🔸زندگی انسان همانند ظرف متصلی است که اگر به سمت خوبی و خوشی برگردد، بر آن مدار می‌چرخد و تنها در صورتی در این وضعیت قرار می‌گیرد که مقدراتش را از خدا طلب کندو خدا را به عنوان جفت و جور کننده کارهای خود بداند. در غیر این صورت زندگی فرد لنگ خواهد شد و هر روز و هر ساعت خبر از جور نشدن چیزی و نشدن کاری می‌شنود و می‌بیند. به جور شدن کارها و اتمام و تکمیل آن برای نتیجه بخشی اش عبأ گویند. 🔹خداوند جور شدن و تکمیل شدن کارها را به خود نسبت می دهد و آن را منوط به اصلاح دعای انسان می کند؛ گویی اگر کسی کارهایش جور نمی شود باید طلب خود از خدا را اصلاح کند. 🔸طلب که همان دعاست، همان برانگیختگی برای دستیابی است که به اراده ختم می‌شود و خواستنی که به اراده انجام کاری منجر نشود؛ طلب و دعا نیست. نقص در دعای از خداوند عامل همه بدبختی‌های انسان و ناکامی‌های اوست. 🔹نداشتن نقص در این است که دقیقا بداند چه می خواهد تا بتواند اراده‌اش را به آن معطوف کند و آنچه می‌خواهد همان باشد که خدا می خواهد. 🔸کسی که نمی‌داند چه می‌‌خواهد یا نداند آنچه می‌خواهد همان است که خداوند می‌خواهد به ضعف در دعا و اراده مبتلا می‌شود و کارهایش لنگ می‌شود. ۲۶ مهر ۲۱ ربیع الاول #یادداشت_استاد_اخوت https://eitaa.com/shabhayebashohada