• #شعر عرض ادب محضر حضرت سیده ملک خاتون ( سلام الله علیها ) در سینه ی من می طپد سرچشمه ای از خون از چشم های من دو رودش می زند بیرون وقتی که دلتنگم به رسم قصّه ی لیلی وقتی که بی تابم به رنگ خاطر مجنون وقتی که شادم از حضور نعمتی وافر وقتی که هستم از وجود غصه ای محزون پای پیاده می روم شوق حرم دارم گرد مزارش در طوافم فارغ از گردون عزم زیارت می کنم با چشم بارانی گل می کند روی لبم وَالتّین وَ الزّیتون آرامگاهی که همان آرامش محض است حسّ می کنم آن را در این ساعت خوش ، اکنون عطر ضریح حضرت معصومه می آید کنج ضریح سیّده بانو ملک خاتون او اولین بانو که باشد حاکم شیعه مردانه ماند او در مصاف رنج گوناگون مُلک ری ِ آن دوره قصد غزنوی ها بود شد اهل ری خیلی به این بانوی ما ، مدیون شد کام تلخ عاشقان با نام او شیرین او شادی هر زائر مغموم و هر مغبون این دختر موسی بن جعفر باب حاجات است هستند در اینجا شهیدان با تنی گُلگون همسایه باشد سایه ی تو بر سر این شهر از این که هستی سرپناه شهر ما ممنون #اسماعیل‌_شبرنگ https://eitaa.com/seyyedemalekhatoon