🛑سعید امامی، شهید مظلوم راه حق،، #قسمت_اول 🔹در ۳۰ خرداد ۱۳۷۷، روزنامه کیهان در خبری مهم و تاریخی، خبر فوت سعید امامی،امامی که از نفرات کلیدی و مهم وزارت اطلاعات بوده، در بیمارستان لقمان تهران را منتشر کرد. این برای اولین بار بود که نام سعید امامی به عنوان یکی از نفرات مهم وزارت اطلاعات در دهه ۶۰ و ۷۰، در یک رسانه منتشر می‌شد و جامعه با نام یک عنصر رده بالای اطلاعاتی آشنا می‌شد و انتشار این خبر، آغاز جنجال هایی سلسله وار در کشور بود. 🔸۲ خرداد ۱۳۷۶، زمانی که محمد خاتمی در انتخابات به پیروزی رسید، آغاز دوران جدیدی در تاریخ سیاسی ایران بود. دورانی که به شهادت حوادث و وقایع آن روزها، نوید دوران پر التهابی را می‌داد. یک سال پس از روی کار آمدن دولت اصلاحات، و در میان جار و جنجال های سیاسی و رسانه ای که در کشور به راه افتاده بود، یک خبر در ۱ شهریور ماه ۱۳۷۷ نگاه ها را به سوی خود جلب کرد. 🔹سید اسدالله لاجوردی دادستان اسبق مرکز و رئیس سازمان زندان ها در اوایل دهه ۷۰، در بازار تهران و در مغازه پارچه و روسری فروشی خود ترور شده و به شهادت رسید. ترور لاجوردی در شرایطی اتفاق می‌افتاد که سال ها از موج ترورهای سازمان مجاهدین خلق در ایران سپری می شد، و ترور لاجوردی بعد از دوران مسئولیت وی و در شرایطی که دوره جدیدی در ایران آغاز شده بود، عجیب و غیر منتظره بود. اگر بسیاری از عناصر اطلاعاتی و یا عضو در دادستانی، انتظار ترور افرادی همانند لاجوردی به دلیل ضدیت با سازمان مجاهدین خلق در دهه ۶۰ و یا حتی اوایل دهه ۷۰ را داشتند، اما ترور وی در سال ۷۷ غیر منتظره بود(علت این بود که اسنادی از نفوذی عجیب در ساختار انقلاب توسط منافقین به او رسیده بود). 🔸چند ماه پس از ترور لاجوردی، در پائیز ۱۳۷۸ موج ترورها و قتل هایی به راه افتاد که بعدها به قتل های زنجیره ای مشهور شد. در آذرماه۷۷ خبر ترور و قتل داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری منتشر شد و ترور محمد مختاری، مجید شریف و... باعث به راه افتادن جو ملهتب و شدیدی علیه نهادهای امنیتی کشور شد. تشییع جنازه داریوش فروهر و پروانه اسکندری به شدت با حواشی تندی علیه نظام اسلامی همراه بود، و علنا در این تشییع جنازه شعارهایی داده می‌شد که نظام جمهوری اسلامی را به قتل فروهر و همسرش متهم می‌کرد. 🔻کودتای دوم خرداد ۷۶: 🔹در نیمه دهه ۷۰ شمسی، ماه های پایانی دولت سازندگی فرا می‌رسید و جامعه به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی فراوان و همچنین احساس خفقان سیاسی که در جمع های دانشجویی و روشنفکری احساس می‌شد، هر لحظه در انتظار یک تغییر مهم و کلیدی بود. نارضایتی های اجتماعی و سیاسی سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ که در برخی از شهرهای ایران همانند اسلامشهر، مشهد، شیراز، قزوین و مبارکه و... رخ داده بود ترسیم چهره ای خشن و امنیتی از دولت هاشمی رفسنجانی می‌کرد و تورم بیش از ۴۰% و افزایش نرخ ارز همگی دست به دست یکدیگر داده بود تا جامعه ایران هر لحظه در انتظار انفجار بمب نارضایتی های اجتماعی و سیاسی باشد. 🔸بهمن ماه ۱۳۷۵، پس از کش و قوس های فراوان و کناره گیری گزینه های مختلف جناح چپ برای ریاست جمهوری همانند میر حسین موسوی، سرانجام مجمع روحانیون مبارز به دبیر کلی مهدی کروبی، رسما سید محمد خاتمی وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی و نماینده دور اول مجلس شورای اسلامی را به عنوان نماینده تمامی طیف های چپ خط امام(ره) معرفی کرد. 🔹حضور خاتمی با بازخوردهای مختلفی همراه بود اما تقریبا در آن ایام تمامی طیف های سیاسی مختلف ایران شانسی برای خاتمی در مقابل نماینده جناح راست که علی اکبر ناطق نوری بود قائل نبودند. 🔸شانس ناطق نوری برای ریاست جمهوری به دلیل حمایت های جناح راست و حدس این‌که، نظر ریاست جمهوری‌وقت (هاشمی‌رفسنجانی)و رهبری بر وی است، زیاد بود و خاتمی به عنوان گزینه ای نسبتا ناشناس گویی صرفا برای خالی نبودن انتخابات از رقیب نسبتا جدی کاندیدای ریاست جمهوری شده بود. 🔹بهار سال ۷۶ از راه رسید و روز به روز فضای سیاسی کشور جنجالی تر می‌شد. سرانجام با فرارسیدن خردادماه نسیم تغییرات شدید سیاسی وزیدن گرفت و پس از جنجال کارناوال روز عاشورا در اردیبهشت ماه ۱۳۷۶، خبر رای ۲۰میلیونی خاتمی در مقابل هفت میلیون رای ناطق نوری همانند بمبی در جهان صدا کرد و شوک سیاسی جدی در کشور ایجاد نمود. 🔸اگر تا چند هفته قبل مهدوی کنی به عنوان دبیر جامعه روحانیت مبارز تهران، بسیاری از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، مراجع سرشناس تقلید قم همانند مرحوم آیت الله لنکرانی، وزیر اطلاعات وقت(علی فلاحیان) و... از ریاست جمهوری ناطق نوری حمایت کرده بودند، اما رای ۲۰میلیونی خاتمی که نسبت به آن زمان جالب توجه بود، باعث شد تا عده ای به این باور برسند که گویی شبه انقلابی در کشور رخ داده است و فصل سیاسی جدیدی شروع شده است. #ادامه_دارد... ◾@T_SECRET

مارپیچ سکوت #قسمت_اول نظریه «مارپیچ سکوت» را خانم الیزابت نوئل نئومان در سال ۱۹۷۳ مطرح کرد. فرضیه اصلی او در این نظریه این بود که افکار عمومی نتیجه تعامل بین افراد و محیط اجتماعی است که تحت تاثیر عمیق رسانه‌ها شکل می‌گیرد. این نظریه بر اساس چند ادعای مرتبط با هم استوار است: 🔺 اول این که مردم از انزوا و فشار گروهی می‌ترسند و نمی‌خواهند در یک موضوع درگروه اقلیت باشند. 🔺دوم این که مردم از ترس انزوا و زیر فشار قرارگرفتن، فرار از طعن و تمسخر و طرد سکوت می­‌کنند: 🔺سوم این که مردم در رفتار و ارتباطات روزمره، متأثر از ذهنیت‌های دریافتی به این ارزیابی می‌رسند که درگروه اقلیت هستند یا اکثریت. #ادامه_دارد کانال #سید_سراج_الدین_جزائری 👇 https://eitaa.com/joinchat/2574778599C7565824046