✍️حاج حسین بهمن آبادی معرف به حسین هیئتی در کسوت مدیر کانال وزین بهمن آباد چندین سال است که رسالت خبری این روستای تاریخی را برعهده دارد و در این مسیر نویسندگان و صاحبان قلم این خطه همچون استاد قاسم ملا با قلم آرایی و مطالب ارزشمند تاریخی و اشعار زیبا و دلنشین بر زیبایی و غنای این رسانه افزوده اند. 🚩اکنون جمعی از ایثارگران و رزمندگان پیشکسوت دفاع مقدس و فرهیختگان بهمن آبادی گردهم آمده و با برگزاری جلسات هم اندیشی و تولید محتوا و انعکاس آن در بهمن آبادخبر مصمم هستند تا یادواره شهدای والامقام بهمن آباد را برگزار نمایند کاری که به فرموده مقام معظم رهبری اجر و ثواب آن کمتر از جهاد و شهادت نیست... در همین راستا شما دعوت هستید تا با رجوع و پیوستن به کانال اطلاع رسانی بهمن آباد خبر با روش و منش و سیره شهدای این روستا آشنا شوید و چنانچه خاطره ای از این مدافعان راستین کشور دارید برای حاج حسین عزیز ارسال بفرمایید.👇👇👇 📣کانال بهمن آبادخبر در ایتا 🆔 https://eitaa.com/Bahmanabad_khabar 📣کانال بهمن آبادخبر تلگرام 🆔 @Bahmanabad_khabar

🔴آغاز تبلیغات جدید در پایگاه شاهدان کویر مزینان ✍️با عنایت به درخواست های مکرر سازمان ها و مراکز خدمات خصوصی و عمومی مبنی بر همکاری و بازنشر تبلیغات محصولات مربوطه به اطلاع همشهریان و همراهان گرامی می رساند این آگهی ها فقط برای اطلاع رسانی است و شاهدان کویر مزینان در تأیید و یا رد آن هیچ گونه مسئولیتی ندارد. #شاهدان_کویر_مزینان 🆔 @sh_mazinan

