌مان، جهان ظاهری بود. خوابی بود و تمام شد و کاری نکردیم!. بعضی از اهل علم گفته‌اند هر کسی در دنیا مسائل معارفی برایش حل نشود، در موقع مردن خطرناک می‌شود. چون می‌بیند آن‌چه را که حقیقت می‌پنداشته، دارد از دستش می‌رود. آن‌چه را هم که دیدنی نبوده یعنی عالم غیب، آن را باور نکرده است. پس این شخصیت اتلاف عمر کرده و دست خالی است. ۸۸٫۲٫۵ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

#دنیا #جهان_شناسی 🔹 سعی کنیم که علاقه‌ی به غیر خدا را کم‌کم [از دل بیرون کنیم] در عرض پنجاه سال، نه این‌که در عرض امسال این کلاس را بگذرانیم، فردا کلاس دیگر را. بعضی‌ها می‌آیند سؤال می‌کنند، مثل این‌که می‌خواهند مثلاً یک چیزی را امسال یاد بگیرند و تمام کنند، سال دیگر آن‌جور، می‌گویند: نمی‌شود. نشد، دیر شد، فلان شد. نه آقا این حرف‌ها نیست! شما بیست سال زحمت بکش که حب دنیا از دلت برود بیرون، ببین می‌شود؟ خدای نخواسته اهل ریا هستی، ریا از دلت برود. اهل بخل هستی، بخل از دلت برود. اصلاً این دبستان دنیا را خدا برای این چیزها آفریده، نه برای چیزهای دیگر. تهیه‌ی مال و حقوق و این‌ها مثل علفی می‌ماند که برّه‌ها استفاده می‌کنند. این‌ها که قیمتی ندارد! زندگی که چندتا بچه انسان دارد و این‌ها مثل چند تا برّه است که یک گوسفند دارد. این‌ها که چیزی حساب نمی‌شود. ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 اگر در کتاب شریف "نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی" مرحوم آیت الله مهدوی کنی نگاه کنید چند جا نام ریاضت برده شده و به دانشجوهای‌شان فرموده که انسان با ریاضت باید دینش را اصلاح کند. ریاضت در اسلام یعنی تحمل مشکلات نه اینکه نشستن به گوشه‌ای و مانند هندوها کارهایی انجام دادن که مدرکی صحیح ندارد، ولی این [ریاضت در اسلام] مدرک دارد؛ چون حضرت علی علیه‌السلام هم در نهج‌البلاغه می‌فرماید: «النَّاسُ ثَلَاثَةٌ»؛ مردم به سه قسم تقسیم می‌شوند. «عَالِمٌ‏ رَبَّانِيٌ‏»؛ عالم ربانی. «وَ مُتَعَلِّمٌ‏ عَلَى‏ سَبِيلِ‏ نَجَاةٍ»؛ یعنی شاگرد عالم ربانی که می‌خواهد خودش را از جهل و تاریکی نجات دهد یا مردم زمان خودش را از جهل و نادانی نجات بدهد. این نجات دادن یعنی ریاضت. پس ریاضت اسلامی در قسمت علمی همین است. 🔹 بعد که گردیدند و جستجو کردند و اموال خرج کردند و سفرها رفتند، آن‌وقت نوبت به ریاضت عملی می‌رسد. چون مطالبی را می‌فهمند که مردم نمی‌دانند. در نتیجه منفور مردم می‌شوند و در ملت خودشان، شهر خودشان مورد آزار قرار می‌گیرند. این‌ها همه می‌شود ریاضت. پس ما یک ریاضتی داریم که خیلی هم مهم است. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

‍ 🔺 کسب معرفت و شناخت و محبت الهی 🔹 ما باید هدف‌مان را این قرار دهیم که تا آخرین نفس در راه تمکن دادن و جای‌گیر کردن معرفت الهی و محبت الهی در وجود خودمان کار کنیم و بدانیم که این امر یک چیزی نیست که با تحصیلات درست شود، با عبادات درست شود. همه‌ی این‌ها اجزای این کارند، ولی کافی نیستند. باید توسل، ناله، فریاد، خدمت به خلق، احسان‌ها، و هر چه که قابل انجام است، انجام دهیم، شاید یک بویی از این مسائل بیریم. در مناجات شعبانیه یک جمله‌اش هست که خدایا من مأیوس نیستم که در مسأله‌ای که عمرم را در آن صرف کردم مرا محروم کنی. عمر انسان اگر بخواهد عمر گربه و موش حساب نشود، آن چیزی است که در این راه خرج می‌شود. از وقتی می‌فهمد خدا دارد و او را نمی‌شناسد، باید در جاده‌ی شناخت او تا دم مرگ بیافتد. حالا هر چه قسمتش شد، شد؛ دیگر این تقدیرات دست ما نیست. ما نمی‌دانیم پیش خدا چه ارزشی داریم و اعمال ما نزد او چه ارزشی دارند و چه نتیجه‌ای بر آن‌ها بار می‌شود. برنامه این است. ۸۲.۱.۲۷ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama