#حضرت_فاطمه علیهاالسلام فرازی از یک #ترکیب_بند 🔹کوثر جوشان حق🔹 تو آمدی و زن به جمال خدا رسید انسانِ دردمند، به درک دعا رسید تو آمدی و مهر و وفا آفریده شد تو آمدی و نوبت عشق و حیا رسید هاجر هر آنچه هروله کرد از پی تو کرد آخر به حاجت تو به سعی صفا رسید احمد اگر به عرش فرا رفت، با تو رفت مولا اگر رسید به حق، با شما رسید داغ پدر، سکوت علی، غربت حسین شعری شد و به حنجرۀ کربلا رسید در تلّ زینبیه غروبت طلوع کرد با داغ تو قیامت زینب فرا رسید با محتشم به ساحل عمّان رسید اشک داغ تو بود بار امانت به ما رسید تسبیح توست رشتۀ تعقیب واجبات قد قامت الصّلاتی و حیّ علی الصّلات... شب‌گریه‌های غربت مادر تمام شد زینب به گریه گفت که دیگر تمام شد امشب اذانِ گریه بگوید بگو، بلال سلمان به آه گفت: ابوذر! تمام شد طفلانِ تشنه هروله در اشک می‌کنند ایّامِ تشنه‌کامی مادر تمام شد آن شب حسن شکست که آرام‌تر! حسین چشم حسین گفت: برادر! تمام شد... زاینده است چشمۀ زهرایی رسول باور مکن که سورۀ کوثر تمام شد باور مکن که فاطمه از دست رفته است باور مکن حماسۀ حیدر تمام شد زهرا اگر نبود حدیث کسا نبود زینب نبود و واقعۀ کربلا نبود شب آمده‌ست گریه‌کنان بر مزار تو دریا شکست موج‌زنان در کنار تو بعد از تو چله‌چله علی خطبه خواند و سوخت چرخید ذوالفقار علی در مدار تو زینب کجاست؟ همسفر خطبه‌های خون دنیا چه کرد بعد تو با یادگار تو؟ باران تیر و نعش غریبانۀ حسن آن روزگار زینب و این روزگار تو گل داد روی نیزه، سر تشنۀ حسین تا شام و کوفه رفت دل داغدار تو تو سوگوار زینب و زینب غریب شام تو سوگوار زینب و او سوگوار تو بعد از تو سهم آینه درد و دریغ شد دست نوازشی که کشیدند تیغ شد... ای سرپناه عارف و عامی نگاه تو آتش گرفت خیمۀ گردون ز آه تو آیا چه بود قسمت تو غیر درد و درد؟ آیا چه بود غیر محبت گناه تو؟ ساقی علی‌ست، کوثر جوشان حق تویی ما تشنه‌ایم تشنۀ لطف نگاه تو در چشم من تمام زمین، سنگ قبر توست گردون کجا و مرقد بی‌بارگاه تو در کربلای چند، شهید غمت شدیم سربندهای فاطمه بود و سپاه تو از خانۀ تو می‌گذرد راه مستقیم راهی نمانده است به حق، غیر راه تو... 📝 #علیرضا_قزوه @shaeranehowzavi

‌🥀 بند اول) تقویم رسانده‌ست به تو هرچه زمان را نام تو کشانده است به مرثیه زبان را از نام تو برخاسته این شور حسینی مرسوم نموده‌ست غمت جامه‌دران را آهی‌ست که از سینه برون تاخته تا عرش آیینه نشسته‌ست بگیرد ضربان را در چشم جهان اشک نشسته‌ست به لبخند در حنجره‌ات تا که شکستند اذان را آتشکده‌ی سینه‌ی ما شعله گرفته‌ست بسپار به طوفان تل خاکسترمان را دستان تو پل می‌زند از خاک به افلاک باید که در آغوش بگیرند جهان را ما در وسط معرکه لبریز تو بودیم ما شعله به تن کرده و از عشق سرودیم بند دوم) صد کوفه‌ی خونریز به پیکار تو برخاست شیطان زمین خورده به انکار تو برخاست تا جلوه کنی در شب تردید، خدا هم - آیینه در آیینه به تکرار تو برخاست در وسعت اندوه تو گم شد همه.ی عرش خورشید ترک خورده به دیدار تو برخاست آن لحظه که در غربت گودال نشستی یک دشت پر از لاله عزادار تو برخاست آن ظهر عطشناک که جان‌ها همه می‌سوخت آن لحظه‌ی حساس علمدار تو برخاست از داغ برادر کمرت خم شد و دیدیم - گفتند: که عباس وفادار تو برخاست بر زخم علمدار نگاهت شده مرهم جمعیت ارباب وفا نگسلد از هم بند سوم) ماهی‌ست که بر نیزه نشسته‌ست، چه ماهی ای کاش بمیریم از این داغ، الهی... هر زخم که روی بدنت ریشه دوانده وا کرده به دیدار خداوند تو راهی... ما سینه سپر کرده‌ی طوفان بلاییم جانباز تو هستیم به امّید نگاهی... حق تو نبوده‌ست که لب تشنه بمانی ای آن‌که تو را نیست به جز عشق گناهی آنان که تو را غرق به خون خواسته بودند - انداخته بودند تو را در دل چاهی - حالا بنویسند که مانده‌ست؟ که رفته‌ست؟ حالا بدهد بعد تو تاریخ، گواهی... این داغ جهان‌سوز که بر شانه‌ی ما ماند سنگینی ننگی‌ست که از کوفه به جا ماند بند چهارم) باشد که شب تار پس از تو به سر آید از منتقم خون تو روزی خبر آید ای کاش از این خواب گران چشم گشودن ای کاش پس از این‌همه ظلمت سحر آید آن وعده‌ی حقی که خدا داده به انسان وقت‌ست که با سیصد و اندی نفر آید آن روز شگفتی که جهان منتظر اوست خورشید هم از مشرق هر نیزه بر آید شوق تو کشیده‌ست به این معرکه ما را هرکس که به پا رفته از یقیناً به سر آید تقدیم تو این شعر، اگر بیش و اگر کم شاید که قبولش کنی و در نظر آید ابریم که دریا اثری از قدم ماست موجیم که آسودگی ما عدم ماست #حسین_سنگری #محرم #ترکیب_بند @shaeranehowzavi