💥نقد تعلیم و تربیت/ زندگی در حال و نداشتن نگاه به آینده؛ انذار همان آینده‌نگری است! ✍️نجم السادات رضوی 🔹قرآن علاوه بر روش تربیتی تشویق و تنبیه، از دو روش تبشیر و تنذیر هم استفاده می کند. 🔹برخی به اشتباه تصور کرده اند که تبشیر مورد نظر قرآن همان تشویق است و انذار همان تنبیه است، در حالی که این ها با هم تفاوت دارند. در تبشیر و تنذیر، نگاه ما به آینده است. در «تبشیر» افقی مثبت از آینده را برای متربی ترسیم می کنیم و در «انذار»، ما متربی را نسبت به آینده بیم می دهیم. 🔹از همین واژه «آینده» مشخص می شود که این شیوه مربوط به حیوانات نیست زیرا آینده نگری خاص انسان است. یکی از تفاوت های جنبه انسانی و حیوانی حیات این است که حیوان فقط در «حال» زندگی می کند. مشکلی که در برخورد با کودکان پیش می آید آن است که آنان در «حال» زندگی می کنند. کاری که والدین باید انجام بدهند آن است که فرزندان خود را تمرین دهند تا آهسته آهسته کودکان و نوجوانان از زندگی در حال بیرون بیایند، تا بتوانند جلوتر را نگرند و آینده را بفهمند. گاهی می شود که شخصی سی سال، چهل سال از عمرش گذشته است اما هنوز به دنبال حال است! 🔹آیا امید دادن تنها در تربیت کافی است؟ نتیجه امید دادن تنها بدون انذار این شده است که ما بی‌باکانه گناه می کنیم. این رفتار بی‌باکانه از پدر و مادر به فرزندان منتقل می شود. چرا فرزندان ما گناه نکنند؟ آن ها از چه چیزی نباید بترسند؟ ما که دیگر در معرفی دین، جایی برای ترس از خدا نگذاشته ایم. (متن کامل را در ندای اصفهان بخوانید) 👇 https://nedayeesfahan.ir/157970 #آینده_نگری @shaffaf_esfahan 👌