‍ ✒️ تقدس و حرمت قلم ✍️زنده یاد دکتر علی شریعتی مزینانی متفکر و اندیشمند و فرزند شایسته مزینان  در کتاب نفیس "توتم پرستی" در باره* تقدس و حرمت قلم* فرازی اینچنین دارد: [قلم توتم من است، توتم ماست، به قلم سوگند، به خون سیاهی که از حلقومش می چکد سوگند، به رشحه خونی که از زبانش می تراود سوگند، به ضجه های دردی که از سینه اش برمی آید سوگند… که توتم مقدسم را نمی فروشم، نمی کشم، گوشت و خونش را نمی خورم، به دست زورش تسلیم نمی کنم، به کیسه زرش نمی بخشم، به سرانگشت تزویرش نمی سپارم…بهرحال، هر کسی توتمی دارد، و توتم من ” قلم ” است. هر قبیله ای توتمی را می پرستد که روح جد نخستین همه ی افراد قبیله در او حلول کرده است، در او زنده ی جاوید است، روح قبیله در او جسم گرفته است، کشتن او، خوردن او، بر افراد قبیله اش حرام است.بر قبیله های دیگر حرام نیست، آنها بیگانه اند، آنها توتمی دیگر دارند.] اما يادش به خير زمانی زنده یاد شریعتی كلی تلاش كرد و قلم فرسود تا نشان بدهد كه قلم مقدس است. قلم معشوق و محبوب است. قلم معبود است فلذا بايد آن را حرمت نهاد و حريمش را مقدس شمرد. تعبير *توتم* را‌ كه از جامعه‌شناسي وام گرفته بود، تازه می نمود. اما اصل ايده تازگی نداشت چرا؟. چون خدا در قرآن كريم نيز به قلم و مركب آن سوگند می خورد: «نون والقلم و ما يسطرون.» اين سنت حرمت نهادن به قلم در سنت‌های گوناگون وجود داشته وحتی اصحاب كنشگری اجتماعی و جريانات چپ نيز آن را دستكم در مقام سخن پاس می داشتند و می گفتند «بشكنی ‌ای قلم ‌ای دست اگر/ پيچی از خدمت محرومان سر». با اين حال، آرام آرام شاهد آن هستيم كه قلم تقدس خود را از دست می دهد و به ابزاری برای سرگرمی و خودنمايی<<لايك‌>>شدن و چه بسا نفرت پراكنی و عقده‌گشايی تبديل شود. زمانی،  خوشنویسان و دبیران و اساتید و حتی کاتبان قلم را از نی درست می كردند و قلم‌ تراشی؛ خود هنر ومهارت خاصی بود و جدی و كاری سخت دشوار و اين فاصله زمانی برای تراشيدن قلم و دشواری های تهيه قلم و دوات و ليقه موجب می شد تا نوشتن با تامل بيشتری صورت گيرد. بعدها با مدادتراش اين كار آسان‌تر و وجه تاملی نگاشتن كمتر شد. اينك به ياری (صفحه كليد كامپيوتر و گوشی های هوشمند) به كاری بسيار آسان تبديل شده و رواج فضای مجازی  و شبكه‌های اجتماعی چيزهايی را برای ما ضروری و نشان ساخته اند كه هرگز ضروری نبوده اند و نيستند. احساس می كنيم كه بايد همه ی اخبار را دنبال كنيم و از آن مهم تر در قبال همه ی اخبار  داوری و اظهارنظر كنيم. فرض بفرمایید در حال تماشای يك مسابقه هستيم، گفت‌وگويی می شنويم، سريع نظر خود را درباره آن در صفحه شخصی يا كانال خويش منتشر می كنيم. فيلمی تماشا می كنيم، بلافاصله با اندک آگاهی در اين زمينه، تحليل خويش را درباره آن پخش می كنيم و به اشتراك می گذاريم. گویی نمی توانيم بی تفاوت از كنار چيزی بگذريم. اين حساسيت گسترده و بینهايت به پيرامون خود موجب می شود تا عملاً به همه‌چيز به يكسان حساس باشيم و در عين حال نسبت به همه‌چيز بی تفاوت. امروز درباره مسأله‌ای با حرارت مطلبی منتشر می كنيم و فردا حتی فراموش می كنيم كه چه نوشته‌ايم و مطلبی متفاوت درباره مساله‌ای يكسره جدا منتشر می كنيم و چه بسا خلاف و در تضاد باورهای ديروز خود می نويسيم. ديگر قلم توتم ما نيست و بيشتر مايه ی سرگرمی است. در درازمدت اين سبك زيستن و واكنش نشان دادن به پيرامون خود موجب آن می شود تا عملاً فاقد تمركز، عمق، دقت و حساسيت كافی شويم و پس از سال‌ها متوجه می شويم كه مانند توپی سبك همراه با بادهای تند پاييزی به اين سو و آن سو رفته‌ايم و هيچ قرار و آرامی نداريم. به تعبير مولانا «هر زمان دل را دگر رايی  بود/ آن نه از وی، بلكه از جايی بود». به نوشته *اريك فروم* تمركز لازمه هنر خوب زيستن است اما جوامع صنعتی و محصولات آن، از جمله رادیو وتلويزيون به ما درس عدم تمركز می دهند و اجازه نمی دهند تا اندكی در زندگی خود متمركز کنیم. در نتيجه هيچ بحثی را جدی دنبال نمی كنيم. براي برون شدن از اين وضع، بد نيست به توصيه‌های متخصصانی چون *نيل پستمن و استيو پاورز* توجه كنيم. از نظر اين دو؛ما عادت كرده‌ايم درباره هر چیزی نظری داشته باشیم و ابراز عقيده كنيم؛ لذا كمي تمرين كنيم تا يك سوم از اظهارنظرهای خود را كم كنيم. قرار نيست درباره هر مساًله‌ یا پدیده ای حتماً نظری روشن و صائب و منتشر‌ شده داشته باشيم. وقتي كمتر نظر داديم، كمتر نيازمند پيگيری اخباری هستيم كه گزارش نمی شوند بلكه در اساس «توليد» و ساخته می شوند. شايد با اين آگاهی و عزم بر کمتر داوری، حرمت قلم را اندکی پاس بداريم و در نوشتن از ابتذال دوری و پرهیز کنیم كنيم.. 🖌علی جعفری مزینانی #شاهدان_کویر_مزینان 🆔 @sh_mazinan

برنامه پنج شنبه:میهمان داریم... 🚩تشييع پیکر شهید گمنام در روستاهای داورزن آنهاکه گمنامند ,  زهرایی تبارند چون فاطمه بی قبر و بی سنگ و مزارند جامانده های ساحل اروند کنارند چون مهدی زهرا کس و کاری ندارند آقا به یارانی که گمنامند بر گرد جان شهیدانی که گمنامند بر گرد شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت باد. #شاهدان_کویر_مزینان 🆔 @sh_mazinan

📸مسابقه عکاسی از مراسم تشییع شهید گمنام در شهر و روستاهای داورزن #شاهدان_کویر_مزینان 🆔 @sh_mazinan