به نام یزدان پاک
در شاهنامه هیچ فرد ایرانی را نمیبینیم که در برابر کسی جز خدا به عبادت برخیزد بلکه همه افراد و شخصیتهای ایرانی شاهنامه چه شاهان و چه پهلوانان دارای روحیات
عالی خداپرستی هستند. در صورت درماندگی از خدا استمداد میجویند و در زمان رهایی از موانع و مشکلات به عبادت و نماز میایستد. گویا ایرانیها خیلی زود دریافته بودند که در برابر حصول نعمت باید شکرگزار باشند. از این رو در برابر هر توفیقی نخست خدایی را میستودند در شاهنامه همه شاهان ایرانی خداپرست و خاضع در برابر خدا هستند البته جز جمشید شاه که بر اثر رسیدن به اوج قدرت و حکمت دچار غرور و خودخواهی و عصیان در برابر خداوند میشود و سرانجام خداوند ضحاک مرداس را وسیله نابودی جمشید قرار میدهد.
در بسیاری از نامههای ایرانیان نام خداوند زینت افزای صدر آنها است.
به هر حال آنچه در شاهنامه نمود بسیار دارد پرستش و نیایش خداوند است و این افتخار بزرگی برای ملتی است که گذشتگان آنها در پیشرفت فرهنگ و تمدن به آن درجه از آگاهی رسیده بودند که پرستش مظاهر خلقت را بیاساس دانسته و تنها سر بر آستان حی لا یموت میسایند. فردوسی عارفی حکیم یا حکیمی عارف است که در همه حال به خدا روی می آورد و مردم را به پرستش دعوت میکند.
از روز گذر کردن اندیشه کن
پرستیدن دادگر پیشه کن
به یزدان گرای و میازار کس
ره رستگاری همین است و بس
از داستانهای شاهنامه همه را دوست دارم و بزرگترین درس به نظرم صبر و شجاعت و غیرت و گذشت و ترحم به مظلوم است .
در پایان کمال تشکر و قدردانی از انسان فرهیخته آقای نصر برادر عزیزم را دارم که با لحن زیبا و حماسی ساعات دلنشین و خاطره سازی برایمان رقم میزند و هیچ چیزی ارزشمندتر از شنیدن داستانهای گذشتگان مخصوصا شاهنامه این اثر باشکوه وجود ندارد .خداوند به همه ی انسانهای فعال که شکرگذار نعمات خداوند بزرگ هستند و دیگران را هم میهمان این نعمات میکنند عمر با عزت و سعادت اخروی و دنیوی عنایت بفرماید .🌹🌹🌹🌹
افتخارم این است که به زبان پارسی مینویسم و سخن میگویم .
حرف میگویم و شهر لبریز میشود از این کوزه پر محبت زبان مادر ام .
ای مادرم ،ای کشورم ،ای زبان مادری ام با تمام وجود عاشقانه از تو حرف میزنم و افتخار میکنم به اینکه فرزند این زمین و میهنم .
(کاظمی و سریری)
متن ارسالی از استاد رضا احمدی .
ایشان کانالی با محوریت تاریخ دارند که لینک آن را در اختیار تان می گزارم 👇👇
اشعاری در وصف حکیم طوس
🌺آیتالله حاج شیخ علی کاظمی اردبیلی سروده ای در وصف فردوسی، سروده است.
🔵بمناسبت ۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم طوس فردوسی این قطعه از ایشان تقدیم علاقه مندان می شود:
ندیدم چو فردوسی تیز بین
یکی عاشق پاک ایران زمین
گمانم که هر حرف حبّ الوطن
نوشته وِرا نیک در جان و تن
ز ما بر روانش هزاران درود
که در وصف ایران کتابی سرود
چنان کرده توصیف ایران ما
که برده است یکجا دل و جان ما
بگفتا بسی روشن آن پاکزاد:
« چو ایران نباشد تن من مباد»
نیاکان ما را چنان بر ستود
هر آن کس که بشنود حیرت نمود
ز ایران چنان وصف حالی نوشت
که گویی بیان کرده وصف بهشت
بسی گفت حالات جمشید و جم
و یا حشمت خسروان عجم
و یا وصف حالی ز نوشیروان
که بودند اندر جهان حکمران
هم از عهد اسکندر و کیقباد
بسی نیک و گسترده تر کرد یاد
و یا از دلیری گردان مست
که پیل دمان پیششان بود پست
به حدی که دنیا دگر سیر شد
وز این راه ایران جهانگیر شد
همه نامداران شدند آشکار
دگر باغ فردوسی آمد به بار
اگرچه بسی رنج و زحمت کشید
ز دست رقیبان خود طعنه دید
ولی نام ایران زمین زنده کرد
زبان ورا نیز ارزنده کرد
خودش نیز شد در جهان جاودان
گشود اهل عالم به نعتش زبان
چه گویم که این مرد نیکو روان
سخن ساز دانشور و نکتهدان
به عشقی فراتر ز ایران زمین
بپرداخت از دل به ارکان دین
ز توحید آغاز بنمود کار
چنین گفت از حضرت کردگار
«به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه بر نگذرد»
عبودیتت را پسندیده ایم
تویی آفریننده ما بنده ایم
بر این فکر و اندیشه تاکید کرد
به هر جا که شد بحث توحید کرد
همان سان که وصف پیمبر بگفت
به صد شوق اوصاف حیدر بگفت
چو حکمت فرو بارد از خامهاش
یکی گوهر آرم ز شهنامهاش:
«درست این سخن گفت پیغمبر است
که من شهر علمم علیّم در است»
خدایا تو او را جزا خویش ده
جزای ورا بیش از پیش ده
بکن «کاظمی» را تو خود مفتخر
از این در به درگاه دیگر مبر